Zygmunt Kęstowicz

Zygmunt Kęstowicz
	; Zygmunt Kęstowicz jako Stefan Jabłoński w studiu radiowym (1975)
Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1921 ; Szaki
Data i miejsce śmierci	14 marca 2007 ; Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Janina Kęstowicz
Lata aktywności	1940–2007
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Zygmunt Kęstowicz (ur. 24 stycznia 1921 w Szakach, zm. 14 marca 2007 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, działacz społeczny.

Życiorys

Urodził się 24 stycznia 1921 w Szakach koło Kowna, był synem Józefa Klemensa i Anny Małgorzaty Kęstowiczów^[1]. Dzieciństwo spędził w Postawach, gdzie jego rodzice prowadzili aptekę^[2]. Po zdaniu w 1939 matury w Gimnazjum O. Jezuiltów w Wilnie studiował prawo na Uniwersytecie Wileńskim^[3]. Po wybuchu II wojny światowej został statystą teatralnym, występował w wileńskich teatrach: „Niebieski Pajacyk” im. Zbigniewa Szczerbowskiego, Miejskim „Na Pohulance” i Wileńskim Polskim Teatrze Komedii Muzycznej „Lutnia”^[4]. W styczniu 1945 został wysiedlony z Kresów.

W 1946 zdał egzamin eksternistyczny, dzięki czemu zdobył wykształcenie aktorskie. Występował w Teatrze Wojewódzkim/Miejskim w Białymstoku (1945–1947) oraz w krakowskich teatrach: Scala (1945), Kameralnym T.U.R. (1947–1948), Starym (1948–1950) i Słowackiego (1948–1950)^[5]. Od 1950 mieszkał w Warszawie^[6], gdzie występował w teatrach: Polskim (1950–1952, 1960–1962, 1965–1966), Narodowym (1952–1956), Ludowym (1952–1957), Komedia (1957–1960), Rozmaitości, Klasycznym (1962–1965), Dramatycznym (1966–1985), Ateneum i Ochoty (1985–1990)^[7].

W latach 1960–2007 wcielał się w postać Stefana Jabłońskiego w radiowym słuchowisku W Jezioranach^[8], a za pracę przy tym projekcie otrzymał w 1995 Order Wdzięczności Społecznej. W 1976 otrzymał nagrodę „Złoty Ekran” za udział w telewizyjnym programie Pora na Telesfora. Zrealizował ponad 300 odcinków telewizyjnego programu dla dzieci Piątek z Pankracym^[9]. W latach 1997–2006 grał Władysława Lubicza, nestora rodu Lubiczów, w serialu telewizyjnym Klan^[10].

W 1978 razem z Krystyną Mrugalską założył Fundację „Dać Szansę” pomagającą dziecom upośledzonym umysłowo^[11]. Był Kawalerem Orderu Uśmiechu i członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Życie prywatne

W maju 1941 zawarł związek małżeński z aktorką Janiną Jelską (1922–2018)^[12], nie mieli dzieci^[13]. Mieszkał w Warszawie^[6], miał także dom letniskowy w Gibach^[14].

Przez wiele lat należał do Towarzystwa Polski-Japońskiego, w którym pełnił funkcję wiceprezesa Zarządu Głównego^[15].

W ostatnich latach życia zmagał się z chorobą nowotworową^[6]. Zmarł w Warszawie, spoczywa obok żony na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 21-3-18)^[16].

Filmografia

Filmy

1953: Pościg
1954: Autobus odjeżdża 6.20
1956: Cień
1958: Baza ludzi umarłych
1963: Dwa żebra Adama
1965: Jutro Meksyk
1967: Cześć kapitanie
1967: Paryż – Warszawa bez wizy
1969: W każdą pogodę
1970: Epilog norymberski
1970: Pejzaż z bohaterem
1970: Portfel
1970: Zapalniczka
1971: Trochę nadziei
1972: Podróż za jeden uśmiech
1973: Die Schlüssel
1975: W te dni przedwiosenne
1976: Karino – Malinowski, dyrektor Służewca
1977: Żołnierze wolności – Michał Rola-Żymierski
1978: Bez znieczulenia
1979: Sekret Enigmy
1979: Tajemnica Enigmy
1981: Okolice spokojnego morza
1990: Korczak

Seriale

1964: Barbara i Jan (odc. 6.)
1965: Dzień ostatni – dzień pierwszy
1965: Podziemny front – Mechowski, żołnierz AL (odc. 7)
1968: Stawka większa niż życie (odc. 18. „Poszukiwany Gruppenführer Wolf”)
1970: Czterej pancerni i pies (odcinki 18., 19., 20.)
1971: Podróż za jeden uśmiech – kierowca ciężarówki (odc. 1.)
1973: Czarne chmury (odcinki 1., 2., 8., 9., 10.)
1973: Janosik (odc. 9.)
1973: Stawiam na Tolka Banana – Sulka, właściciel warsztatu samochodowego (odc. 6.)
1974: Karino – Malinowski, dyrektor Służewca
1974: Najważniejszy dzień życia (odc. 4. Gąszcz)
1976: Polskie drogi (odcinki 3., 4., 9.)
1976: Szaleństwo Majki Skowron – członek kierownictwa fabryki (odc. 9.)
1997–2007: Klan – Władysław Lubicz

