Trifolium incarnatum
Trifolium incarnatum  | ||
|---|---|---|
 | ||
| Clasificación científica | ||
| Reinu: | Plantae | |
| División: | Magnoliophyta | |
| (ensin clasif.): | Eudicots | |
| Clas: | Magnoliopsida | |
| (ensin clasif.): | Rosids | |
| Orde: | Fabales | |
| Familia: | Fabaceae | |
| Subfamilia: | Faboideae | |
| Tribu: | Trifolieae | |
| Xéneru: | Trifolium | |
| Especie: |
T. incarnatum L. | |
| Consultes | ||
| Royal Botanic Gardens, Kew | Royal Botanic Gardens, Kew | |
| World Flora Online | World Flora online | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
El trébole encarnáu, escarlata o italianu (Trifolium incarnatum L.) ye una especie de lleguminosa que s'utiliza como planta forrajera n'Europa, Australia, Arxentina, y EE.XX.
Descripción
[editar | editar la fonte]Ye una planta yerbácea añal, de fueyes y tarmos pelosos, que mide ente 20 y 50 cm.
Les fueyes son trifoliaes, colos foliolos de forma oval ancha na punta y estrechos na base.
La inflorescencia ye cilíndrica, y ta formada por 75 a 125 flores, que son pequeñes y de color coloráu escarlata. Ábrense socesivamente dende la base hasta la punta de la inflorescencia.
Les granes son amarellentaes y arrondaes. Un kilogramu contién aproximao 330.000 granes.
Fisioloxía
[editar | editar la fonte]Les granes granen rápido dempués de la llantadera. Suel asoceder qu'haya abondu mugor pa la guañada pero non pa la posterior crecedera de les plántulas, lo qu'acaba derivando nun fracasu de la llantadera. Esto debe a que'l porcentaxe de granes dures nesta especie ye bien baxu. Pa solucionalo, apaecieron variedaes, como la Dixie, que producen más granes dures.
La crecedera de les plantes producir n'estáu de roseta mientres la seronda y l'iviernu, pasáu'l cual apaecen tarmos florales erectos y peludos, nos que nacen les fueyes, y que terminen nuna inflorescencia.
Les flores son autofértiles, pero non se autopolinizan, sinón que precisen l'ayuda d'abeyes o otros inseutos, qu'alleguen en busca de néctar y solmenen les flores, de forma que se polinizan.
La fecundación tien llugar 18 hores dempués de la polinización, y la corola amostálgase. La grana madura en 24 a 30 díes, dempués de lo cual esprender con facilidá y la planta muerre.
Distribución y adautación
[editar | editar la fonte]Requerimientos ambientales
[editar | editar la fonte]Ye una planta de día llargu: floria cuando'l llargor del día ye d'unes 12 hores.
Temperatura: ye resistente tanto al fríu como al calor. La so temperatura óptima de guañada ta ente los 15 y los 20 °C.
Agua: rique 300-500 mm d'agua.
Suelos: acepta testures tanto arenoses como franques, pero puede tener problemes en suelos magrizos porque precisa un bon drenaxe. Aguanta un pH d'ente 5,5 y 7,5, pero'l óptimo ye 6,5. Rique suelos fértiles, y nun tolera suelos salinos.
Distribución
[editar | editar la fonte]Ye nativa del sur d'Europa y del Cáucasu.
Cultívase casi puramente nel sur y la osta oeste d'EE.XX. (California principalmente). En menor midida, tamién se cultiva nel sur d'Europa y n'Australia y Nueva Zelanda.
N'España, cultivar na zona norte y oeste de la península y nel País Vascu.
Interés y aprovechamientu forrajero
[editar | editar la fonte]Tien interés como cultivu añal ivernizu, p'apurrir forraxe de bona calidá a la salida del iviernu. El meyor aprovechamientu ye la siega al entamu del floriamientu, yá que s'afai mal al llendo pola so crecedera erecto y por cuenta de que los animales tienden a comese les inflorescencies, lo qu'amenorga la producción de granes.
Puede apurrise en verde, o, preferentemente, caltenese por aciu henificación o ensiláu.
