Tobi Lakmaker
Tobi Lakmaker | ||||
---|---|---|---|---|
Algemene informatie | ||||
Geboren | 1994[1] | |||
Geboorteplaats | Amsterdam[1] | |||
Land | Nederland | |||
Beroep | Schrijver | |||
Werk | ||||
Uitgeverij | Das Mag | |||
|
Tobi Leman Lakmaker (Amsterdam, 1994) is een Nederlands columnist en romanschrijver.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]De ouders van Lakmaker zijn Tom van der Meer en Joosje Lakmaker en hij groeide op in Amsterdam, in de wijk Oud-Zuid.[2][3][4] Zijn moeders grootouders van vaders kant, Leman Lakmaker[3][5] en Sophia Lakmaker-Voorzanger[6][7], werden in de Tweede Wereldoorlog in concentratiekamp Auschwitz omgebracht. Joosje Lakmaker (1950-2019) schreef onder meer het boek Voorbij de Blauwbrug over haar grootvader.[4][2] Tobi Lakmaker heeft een halfbroer, Daniël van der Meer, medeoprichter en uitgever van uitgeverij Das Mag.[3][8][9] Na het Sint Ignatiusgymnasium[10] studeerde Lakmaker korte tijd Russische taal en cultuur en literatuurwetenschap aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Later rondde hij een studie filosofie aan de UvA af.[10]
Lakmaker nam deel aan het Zomerkamp van uitgeverij Das Mag, waarna de uitgever een verhaal van Lakmaker opnam in een verhalenbundel van schrijvers die nog niet eerder gepubliceerd hadden.[11] Het werd het verhaal De geschiedenis van mijn seksualiteit in de bundel Sampler 2018, waarin ook verhalen werden opgenomen van onder anderen Sarah Arnolds, Rashif El Kaoui en Pete Wu.[12][13][14] Adjunct-uitgever en redacteur van Das Mag Marscha Holman vertelde aan Trouw het verhaal "uitzonderlijk goed" te vinden, "verhaal, verteld met een eigen, oorspronkelijke stem met veel humor".[15] Lakmaker publiceerde het verhaal onder zijn toenmalige voornaam Sofie. Van 2019 tot en met 2021 was Lakmaker columnist bij de Groene Amsterdammer.[16][17] Van 2020 tot en met 2022 schreef hij eveneens columns voor LINDA.meiden.[17][18] Sinds 2023 is hij als wekelijks columnist verbonden aan de Volkskrant.[4][19]
In 2021 debuteerde Lakmaker met de autobiografische roman De geschiedenis van mijn seksualiteit bij uitgeverij Das Mag.[3] In het boek staat de jonge Sofie centraal, die bezig is met de eigen identiteit - meisje of meer jongen, zelfbeeld en seksuele voorkeur. De titel verwijst naar het boek De geschiedenis van de seksualiteit van Michel Foucault.[6] Het werd in meerdere talen uitgegeven.[20] De verfilmingsrechten werden verkocht aan Man Up, het productiehuis van Halina Reijn en Carice van Houten.[21] De geschiedenis van mijn seksualiteit werd genomineerd voor onder andere de Boekenbon Literatuurprijs,[22] de Anton Wachterprijs, De Boon en De Bronzen Uil. Met het boek was Lakmaker de eerste winnaar van de Hans Vervoortprijs, voor proza van 'neerslachtige en toch opbeurende aard'.[23] In NRC Handelsblad kreeg de roman in de recensie van Thomas van Veen de hoogste beoordeling: vijf stippen.[24]
In een van zijn Volkskrant-columns (augustus 2024) schreef Lakmaker dat hij de eerste versie van de Wikipedia-pagina over zichzelf had aangemaakt.[25]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Lakmaker heeft een relatie met illustrator Jip van den Toorn.[1][26]
Werk
[bewerken | brontekst bewerken]Jaar | Titel | Uitgever | ISBN | Notitie |
---|---|---|---|---|
2018 | De geschiedenis van mijn seksualiteit | Das Mag | 9789492478627 | Verhaal in de bundel Sampler 2018 |
2021 | De geschiedenis van mijn seksualiteit | Das Mag | 9789493168640 | Roman |
2022 | Alle kinderen uit mijn klas moesten worden weggeknipperd, want ik wilde mijn balgevoel niet kwijt | Das Mag | 9789493248496 | Essay in essaybundel Op de sofa: essays over therapie en het leven, samengesteld door journalist Maurits de Bruijn.[27] |
- ↑ a b c Stijn De Wandeleer, ‘Na mijn debuut wilden bijna alle journalisten dat ik me geestelijk voor hen uitkleedde’ . De Morgen (2 maart 2024). Gearchiveerd op 2 maart 2024. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ a b Co Welgraven, Joosje Lakmaker (1950-2019) gaf haar familie een plaats in de geschiedenis. Trouw (3 juni 2019). Geraadpleegd op 2 oktober 2024.
- ↑ a b c d Ianthe Sahadat, Schrijver Sofie Lakmaker: ‘Ik dacht: het is gelukt een goede voetballer te worden, nu word ik een aantrekkelijke vrouw’ . de Volkskrant (15 april 2021). Gearchiveerd op 16 april 2021. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ a b c Karin van Munster, De vaste route van Tobi Lakmaker. Ons Amsterdam (20 september 2023). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Leman Lakmaker Amsterdam, 6 augustus 1885 – Auschwitz, 15 december 1942. Joods Monument. Geraadpleegd op 2 oktober 2024.
- ↑ a b Jannetje Koelewijn, Interview - Tobi Lakmaker: ‘Ik weet niet of mijn gevoel van andersheid ooit verdwijnt’ . NRC (23 december 2021). Gearchiveerd op 26 december 2021. Geraadpleegd op 1 oktober 2024.
- ↑ Sophia Lakmaker-Voorzanger Amsterdam, 15 december 1886 – Auschwitz, 15 december 1942. Joods Monument. Geraadpleegd op 2 oktober 2024.
- ↑ Over Das Mag. Das Mag. Gearchiveerd op 22 augustus 2024. Geraadpleegd op 3 oktober 2024.
- ↑ Peter Casteels, Auteur Sofie Lakmaker: ‘De meeste transgenders zijn bezorgd of ze wel transgender genoeg zijn’ . Knack (13 juli 2021). Gearchiveerd op 25 augustus 2024. Geraadpleegd op 3 oktober 2024.
- ↑ a b Rick Pullens, Debutant Sofie Lakmaker: ‘Het is soms ingewikkeld om je mannelijk te voelen, terwijl je jezelf ook als feminist beschouwt’ . Trouw (6 februari 2021). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Jeroen Maris, Tobi Lakmaker: ‘Geen enkele door jou gebakken pizza achtervolgt je na werktijd’ . De Morgen (1 januari 2022). Gearchiveerd op 4 september 2024. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Sampler 2018. Das Mag. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Sven Van den Bossche, Ik en jij herverdeeld. De Reactor (13 juni 2021). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Sofie Bongers, Wat maakt het zomerkamp van uitgeverij Das Mag zo populair onder jonge schrijvers? ‘Geen tijd om te piekeren, je móét schrijven’ . NRC (3 augustus 2023). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Jette Pellemans, Wybo Algra en Jann Ruyters, Schrijfkoorts - Hoe word je als schrijver ontdekt? . Trouw (30 mei 2021). Gearchiveerd op 9 maart 2023. Geraadpleegd op 3 oktober 2024.
- ↑ Overzichtspagina artikelen Tobi Lakmaker. De Groene Amsterdammer. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ a b Milou Deelen, Schrijver Sofie Lakmaker: ‘Ik wil beter zijn dan de rest’ . Het Parool (4 juni 2021). Gearchiveerd op 15 februari 2024. Geraadpleegd op 3 oktober 2024.
- ↑ Gaby Boterkooper, Dít is onze nieuwe columnist Sofie Lakmaker (26): 'De mislukte dates zijn het leukst om over te schrijven'. LINDA.meiden (20 januari 2021). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Overzichtspagina artikelen Tobi Lakmaker . de Volkskrant. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Schrijver Tobi Lakmaker: 'Ik vind schrijven best een ongezond beroep'. NPO Radio 1 (29 juli 2022). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Carice van Houten en Halina Reijn verfilmen Sofie Lakmakers ‘De geschiedenis van mijn seksualiteit’: ‘Extatisch ben ik’ . De Morgen (29 april 2021). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Shortlist Boekenbon literatuurprijs 2021 bekend. Boekenbon Literatuurprijs. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Hans Vervoort-prijs. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Thomas de Veen, Recensie - De debuutroman (●●●●●) van Sofie Lakmaker kan best een hit worden . NRC Handelsblad (4 maart 2021). Gearchiveerd op 29 december 2021. Geraadpleegd op 1 oktober 2024. “De vrolijke baldadigheid van eerder voelt dan als een onontkoombare literaire keuze, die vorm en inhoud op één lijn brengt.”
- ↑ Tobi Lakmaker, Dit is niet iets dat ik gemakkelijk toegeef, maar ik heb laatst mijn eigen Wikipediapagina aangemaakt . de Volkskrant (22 augustus 2024). Gearchiveerd op 23 augustus 2024. Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Annefleur Schipper, Tobi Lakmaker over zijn relatie met Jip van den Toorn: ‘Voor mij is dit een soort huwelijk met voor- én achtertuin’. Vogue (1 juli 2024). Geraadpleegd op 4 september 2024.
- ↑ Tobi Lakmaker, Alle kinderen uit mijn klas moesten worden weggeknipperd, want ik wilde mijn balgevoel niet kwijt . de Volkskrant (1 december 2022). Gearchiveerd op 3 december 2022. Geraadpleegd op 22 december 2024.