Wojciech Siemion

Wojciech Siemion
	; Wojciech Siemion (2008)
Data i miejsce urodzenia	30 lipca 1928 ; Krzczonów
Data i miejsce śmierci	24 kwietnia 2010 ; Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Jadwiga Siemion; Barbara Kasper-Siemion
Lata aktywności	1950–2010
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Juliusz Wojciech Siemion^[1] (ur. 30 lipca 1928 w Krzczonowie, zm. 24 kwietnia 2010 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

Był synem Mikołaja i Apolonii Siemionów. Jego ojciec, kierownik szkoły powszechnej w Krzczonowie, został w 1942 zamordowany przez Niemców w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Wojciech Siemion miał sześciu braci, wśród nich dziennikarza Leszka Siemiona i chemika Ignacego Siemiona, oraz dwie siostry, które zmarły wkrótce po urodzeniu^[2]. W 1945 przeniósł się do Kalisza, gdzie mieszkał jego brat Leszek. Tam ukończył Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu^[2], a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (1947–1950), został absolwentem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie (z 1951).

Debiutował w 1946 (jako adept) rolą Madrygała w Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego na scenie Teatru Miejskiego im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu^[2]. Był aktorem Teatru Polskiego w Szczecinie (1950–1951), Teatru Ateneum (1951–1955), Teatru Młodej Warszawy (1955–1957), Teatru Komedia (1957–1962 i 1966–1968, w którym pełnił funkcję dyrektora i kierownika artystycznego), Teatru Narodowego (1962–1963, 1964–1965, 1972–1983), Teatru Powszechnego (1963–1964) i Teatru Ludowego w Warszawie (1970–1972), a także Teatru Polskiego we Wrocławiu (1968–1969). Był aktorem Studenckiego Teatru Satyryków, później w latach 60. kabaretu „Pod Egidą”. Zakładał teatr „Stara Prochownia”, w którym od 1972 pełnił funkcję dyrektora.

Prowadził spotkania dla czytelników pt. „Lekcja czytania”, podczas których przedstawiał własne interpretacje utworów Adama Mickiewicza, Cypriana Kamila Norwida, Mirona Białoszewskiego i Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Metodą interpretacyjną podczas tych spotkań było umiejętne wyczucie rytmiki utworów.

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w latach 1959–1978 był kontaktem poufnym Służby Bezpieczeństwa o pseudonimie „Wojciech”^[3].

Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR w PWST w Warszawie^[4]. W 1983 wszedł w skład Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. W latach 1985–1989 z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej sprawował mandat posła na Sejm PRL IX kadencji. W latach 1986–1988 był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta w Zamościu^[5]. Od 1998 do 2002 zasiadał w Sejmiku Województwa Mazowieckiego, reprezentując Polską Partię Socjalistyczną (wybrany został z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej). W 2001 z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego kandydował bez powodzenia do Sejmu. W 2002 i 2006 z listy PSL ubiegał się bezskutecznie ponownie o mandat radnego sejmiku, jednak w 2007 objął go w miejsce wybranego do Sejmu Janusza Piechocińskiego.

Wykładał na kierunku aktorstwo w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych im. Jerzego Giedroycia w Warszawie, prowadził także prywatne muzeum we wsi Petrykozy.

21 kwietnia 2010 aktor doznał poważnych obrażeń w wyniku wypadku drogowego w Ruszkach pod Sochaczewem. Trzy dni później zmarł^[6] w warszawskim szpitalu^[7]. 7 maja 2010 Wojciech Siemion został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[8] (kwatera C29/tuje/12).

Życie prywatne

Był żonaty z Jadwigą Siemion, zmarłą w 2004^[9]. Kilka lat później ożenił się z Barbarą Kasper-Siemion^[10].

Odznaczenia i wyróżnienia

Order Sztandaru Pracy I klasy (1984)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1962)
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1999)^[1]
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
Srebrny Krzyż Zasługi (1956)
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1975)
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[11]
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1984)
Srebrna odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1961)^[12]
Medal Pamiątkowy „Pro Masovia” (2008)^[13]
Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1962)
Nagroda Specjalna Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie teatru i filmu za całokształt twórczości (1988)
Nagroda im. Witolda Hulewicza^[14]

