Naar inhoud springen

Aslan Karatsev

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Aslan Karatsev
Aslan Karatsev
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Rusland Rusland
Geboorteplaats Vlag van Rusland (1991–1993) Vladikavkaz
Geboortedatum 4 september 1993
Woonplaats Vlag van Rusland Moskou
Lengte 1,85 m
Gewicht 85 kg
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 5.296.715 US dollar
Coach Jahor Jatsyk
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 79–88
Titels 3
Hoogste positie 14e (7 februari 2022)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open halve finale (2021)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2021, 2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2023)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2021, 2023)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 25–34
Titels 1
Hoogste positie 76e (16 mei 2022)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2022, 2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2023)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2022)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 6-2
Titels 0
Olympische Spelen Zilver Zilver (2021)
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros finale (2021)
Laatst bijgewerkt op: 31 december 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Aslan Kazbekovitsj Karatsev (Russisch: Аслан Казбекович Карацев; Ossetisch: Хъæрæцаты Хъазыбеджы фырт Аслан, Hebreeuws: אסלן קזבקוביץ' קראצב) (Vladikavkaz, 4 september 1993) is een tennisser uit Rusland. Op het Australian Open van 2021 slaagde hij erin om als debutant en kwalificant de halve finales van het enkelspeltoernooi te bereiken. Hij werd hiermee de vijfde speler die als kwalificant de laatste vier van een grandslamtoernooi in het mannenenkelspel wist te bereiken.[1]

Karatsev heeft in zijn carrière twee ATP-toernooien in het enkel- en één1 in het dubbelspel op zijn naam geschreven. Ook was hij onderdeel van het Russische team dat de ATP Cup 2021 won.

In 2021 won hij met zijn dubbelspelpartner Jelena Vesnina de zilveren medaille op de Olympische Spelen 2020.

Aslan Karatsev werd op 4 september 1993 geboren in Vladikavkaz (Noord-Ossetië). Op driejarige leeftijd verhuisde hij met zijn ouders naar Israël.[2] In zijn tienerjaren keerde hij vanwege de tennisfaciliteiten weer terug naar Rusland met zijn vader.
Karatsev spreekt Russisch, Engels en Hebreeuws.[3] Naast een Russisch paspoort is Karatsev ook in het bezit van een Israëlisch paspoort.[4]

2013 tot 2016

[bewerken | brontekst bewerken]

Karatsev maakte in 2013 zijn debuut op de ATP Tour als wildcardspeler op het ATP-toernooi van Sint-Petersburg. Hier verloor hij in de eerste ronde tegen zijn landgenoot Michail Joezjny. In 2014 deed hij mee aan het kwalificatietoernooi van Wimbledon, maar hij wist zich niet te plaatsen voor het hoofdtoernooi.

In maart 2015 won Karatsev in Kazan zijn eerste challengertoernooi. Op de zomeruniversiade van 2015 bereikte hij de finale van het enkelspeltoernooi. Hierin verloor hij van Chung Hyeon. Later dat jaar bereikte Karatsev de laatste kwalificatieronde van het US Open. Het was voor het eerst dat hij zo ver kwam in het kwalificatietoernooi van een grandslamtoernooi, maar hij slaagde er niet in om het hoofdtoernooi te bereiken. In oktober plaatste hij zich voor het ATP-toernooi van Moskou, waar hij tegen Michai Joezjny zijn eerste wedstrijd op de ATP Tour wist te winnen. In de tweede ronde werd hij uitgeschakeld door Philipp Kohlschreiber.

In 2016 bereikte Karatsev tweemaal de finale van een challengertoernooi, waaronder weer dat van Kazan, maar hij verloor beide finales. Op Roland Garros kwam hij tot de laatste ronde van het kwalificatietoernooi, maar het lukte wederom niet om zijn debuut op een grandslamtoernooi te maken. Op 17 juli maakte hij zijn debuut in de Russische Davis Cup-ploeg. Omdat Rusland al zeker was van de overwinning tegen Nederland mocht Karatsev de plek van Andrej Roebljov innemen. Hij verloor deze dead rubber van Matwé Middelkoop.[5]

2017 tot 2019

[bewerken | brontekst bewerken]

Van 2017 tot 2019 nam Karatsev aan geen enkel toernooi van de ATP Tour deel in het hoofdtoernooi. Op challengertoernooien kwam hij nergens verder dan de halve finales.

In januari 2020 bereikte Karatsev de finale van het challengertoernooi van Bangkok, waarin hij de beslissende derde set van Attila Balázs verloor in een tie-break. In augustus en september bereikte hij op drie achtereenvolgende challengertoernooien in Tsjechië de finale, waarvan hij er twee wist te winnen. Op Roland Garros kwam hij wederom tot de laatste kwalificatieronde, maar slaagde hij er niet in om die te winnen.

