Arts Romy Spee bij Daelzicht deelde onlangs haar ervaring met de palliatieve begeleiding van een bewoner. Een verhaal over de mens achter het dossier en een prachtig eerbetoon:
𝘒𝘰𝘧𝘧𝘪𝘦 𝘮𝘦𝘵 𝘴𝘭𝘢𝘨𝘳𝘰𝘰𝘮 𝘪𝘯 𝘥𝘦 𝘩𝘦𝘮𝘦𝘭 Afgelopen periode heb ik samen met een fantastisch team van collega’s een cliënt en diens warme familie intensief mogen begeleiden in een palliatief traject en later terminale fase. De cliënt had een zeer ernstige meervoudige beperking en in zijn leven al veel uitdagingen meegemaakt. In de tijd dat hij geboren werd, werd aan zijn ouders verteld dat hij waarschijnlijk niet oud zou worden. Hij maakte deel uit van een liefdevol gezin en familie, waar hij op zijn manier de rol van broer en oom volop vervulde. Hij kon met zijn brede lach en ondeugende ogen zoveel vertellen en mensen op een natuurlijke manier aan hem binden. Ieder contactmoment was puur en eerlijk. Hij kon volop genieten van de kleine dingen, en leerde niet alleen familie maar ook zijn zorgverleners, dat deze ogenschijnlijke kleine dingen juist het grote verschil maken. Anderhalf jaar geleden leerde ik hem kennen. Om op de hoogte te zijn van zijn ‘medisch’ verhaal, las ik zijn dossier met diagnoses en de eerdere ontslagbrieven van ziekenhuizen. Ik leerde hem pas écht kennen door langs hem te zitten, momenten van zijn dag mee te maken. Wanneer ik alleen zijn uitgebreide dossier zou hebben gelezen, zou ik geen idee hebben gehad van de invulling van zijn leven en de kwaliteit hiervan. Dan zou ik niet weten dat hij bijvoorbeeld hield van zingen, koffiemomentjes met slagroom, samen zijn met zijn familie, vertellen over zijn ouders die boven op een wolkje zaten, en de ontzettend hechte band met zijn zus. Helaas ging het lichamelijk afgelopen jaar in eerste instantie langzaam, en hierna steeds sneller, achteruit. Behandelingen hielpen kort, er was onvoldoende tijd om te herstellen, totdat ze niet meer hielpen. Het lichaam raakte op. Altijd zo hard gewerkt, ons zo vaak in positieve zin verbaasd. En toch kwam nu het moment dat het echt niet meer ging. Samen met zijn gezin, familie en zorgverleners volgde intensieve, mooie gesprekken, en werd de laatste levensfase zoveel mogelijk ingericht op een manier die bij hem en zijn manier van leven paste. We hebben je op een warme manier losgelaten, hoe moeilijk ook. Lieve cliënt, ik wens je een goede reis, en hoop dat de warme koffie mét extra portie slagroom boven voor je klaar staat. Lieve familie, dank voor jullie openheid en vertrouwen. Het is een bijzondere en bevoorrechte positie, om mensen en hun naasten bij deze fase van het leven te mogen begeleiden. Arts Verstandelijk Gehandicapten Daelzicht