Twórczość

Filmografia

Załoga (1951) jako Tadeusz
Przygoda na Mariensztacie (1953) jako Bronek, członek zespołu pieśni i tańca ze Złocieńca
Trudna miłość (1954) jako syn Kubali
Błękitny krzyż (1955) jako radziecki partyzant
Eroica (1957) jako por. „Marianek”
Zamach (1958) jako akowiec „Ryś”
Zezowate szczęście (1960) jako personalny Józef Kacperski
Marysia i krasnoludki (1960) jako Koszałek Opałek (głos) / Skrobek
Świadectwo urodzenia (1961) jako taboryta Józef
Złoto (1961) jako współlokator
Zerwany most (1962) jako Iwan
Czarne skrzydła (1962) jako sygnalista Jan Duś
Jutro premiera (1962) jako inspicjent Józio
Skąpani w ogniu (1963) jako kapral Naróg
Barwy walki (1964) jako „Elegant”, członek oddziału AL
Giuseppe w Warszawie (1964) jako Hans, pijany żołnierz niemiecki
Życie raz jeszcze (1964) jako członek Komitetu Powiatowego atakujący Jakuszyna
Salto (1964) jako artysta
Sposób bycia (1965) jako listonosz
Wojna domowa (1965–1966) jako wychowawca Pawła
Czterej pancerni i pies (1966–1970) jako kapral Kucharek
Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) jako Jaszczołt, kapitan MO
Poradnik matrymonialny (1967) jako milicjant
Kierunek Berlin (1968) jako kapral Wojciech Naróg
Ostatnie dni (1969) jako kapral Wojciech Naróg
Co jest w człowieku w środku (1969) jako starszy sierżant Słaboszewski
Kłopotliwy gość (1971) jako oficer straży pożarnej
Poszukiwany, poszukiwana (1972) jako prokurator
Nie ma róży bez ognia (1974) jako dyrektor szkoły
Ziemia obiecana (1974) jako Wilczek
Zwycięstwo (1974) jako kapral Wojciech Naróg
Wolna sobota (1977) jako Mieczysław Gawełek
Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (1978) jako badylarz „wynajmujący” ciężarówkę
Filip z konopi (1981) jako naczelnik
Rodzina Leśniewskich (1981) jako profesor Zbigniew Radosz (odc. 7)
Alternatywy 4 (1983) jako inżynier Dominek
Odjazd (1991) jako Gozdek
Kolejność uczuć (1993) jako dyrektor teatru
Tajemnica trzynastego wagonu (1993) jako Wiktor
Złotopolscy (1997) jako Zdzisław Wolski
Przedwiośnie (2001) jako Maciejunio
Ubu Król (2003) jako Merdenpot
Szatan z siódmej klasy (2006) jako dziadek Ignaca (odc. 5–7)
Taxi A (2007) jako emeryt
Niezawodny system (2008) jako Leon
Ostatnia akcja (2009) jako Władek, były żołnierz AL

Publikacje

Lekcja czytania. Norwid, 2001
Lekcja czytania. Mickiewicz, 2003
Lekcja czytania. Gałczyński czyli Metryka grecka i rzymska w niektórych wierszach poety, 2003
(Za)patrzenie, 2004
Non omnis moriar przy Józefa Panfila portretach człowieka, 2005
Lekcja czytania. Różewicz, 2006
Lekcja czytania. Białoszewski, 2007
Lekcja czytania. Aleksander Wat, 2008
Lekcja czytania. Juliusz Słowacki, 2009
Fortepian Szopena, 2010

Przypisy

↑ ^a ^b M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258
↑ ^a ^b ^c KrzysztofK. Zwoliński KrzysztofK., Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010, „Rocznik Mazowiecki”, Nr 22, 2010, s. 130–138 [zarchiwizowane 2019-08-02] .
↑ Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954–1990 [online], ipn.gov.pl [dostęp 2020-07-08] .
↑ Rozmowa z Wojciechem Siemionem: I sekretarzem POP w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, „Życie Partii”, Nr 1, 1977, s. 43–44 [dostęp 2023-11-30] .
↑ Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl, 26 października 2014 [dostęp 2020-04-12] .
↑ JoannaJ. Guzik JoannaJ., Zmarł Wojciech Siemion [online], rp.pl, 24 kwietnia 2010 [dostęp 2024-07-10] .
↑ Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion, gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010 [zarchiwizowane 2012-03-06] .
↑ Pogrzeb Siemiona na Powązkach [online], fakt.pl, 7 maja 2010 [dostęp 2019-08-02] .
↑ EdmundE. Mazur EdmundE., Adwokat Jadwiga Siemion, „Palestra”, Nr 1–2, 2005 [zarchiwizowane 2018-04-25] .
↑ Wojciech Siemion ponownie się ożenił, onet.pl, 16 września 2009 [zarchiwizowane 2009-09-24] .
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400
↑ „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Nr 4, 24 lutego 1961, s. 3 .
↑ Pro Masovia – 2008 r. [online], mazovia.pl [dostęp 2017-08-17] .
↑ Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza, hulewicz.org.pl [zarchiwizowane 2019-09-30] .