In januari kwalificeerde Karatsev zich voor het eerst voor een grandslamtoernooi: in de kwalificaties van het Australian Open won hij al zijn wedstrijden. In februari nam hij namens Rusland deel aan de ATP Cup. Samen met Andrej Roebljov, Daniil Medvedev en Jevgeni Donskoj won de Russische ploeg dit toernooi. Karatsev speelde hierin alleen wedstrijden in het dubbelspel, die overigens allemaal werden verloren.

Op het hoofdtoernooi van het Australian Open - dat na de ATP Cup werd gespeeld - baarde Karatsev opzien door als debutant en kwalificant de halve finales te bereiken. In de eerste rondes rekende hij in drie sets af met Gianluca Mager en Jahor Herasimaw. Vervolgens versloeg hij ook achtste reekshoofd Diego Schwartzman zonder setverlies. De achtste finales tegen Félix Auger-Aliassime won hij in vijf sets, nadat de eerste twee sets door Auger-Aliassime werden gewonnen en in de kwartfinales versloeg Karatsev Grigor Dimitrov. In de halve finales werd hij uiteindelijk uitgeschakeld door titelverdediger Novak Djokovic. Karatsev was de eerste speler in het open tijdperk die bij zijn grandslamdebuut de halve finales bereikte.[6] Door zijn prestatie klom hij naar de 42e plaats op de wereldranglijst, zijn hoogste positie tot dan toe. Dit was een stijging van ruim zeventig plekken ten opzichte van zijn klassering voorafgaand aan het Australian Open.[7]

Bij het toernooi van Doha behaalde Karatsev zijn eerste toernooizege op de ATP Tour door samen met Roebljov het dubbelspel te winnen. Voor het enkelspeltoernooi kreeg Karatsev een wildcard, maar werd hij in de achtste finales uitgeschakeld door de als eerste geplaatste Dominic Thiem. Voor het toernooi van Dubai de daaropvolgende week ontving hij eveneens een wildcard. Op dit toernooi bereikte hij zijn eerste enkelspelfinale op de ATP Tour. Op weg naar de finale versloeg hij vier geplaatste spelers, waaronder Roebljov in de halve finale. Hiermee beëindigde hij Roebljovs reeks van 23 overwinningen op rij in ATP Tour 500-toernooien.[8] Een dag later behaalde hij zijn eerste titel in het enkelspel door in de finale met 6-3, 6-2 te winnen van de Zuid-Afrikaan Lloyd Harris.[9] Door die toernooizege steeg Karatsev naar de 27e plaats op de wereldranglijst, waardoor hij voor het eerst bij de beste dertig tennissers ter wereld stond.[10]

Tijdens het toernooi van Miami speelde Karatsev voor het eerst een toernooi op Masters 1000-niveau (de belangrijkste toernooien na de grandslams). Het was ook het eerste toernooi op de ATP Tour waarvoor hij rechtstreeks was toegelaten.[11] Karatsev was hier zeventiende reekshoofd en kreeg daardoor een bye in de eerste ronde. Na winst in de tweede ronde dolf hij een ronde later het onderspit tegen Sebastian Korda.

Het toernooi van Monte Carlo (eveneens Masters 1000-niveau) was Karatsevs eerste graveltoernooi op de ATP Tour. Hij verloor in de tweede ronde van de uiteindelijke winnaar Stéfanos Tsitsipás. Een week later speelde hij op het Servisch Open. Hier won hij in de halve finale van Djokovic in een duel van 3 uur en 25 minuten. Deze wedstrijd, die door meerdere bronnen als 'hoogstaand' werd omschreven, was op dat moment de langste wedstrijd van dat jaar op de ATP Tour.[12][13] In de finale greep Karatsev naast toernooiwinst, door in drie sets van Matteo Berrettini te verliezen. Het vervolg van het gravelseizoen verliep wisselvallig voor Karatsev. Op de toernooien van Madrid en van Rome werd hij in de achtste finale uitgeschakeld, maar wist hij wel te winnen van top tien-speler Diego Schwartzman (in Madrid) en van de mondiale nummer twee Daniil Medvedev (in Rome). In Lyon verloor hij in de eerste ronde. Roland Garros was Karatsevs tweede grandslamtoernooi in zijn carrière. Hij had hier ook voor het eerst een geplaatste status op een major (24e reekshoofd). Na een zege op kwalificant Jenson Brooksby verloor Karatsev in de tweede ronde van Philipp Kohlschreiber. Wel wist hij in het gemengddubbelspeltoernooi samen met zijn landgenote Jelena Vesnina de finale te bereiken. Hierin verloren ze na een supertiebreak van Desirae Krawczyk en Joe Salisbury. Na Roland Garros stond hij op de wereldranglijst op een nieuwe hoogste positie ooit (24e). Ook in het dubbelspel bereikte hij zijn beste klassering (plek 201).

