ciało

ciało (język polski)

ciało (1.1)

ciało (1.2)

wymowa:

​, IPA: [ˈt͡ɕawɔ], AS: [ćau̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) organizm ludzki lub zwierzęcy

(1.2) zwłoki człowieka lub zwierzęcia

(1.3) fiz. chem. materia, substancja

(1.4) mat. zbiór, którego każde dwa elementy mogą być dodane, odjęte, pomnożone i podzielone (z wyjątkiem dzielenia przez zero); zob. też ciało (matematyka) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciało	ciała
dopełniacz	ciała	ciał
celownik	ciału	ciałom
biernik	ciało	ciała
narzędnik	ciałem	ciałami
miejscownik	ciele	ciałach
wołacz	ciało	ciała

przykłady:

(1.1) Ciało ludzkie to skomplikowana maszyneria.

(1.1) Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, / ocaliłem tylko ciało moich dziąseł.

(1.2) W mieszkaniu leżało ciało starej kobiety.

(1.3) Gwiazda jest ciałem fizycznym.

(1.4) Liczby rzeczywiste tworzą ciało.

składnia:

kolokacje:

(1.3) ciało niebieskie • ciało obce • ciało szkliste

synonimy:

(1.1) ciałko, mięso

(1.2) zwłoki, truchło, trup

antonimy:

(1.1) dusza, duch

hiperonimy:

hiponimy:

(1.2) padlina, mumia

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cielesność ż, cielistość ż

zdrobn. ciałko n

zgrub. cielsko n

przym. cielesny, cielisty

przysł. cieleśnie, cieliście

związki frazeologiczne:

ciało pedagogiczne • ciało dyrektorskie • ciało decyzyjne • dać ciała • kupczyć swym ciałem • sprzedawać swoje ciało • bliższa koszula ciału • Boże Ciało • żywe ciało • cierp, ciało, kiedyś grzeszyć chciało

etymologia:

prasł. *tělo

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) liggaam, lyf
• albański: (1.1) trup m
• angielski: (1.1) body; (1.2) body; (1.3) body; (1.4) field
• arabski: (1.1) جسم, جسد, بدن
• baskijski: (1.1) gorputz; (1.2) hilotz, gorpu; (1.3) gorputz
• białoruski: (1.1) цела n; (1.2) цела n
• bułgarski: (1.1) тяло m; (1.2) тяло m; (1.3) тяло m; (1.4) поле n
• chiński standardowy: (1.1) 身体 (shēntǐ)
• chorwacki: (1.1) tijelo n; (1.2) tijelo n
• czeski: (1.1) tělo n
• dolnołużycki: (1.1) śěło n; (1.2) śěło n
• duński: (1.1) krop w
• esperanto: (1.1) korpo; (1.3) korpo; (1.4) korpo
• fiński: (1.1) keho, ruumis; (1.2) ruumis
• francuski: (1.1) corps m; (1.2) corps m; (1.3) corps m
• galicyjski: (1.1) corpo m
• gocki: (1.1) 𐌻𐌴𐌹𐌺 n; (1.2) 𐌻𐌴𐌹𐌺 n, 𐌽𐌰𐌿𐍃 m
• górnołużycki: (1.1) ćěło n; (1.2) ćěło n
• gudźarati: (1.1) અંગ n (aṅga)
• hausa: (1.1) jiki
• hiszpański: (1.1) cuerpo m; (1.2) cuerpo m; (1.3) cuerpo m; (1.4) cuerpo m
• ido: (1.1) korpo
• inuktitut: (1.1) ᑎᒥ
• islandzki: (1.1) líkami m, kroppur m, skrokkur m, lífvera ż; (1.2) lík n, nár m
• japoński: (1.1) 体(からだ), 身体(しんたい), 人体(じんたい); (1.2) 死体(したい); (1.3) 物質(ぶっしつ)
• kataloński: (1.1) cos m; (1.2) cos m; (1.3) cos m
• keczua: (1.1) aycha
• kurmandżi: (1.1) beden
• łaciński: (1.1) corpus n; (1.2) corpus n
• macedoński: (1.1) тело n
• maltański: (1.1) ġisem m
• niderlandzki: (1.1) lichaam n
• niemiecki: (1.1) Körper m; (1.2) Leiche ż, Leichnam m, Kadaver m, Körper m; (1.3) Körper m; (1.4) Körper m
• norweski (bokmål): (1.1) kropp m
• norweski (nynorsk): (1.1) kropp m
• nowogrecki: (1.1) σώμα n; (1.2) σορός ż; (1.3) σώμα n
• omahijsko-ponkaski: (1.1) žúga
• pali: (1.1) kāya m
• portugalski: (1.1) corpo m
• rosyjski: (1.1) тело n; (1.2) тело n; (1.3) тело n
• rumuński: (1.1) corp n, trup n; (1.2) trup n
• sanskryt: (1.1) देह
• serbsko-chorwacki: (1.1) telo n, tijelo n
• slovio: (1.1) telo (тело)
• słowacki: (1.1) telo n
• staroegipski: (1.1) (ḏt)
• suahili: (1.1) mwili
• szwedzki: (1.1) kropp w, lekamen w; (1.2) kropp w; (1.3) kropp w; (1.4) kropp w
• turecki: (1.1) beden
• turkmeński: (1.1) beden
• ukraiński: (1.1) тіло n
• umbundu: (1.1) etimba
• węgierski: (1.1) test; (1.4) test
• wilamowski: (1.1) kerper m, łajb
• włoski: (1.1) corpo m
• wolof: (1.1) yaram

źródła: