Przejdź do zawartości

prostytutka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prostytutka (język polski)

[edytuj]
prostytutka (1.1)
wymowa:
IPA[ˌprɔstɨˈtutka], AS[prostytutka], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta świadcząca usługi seksualne
(1.2) przen. pejor. człowiek sprzedajny, który dla własnych korzyści zdradza innych lub postępuje niegodziwie i oportunistycznie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Pod latarnią stała prostytutka.
(1.1) Nie wyjątkami wypadki zaczepiania młodych dziewcząt w parkach lub wręcz na ulicy przez patrole MO z żądaniem, aby udowodniły, że nie prostytutkami[1].
(1.2) Wszyscy artyści to prostytutki![2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) męska prostytutka
(1.2) polityczna prostytutka
synonimy:
(1.1) przest. nierządnica, ladacznica, rozpustnica, wszetecznica, ulicznica, kokota, dragonka, dziewica publiczna, narożnica; reg. bandoska; iron. książk. peryfr. córa Koryntu; eufem. kobieta lekkich obyczajów, kurtyzana, metresa, motyl brukowy, nocna ćma, panienka, wszetecznica babilońska, ssak leśny, profesjonalistka; posp. wyciruska, wywłoka, lafirynda; więz. ćma; wulg. dziwka, kurwa, suka, szmata, zdzira; środ. alejówka, bajzelówka, bramówka, burdelówa, byziówka, chawira, chodnikówka, cwajnoska, cyginciara, cynades, cyngwajsówka, dobrzedziałka, druciara, dupodajka, dzyndzelocha, dżunglara, kuna, latarnica, parówa, rogówka; daw. dorotka, duchna/duchniczka, dziewka wszeteczna, gamratka, jawnogrzesznica, kortezanka, małpa, mercha, pani duszka
(1.2) oportunista, konformista; wulg. kurwa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) profesja
hiponimy:
(1.1) arabeska, braminka, dewizówka, gruzinka[3], hipisznica, hotelówa, iwonka[4], lokalówka[4], mewka[4], rosówka[3], syrenka[4], tirówka
holonimy:
(1.1) dom publiczny, burdel, zamtuz, seksbiznes, dzielnica czerwonych latarni
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prostytucja ż, prostytuowanie n, sprostytuowanie n
czas. prostytuować ndk., sprostytuować dk.
przym. prostytucyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) ang. prostitute < franc. prostituée < łac. prostituta[5], utworzone od łac. prostituerewystawiać (siebie) na sprzedaż (dosł. stać przed miejscem), złożenie słów łac. pro- + statuereprzed + miejsce[6]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
tłumaczenia:
źródła:
  1. Teodor Krzysztof Toeplitz, Mój wybór. Rzeczy mniejsze, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Kazik, Na żywo, ale w studio, 1994
  3. 3,0 3,1 Anna Dobrowolska, Problem, którego miało nie być. Język milicyjnych dokumentów poświęconych prostytucji w latach 1956–1969, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” XV/2017, s. 231.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Anna Dobrowolska, Problem, którego miało nie być. Język milicyjnych dokumentów poświęconych prostytucji w latach 1956–1969, „Polska 1944/45–1989. Studia i Materiały” XV/2017, s. 232.
  5. Hasło „prostytutka” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  6. Hasło „prostitute” w: The Concise Oxford Dictionary of Current English, Eighth Edition, Oxford University Press, 1990.