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 20 maart 2021 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten ATP Dubai Hardcourt Vlag van Zuid-Afrika Lloyd Harris 6-3, 6-2 Details
2. 24 oktober 2021 Vlag van Rusland ATP Moskou Hardcourt (i) Vlag van Kroatië Marin Čilić 6-2, 6-4 Details
3. 15 januari 2022 Vlag van Australië ATP Sydney Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Andy Murray 6-3, 6-3 Details
Verloren finales
1. 25 april 2021 Vlag van Servië ATP Belgrado Gravel Vlag van Italië Matteo Berrettini 1-6, 6-3, 6-7(0) Details
2. 22 oktober 2023 Vlag van Japan ATP Tokio Hardcourt Vlag van Verenigde Staten Ben Shelton 5-7, 1-6 Details
Gewonnen challengers
1. 22 maart 2015 Vlag van Rusland Kazan Hardcourt Vlag van Rusland Konstantin Kravtsjoek 6-4, 4-6, 6-3
2. 30 augustus 2020 Vlag van Tsjechië Praag Gravel Vlag van Nederland Tallon Griekspoor 6-4, 7-6(6)
3. 6 september 2020 Vlag van Tsjechië Ostrava Gravel Vlag van Duitsland Oscar Otte 6-4, 6-2
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 12 maart 2021 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Rusland Andrej Roebljov Vlag van Nieuw-Zeeland Marcus Daniell
Vlag van Oostenrijk Philipp Oswald
7-5, 6-4 Details
Verloren finales herendubbel
1. 17 oktober 2021 Vlag van Verenigde Staten ATP Indian Wells Hardcourt Vlag van Rusland Andrej Roebljov Vlag van Australië John Peers
Vlag van Slowakije Filip Polášek
3-6, 6-7(5) Details

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Verloren finales gemengddubbel
1. 10 juni 2021 Vlag van Frankrijk Roland Garros Gravel Vlag van Rusland Jelena Vesnina Vlag van Verenigde Staten Desirae Krawczyk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Salisbury
6-2, 4-6, [5-10] Details
2. 1 augustus 2021 Vlag van Japan Olympische Spelen Hardcourt Vlag van Olympische spelen Jelena Vesnina Vlag van Olympische spelen Anastasija Pavljoetsjenkova
Vlag van Olympische spelen Andrej Roebljov
3-6, 7-6(5), [11-13] Details

Landencompetities

[bewerken | brontekst bewerken]
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner(s) Tegenstanders Score Ref.
Gewonnen finales
1. 7 januari 2021 Vlag van Australië ATP Cup Hardcourt Vlag van Rusland Daniil Medvedev
Vlag van Rusland Jevgeni Donskoj
Vlag van Rusland Andrej Roebljov
Vlag van Italië Matteo Berrettini
Vlag van Italië Fabio Fognini
Vlag van Italië Simone Bolelli
Vlag van Italië Andrea Vavassori
2-0 (2 wedstrijden) Details
2. 5 december 2021 Vlag van Spanje Davis Cup Hardcourt (i) Witte vlag Andrej Roebljov
Witte vlag Daniil Medvedev
Witte vlag Karen Chatsjanov
Vlag van Kroatië Marin Čilić
Vlag van Kroatië Borna Gojo
Vlag van Kroatië Nino Serdarušić
Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Mate Pavić
2-0 (2 wedstrijden) details

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
Toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Grandslamtoernooien
Australian Open HF 3R 1R
Roland Garros 2R 1R 2R
Wimbledon g.t. 1R 2R
US Open 3R 1R 3R
ATP Masters 1000
Indian Wells g.t. 4R 3R
Miami g.t. 3R 3R
Monte Carlo g.t. 2R 1R
Madrid g.t. 3R 1R HF
Rome 3R 2R
Montreal/Toronto g.t. 2R 1R 1R
Cincinnati 1R 2R
Shanghai g.t. 1R
Parijs 1R 1R
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t. 2R g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 2 1 0 0
Eindejaarsranking 292 218 195 235 621 485 289 112 18 59 35
Toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Grandslamtoernooien
Australian Open 1R 1R
Roland Garros
Wimbledon g.t. 1R
US Open 1R 2R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells g.t. F KF
Miami g.t.
Monte Carlo g.t. 2R
Madrid g.t.
Rome 1R
Montreal/Toronto g.t. KF
Cincinnati 1R
Shanghai g.t.
Parijs 1R
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t. 1R g.t.
Statistieken
Totaal aantal titels 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0 0 0
Eindejaarsranking 402 441 248 618 728 408 422 91 176

Gemengddubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
Toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Grandslamtoernooien
Australian Open
Roland Garros g.t. F
Wimbledon g.t.
US Open g.t.
Olympische Spelen
Olympische Spelen g.t. g.t. F g.t.
  • Karatsev wordt gecoacht door de Wit-Rus Jahor Jatsyk, die slechts een jaar ouder is dan hij.[14]
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Aslan Karatsev.