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (30 kwietnia 2001)^[17]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[18]
Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[19]
Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1973)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1977)
Order Uśmiechu (1976)
Medal im. dr. Henryka Jordana (1980, TPD)
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967)
Medal Honorowego Klubu Dawców Krwi (1979)
Medal im. Stanisława Staszica (1979)
Medal 400-lecia stołeczności Warszawy (1997)

Nagrody

„Złoty Ekran” za program dla dzieci „Pora na Telesfora” (1977)
Nagroda Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1985)
Nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za wieloletnią współpracę artystyczną z polskim radiem i telewizją (1987)
Order Wdzięczności Społecznej – nagroda wręczana przez marszałków Sejmu i Senatu za udział w radiowej powieści „W Jezioranach” (1995)

Upamiętnienie

W grudniu 2017 na fasadzie bloku przy ul. Komorskiej 8 na warszawskiej Pradze-Południe, w którym mieszkał Zygmunt Kęstowicz, odsłonięto tablicę pamiątkową^[20].

Przypisy

↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 96–97.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 219, 239.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 109, 117, 152.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 147, 157–158, 194–196.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 147, 234.
↑ ^a ^b ^c „Życie na Gorąco” nr 14, 5 kwietnia 2012, s. 56–57.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 147.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 197–198, 202–203.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 168.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 238–250.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 5, 99, 176.
↑ Janina Kęstowicz. nekrologi.wyborcza.pl, 3 listopada 2018. [dostęp 2018-11-04].
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 165.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 9.
↑ Kęstowicz 2002 ↓, s. 87.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT KĘSTOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08] .
↑ M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 340 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Wojciech Karpieszuk, Michał Wojtczuk. Tablica już za chwileczkę, już za momencik. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 12 grudnia 2017.

Bibliografia

Zygmunt Kęstowicz: Na obrotowej scenie życia. Krystyna Zbijewska (red.). Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2002. ISBN 83-88794-85-X.
Zygmunt Kęstowicz w bazie filmpolski.pl
Zygmunt Kęstowicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
Zygmunt Kęstowicz w bazie IMDb (ang.)
Zygmunt Kęstowicz w bazie Filmweb

Linki zewnętrzne

Strona o programie „Piątek z Pankracym” w „Nostalgii, czyli portalu wspomnień”
Strona o programie „Pora na Telesfora” w „Nostalgii, czyli portalu wspomnień”
Zygmunt Kęstowicz na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”

[CITEREFKęstowicz200296–97-1] Kęstowicz 2002 ↓, s. 96–97.

[CITEREFKęstowicz2002219,_239-2] Kęstowicz 2002 ↓, s. 219, 239.

[CITEREFKęstowicz2002109,_117,_152-3] Kęstowicz 2002 ↓, s. 109, 117, 152.

[CITEREFKęstowicz2002147,_157–158,_194–196-4] Kęstowicz 2002 ↓, s. 147, 157–158, 194–196.

[CITEREFKęstowicz2002147,_234-5] Kęstowicz 2002 ↓, s. 147, 234.

[Życie_na_Gorąco-6] „Życie na Gorąco” nr 14, 5 kwietnia 2012, s. 56–57.

[CITEREFKęstowicz2002147-7] Kęstowicz 2002 ↓, s. 147.

[CITEREFKęstowicz2002197–198,_202–203-8] Kęstowicz 2002 ↓, s. 197–198, 202–203.

[CITEREFKęstowicz2002168-9] Kęstowicz 2002 ↓, s. 168.

[CITEREFKęstowicz2002238–250-10] Kęstowicz 2002 ↓, s. 238–250.

[CITEREFKęstowicz20025,_99,_176-11] Kęstowicz 2002 ↓, s. 5, 99, 176.

[12] Janina Kęstowicz. nekrologi.wyborcza.pl, 3 listopada 2018. [dostęp 2018-11-04].

[CITEREFKęstowicz2002165-13] Kęstowicz 2002 ↓, s. 165.

[CITEREFKęstowicz20029-14] Kęstowicz 2002 ↓, s. 9.

[CITEREFKęstowicz200287-15] Kęstowicz 2002 ↓, s. 87.

[16] Cmentarz Stare Powązki: ZYGMUNT KĘSTOWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-08] .

[17] M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 340 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej”.

[18] M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[19] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 – na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[20] Wojciech Karpieszuk, Michał Wojtczuk. Tablica już za chwileczkę, już za momencik. „Gazeta Stołeczna”, s. 6, 12 grudnia 2017.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]