Ida Vitale
| Ida Vitale | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Ida Vitale in 2015
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 2 november 1923 | |||
| Geboorteplaats | Montevideo | |||
| Land |  Uruguay
| |||
| Werk | ||||
| Stroming | Generatie van 45 | |||
| Dbnl-profiel | ||||
| ||||
Ida Vitale (Montevideo, 2 november 1923) is een Uruguayaans dichteres en vertaler. In 2018 won Vitale de Cervantesprijs, de hoogste onderscheiding voor literatuur in het Spaans.[1][2]
Vitale maakte deel uit van de zg. "Generatie van 45", waartoe onder meer ook behoorden Juan Carlos Onetti, Mario Benedetti, Sarandy Cabrera, Carlos Martínez Moreno, Ángel Rama, Carlos Real de Azúa, Carlos Maggi, Alfredo Gravina, Mario Arregui, Amanda Berenguer, Humberto Megget, Emir Rodríguez Monegal, Gladys Castelvecchi en José Pedro Díaz.
Vitale is inmiddels 100 jaar oud.[3]
Bibliografie
[bewerken | brontekst bewerken]- La luz de esta memoria, 1949.
- Palabra dada, 1953.
- Cada uno en su noche, 1960.
- Oidor andante, 1972.
- Fieles (anthologie), 1977.
- Jardín de sílice, 1978.
- Elegías en otoño, 1982.
- Fieles, 1982.
- Entresaca, 1984.
- Sueños de la constancia (anthologie), 1988.
- Procura de lo imposible, 1988.
- Serie del sinsonte, 1992.
- Paz por dos (en collaboration avec Enrique Fierro), 1994.
- Donde vuela el camaleón, 1996.
- Reducción del infinito, 2002.
- Plantas y animales, 2003.
- Trema, 2005.
- Mella y Cribla, 2010.
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Uruguay Embassy brings Poems by Ida Vitale to The Hague. Diplomat Magazine. Gearchiveerd op 31 oktober 2020.
- ↑ Ida Vitale wint Cervantesprijs (16 november 2018). Gearchiveerd op 31 oktober 2020.
- ↑ Ida Vitale cumple 100 años: las claves de la poeta uruguaya