Bibliografia

Wojciech Siemion w bazie filmpolski.pl [dostęp 2010-05-13].
Wojciech Siemion w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2010-05-13].

Linki zewnętrzne

Wojciech Juliusz Siemion w bazie Filmweb [dostęp 2010-05-13].
Wojciech Siemion, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-04-09] .

[mp-1] M.P. z 2000 r. nr 13, poz. 258

[RM2010-2] KrzysztofK. Zwoliński KrzysztofK., Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010, „Rocznik Mazowiecki”, Nr 22, 2010, s. 130–138 [zarchiwizowane 2019-08-02] .

[3] Ministerstwo Spraw Wewnętrznych w Warszawie (1944) 1954–1990 [online], ipn.gov.pl [dostęp 2020-07-08] .

[4] Rozmowa z Wojciechem Siemionem: I sekretarzem POP w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, „Życie Partii”, Nr 1, 1977, s. 43–44 [dostęp 2023-11-30] .

[5] Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl, 26 października 2014 [dostęp 2020-04-12] .

[6] JoannaJ. Guzik JoannaJ., Zmarł Wojciech Siemion [online], rp.pl, 24 kwietnia 2010 [dostęp 2024-07-10] .

[7] Zmarł wybitny aktor Wojciech Siemion, gazetaprawna.pl, 24 kwietnia 2010 [zarchiwizowane 2012-03-06] .

[8] Pogrzeb Siemiona na Powązkach [online], fakt.pl, 7 maja 2010 [dostęp 2019-08-02] .

[9] EdmundE. Mazur EdmundE., Adwokat Jadwiga Siemion, „Palestra”, Nr 1–2, 2005 [zarchiwizowane 2018-04-25] .

[10] Wojciech Siemion ponownie się ożenił, onet.pl, 16 września 2009 [zarchiwizowane 2009-09-24] .

[11] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400

[12] „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy”, Nr 4, 24 lutego 1961, s. 3 .

[13] Pro Masovia – 2008 r. [online], mazovia.pl [dostęp 2017-08-17] .

[14] Laureaci nagrody im. Witolda Hulewicza, hulewicz.org.pl [zarchiwizowane 2019-09-30] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

1957–1959	Kazimierz Dejmek (1957) Krystyna Skuszanka Jerzy Krasowski (1958) Jacek Woszczerowicz (1959)
1960–1969	Erwin Axer (1960) Edward Csató (1961) Gustaw Holoubek (1961) Wojciech Siemion (1962) Tadeusz Łomnicki (1963) Lidia Zamkow (1964) Adam Hanuszkiewicz (1965) Konrad Swinarski (1966) Ludwik René (1968) Jan Kosiński (1969)
1970–1979	Jerzy Jarocki (1970) Marek Okopiński (1972) Zbigniew Zapasiewicz (1973) Andrzej Wajda (1974) Wojciech Pszoniak (1975) Kazimierz Dejmek (1976) Tadeusz Kantor (1977) Jerzy Grzegorzewski (1978) Jerzy Trela (1978) Zygmunt Hübner (1979)
1980–1989	Henryk Tomaszewski (1980) Henryk Tomaszewski (1981)
1990–1999	Sławomir Mrożek (1990)
2000–2009	Kazimierz Kutz (2001) Ewa Dałkowska Elżbieta Kępińska Joanna Żółkowska (2002) Jerzy Grzegorzewski (2003) Ignacy Gogolewski (2004) Maja Komorowska (2005) Zbigniew Zapasiewicz (2006) Anna Augustynowicz (2007) Jan Englert (2008) Janusz Wiśniewski (2009)
2010–2019	Janusz Gajos (2010) Agnieszka Glińska (2011) Henryk Talar (2012) Piotr Fronczewski (2013) Andrzej Seweryn (2014) Włodzimierz Staniewski (2015) Wojciech Kościelniak (2016) Agata Duda-Gracz (2017) Krystyna Janda (2018) Gołda Tencer (2019)
2020–2029	Krystian Lupa (2020) Jan Peszek (2021) Piotr Cieplak (2022) Małgorzata Bogajewska (2023) Jerzy Radziwiłowicz (2024)