maniero
maniero
| Kazo | Ununombro | Plurnombro |
|---|---|---|
| Nominativo | maniero | manieroj |
| Akuzativo | manieron | manierojn |
- Rimedo, procedo, agospeco laŭ kiu afero fariĝas aŭ okazas.
- La maniero, kiel oni donas, valoras pli ol tio, kion oni donas.
- Per Esperanto vi povas akiri multe da novaj kaj interesaj spertoj kaj tiamaniere pliriĉigi vian vivon.
- Tia dirmaniero estas tre malofta.
- La uzmaniero estas indikita sur la skatolo.
- Speco de agado, kutima al iu, iun karakterizanta.
- Mi ŝategas ŝiajn ĝentilajn manierojn!
- La kelnero devas esti bonmaniera.
- Ĉu vi estas kontenta pri tia vivmaniero?
- Ĉiu tajloro havas sian tranĉmanieron.
 | Tradukoj |
 | Referencoj kaj literaturo |
