Tajgete (mitologia)
| nimfa (jedna z Plejad) | |
_-_Lost_Pleiad_(1884).jpg) William-Adolphe Bouguereau: L'Etoile Perdue (Zaginiona gwiazda), 1884, prywatna kolekcja | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Rodzeństwo | |
| Dzieci | |
Tajgete (gr. Ταυγέτη Taygétē, łac. Taygete) – w mitologii greckiej nimfa góry Tajget w Lakonii, jedna z siedmiu Plejad.
Uchodziła za córkę tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry)[1][2]. Była siostrą Alkione, Elektry, Kelajno, Mai, Merope, Sterope, a także Hiad i Hyasa[2][3]. Z bogiem Zeusem (uległa mu w omdleniu) miała syna Lakedajmona[1]. Według innej wersji bogini Artemida przemieniła nimfę w łanię, chcąc ją ukryć przed zapędami Zeusa[1]. Kiedy nimfa odzyskała ludzką postać, z wdzięczności poświęciła Artemidzie łanię kerynejską o złotych rogach i brązowych racicach[4].
Mityczna Tajgete jest identyfikowana z gwiazdą Taygetą w Plejadach, w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiaduje z Hiadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nią mitologicznie powiązane.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Taygete – księżyc Jowisza
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 332. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ a b c Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 364. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Pierre Grimal, op.cit., ss. 148, 292. ISBN 83-04-04673-3.
- ↑ Pierre Grimal, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej, Jerzy Łanowski (red.), Maria Bronarska (tłum.), Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2008, s. 131, ISBN 978-83-04-04673-3, OCLC 297685612.
- ↑ Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 614. (słow.).
- ↑ Carlos Parada: Constellations and Stars. maicar.com. [dostęp 2011-08-04]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aaron J. Atsma: Taygete. theoi.com. [dostęp 2011-07-31]. (ang.).
- Marie Benediktová, Petra Písařová: Hvězdy – Názvosloví – Starověké Plejády jako nebeské sedmero. astronomia.zcu.cz. [dostęp 2011-07-31]. (cz.).
- Taygete. mythindex.com. [dostęp 2011-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-03)]. (ang.).
- Hezjod: Narodziny bogów (Theogonia); Prace i dni; Tarcza. Warszawa: Prószyński i S-ka, 1999. ISBN 83-7255-040-9.
- Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 984. ISBN 83-7399-022-4.
- Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 597. ISBN 83-01-03529-3.
- Carlos Parada: Pleiades. maicar.com. [dostęp 2011-07-31]. (ang.).
- Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 614: Taygete. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-07-31]. (ang.).
- William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Taygete. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
- Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Taygete. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