Tien una bona palatabilidad, anque nun se debe recoyer dempués del fin del floriamientu, una y bones los pelos de les espigues y los tarmos vuélvense ríxidos y pueden estropiar a los animales cuando los inxeren. La so calidá nutricional ye bona por cuenta del so altu conteníu proteico, sicasí, puede provocar meteorismo si consumir con avidez.
Variedaes
[editar | editar la fonte]Desenvolviéronse variedaes que son capaces de resembrarse, gracies al so mayor porcentaxe de granes dures. Dalgunes son:
- Dixie: desenvuelta pol Departamentu d'Agricultura de los Estaos Xuníos. Foi la primer variedá comercial y ye la más utilizada.
- Auburn: procede del sur d'Estaos Xuníos.
- Autaga.
- Chief.
- Talledaga.
Les variedaes Dixie, Auburn y Autaga tienen carauterístiques similares, ente que Chief y Talledaga son de maduración más tardida.
Les granes de variedaes con capacidá de resiembra nun son estremables a les del trébole escarlata común.
Agronomía y manexu
[editar | editar la fonte]La llantadera realizar n'ochobre, intentando aprovechar l'agua pa semar darréu enantes o xusto dempués, lo qu'aumenta'l númberu de granes granaes. La dosis de llantadera ye de 10-20 kg/hai, la dosis inferior aplicar n'amiestu.
Puede semase entemecíu con Trifolium subterraneum, anque esti amiestu úsase pocu, yá que nun apurre nenguna ventaya al amiestu de trébole soterrañu con otros tréboles.
Nel norte d'España cultívase solo, o entemecíu con gramínees de crecedera rápida como Lolium perenne, pa evitar el riesgu de meteorización.
La producción bazcuya ente 15 y 20 tonelaes de materia verde por hectárea, o de 4 a 5 tonelaes de segáu, dependiendo del clima y les condiciones de cultivu.
Otros usos
[editar | editar la fonte]Emplégase tamién como abonu verde, soterrando la biomasa vexetal en plenu floriamientu p'ameyorar la calidá nutricional de los suelos probes. Anque foi un cultivu en regresión, al igual qu'otres lleguminoses forrajeras, la implantación de práutiques agronómiques sostenibles ta favoreciendo la recuperación d'esta especie.
En delles zones d'Estaos Xuníos ye utilizáu en cantos de carreteres pa controlar la erosión.
Taxonomía
[editar | editar la fonte]Trifolium incarnatum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 769. 1753.[1]
Númberu de cromosomes de Trifolium incarnatum (Fam. Leguminosae) y táxones infraespecíficos: 2n=14[2]
Trifolium: nome xenéricu deriváu del latin que significa "con tres fueyes".[3]
incarnatum: epítetu llatín que significa "de color rosa carneo"[4]
- Sinonimia
- subsp. molinerii (Hornem.) Syme
- Trifolium molinerii Hornem.
- Trifolium stramineum C.Presl[5]
Nome común
[editar | editar la fonte]Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Trifolium incarnatum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 5 de xineru de 2013.
- ↑ Estudios cromosómicos nel xéneru Trifolium. VI Angulo Carpio, M. D., A. M. Sánchez de Rivera & F. González Bernáldez (1972) Lagascalia 2(1): 3-13
- ↑ En Nomes Botánicos
- ↑ N'Epítetos Botánicos
- ↑ Trifolium incarnatum en PlantList
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- MUSLERA PARDO, E. y RATERA GARCIA, C. “Praderíes y forraxes” Ed. Mundi-Prensa. 2ª edición 1991
- GUERRERO, Andrés. “Cultivos herbáceos extensivos”. Ed.Mundi-Prensa. 6ª edición 1999
- HUGHES H. D., HEATH M. E. y METCALFE D."Forraxes" Compañía Editorial Continental. 1966
- USDA - Conservation Plant Characteristics: Trifolium incarnatum
- Herbario de la Universidá Pública de Navarra: Trifolium incarnatum (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Trifolium incarnatum.
 |
Wikispecies tien un artículu sobre Trifolium incarnatum. |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q161361- Multimedia: Trifolium incarnatum
Especies: Trifolium incarnatum