Przejdź do zawartości

Stanisław Janicki (filmowiec)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Janicki
Ilustracja
Stanisław Janicki w obiektywie J.Pijarowskiego (2023)
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1933
Czechowice-Dziedzice

Zawód, zajęcie

pisarz,
dziennikarz,
reżyser,
scenarzysta,
krytyk filmowy,
historyk kina.

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Stanisław Janicki (ur. 11 listopada 1933 w Czechowicach-Dziedzicach) – polski pisarz, dziennikarz i scenarzysta, krytyk filmowy i historyk kina.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przed II wojną światową, ze względu na pracę ojca w polskim oddziale Standard Oil, Janiccy przeprowadzili się do Warszawy. Po wojnie zdał maturę w Bielsku-Białej.

Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa (specjalizacja filmowa) Uniwersytetu Warszawskiego (1955). Doktor nauk humanistycznych na UAM w Poznaniu (1998)[1]. W latach 1954–1959 był dziennikarzem „Żołnierza Wolności”. W latach 1959–1970 pracował jako redaktor miesięcznika „Film”, w latach 1970–1974 miesięcznika „Kino”. Dzięki zdobytym wówczas kontaktom był często zapraszany do jury festiwali filmowych. Był autorem cyklicznego programu TVP pt. W starym kinie. Był to najdłużej nadawany program filmowy w historii polskiej telewizji (od 1967 do 1999).

W latach 1972–1976 związany z Wytwórnią Filmów Oświatowych w Łodzi, potem przez 6 lat był pracownikiem Wytwórni Filmów Poltel, od 1983 wykładowca Wydziału RiTV Uniwersytetu Śląskiego. Od 1996 kieruje Szkołą Mediów Bielskiej Wyższej Szkoły Biznesu i Informatyki. Jest autorem audycji Odeon Stanisława Janickiego nadawanych w radiu RMF Classic oraz współpracownikiem Kino Polska, gdzie prowadzi program „Seans w Iluzjonie”, w którym tworzy obszerne wprowadzenia do filmów z lat 20., 30. i 40. XX wieku emitowanych na antenie stacji.

W latach 20042019 prowadził w Muzeum Historycznym w Bielsku-Białej cykl spotkań pt. Stare Kino w Starym Zamku[2][3].

Zajmuje się problematyką braci polskich. Od 22 maja 2011 jest prezesem honorowym Stowarzyszenia Szlak Braci Polskich[4].

W 2019 ukazała się poświęcona mu książka - wywiad pt. W starym kinie Stanisława Janickiego - scenariusz filmu niemożliwego, autorstwa Andrzeja Pacuły (Wydawnictwo "Grupa M-D-M", ISBN 978-83-948485-9-0), zawierająca płytę DVD z dwoma filmami dokumentalnymi w reżyserii Janickiego: Konterfekty króla Jegomości (1983) i Bracia Polscy (1980).

10 listopada 2023 w Bielsku-Białej oraz 12 listopada 2023 w Katowicach odbyły się benefisy z okazji 90-lecia urodzin Janickiego[5][6][7].

Mieszka w dzielnicy Górne Przedmieście Bielska-Białej.

Praca etatowa

[edytuj | edytuj kod]
  • Redakcja dziennika „Żołnierz Wolności” (Warszawa 1954-1959) – dziennikarz
  • Tygodnik „Film” (Warszawa 1959-1970) – krytyk filmowy, publicysta, kierownik działu polskiego
  • Redaktor naczelny Kroniki Filmowej „Radar” w Wytwórni Filmowej „Czołówka” (Warszawa 1964-1966)
  • Miesięcznik „Kino” (Warszawa 1970-1974) – krytyk filmowy, publicysta, kierownik działu polskiego
  • Komitet do spraw Radia i Telewizji – Redakcja Filmowa Programu I TVP (Warszawa 1974-1976) – redaktor (scenariusze filmów fabularnych)
  • Wytwórnia Filmów Telewizyjnych „Poltel” (Warszawa 1976-1982) – scenarzysta i reżyser telewizyjny i filmowy
  • Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna (Warszawa – 1980-1982) – wykładowca historii filmu
  • Wytwórnia Filmów Oświatowych (Łódź 1982 – 93; współpraca 1972-1982) – scenarzysta i reżyser filmowy
  • Wyższa Szkoła Dziennikarstwa (Warszawa – 1995-1997) – wykładowca (scenariusze krótkich form filmowo-telewizyjnych)
  • Bielska Wyższa Szkoła Biznesu i Informatyki im. J. Tyszkiewicza (Bielsko-Biała 1996-2002) – Kierownik specjalizacji Zarządzanie i Media oraz wykładowca (scenariusz i realizacja krótkich form filmowo-telewizyjnych oraz seminaria dyplomowe)
  • Uniwersytet Śląski – Wydział Radia i Telewizji (Katowice – 1982-2003, potem do 2005 umowa o dzieło) – starszy wykładowca (Historia filmu, Dramaturgia i scenariopisarstwo, Podstawy reżyserii filmów krótkometrażowych, seminaria dyplomowe)
  • Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi (od 2007-2010) – Wydział Artystyczny – kierunek Realizacja Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografia (Realizacja filmu dokumentalnego i krótkometrażowego)

Współpraca

[edytuj | edytuj kod]
  • Telewizja Polska, program I: autorski program telewizyjny „W starym kinie” (1967-1999)
  • Polskie Radio (m.in. autorska audycja w red. niemieckiej – lata 60.)
  • „Przegląd kulturalny”, „Odrodzenie”. „Panorama” (Katowice), „Widnokręgi”, „Teatr i film”, „Film na świecie”, „Gazeta Wyborcza”, magazyn telewizyjny „Okienko”; „Trybuna Śląska” (Katowice) – cotygodniowy cykl „Janicki o kinie” (2001 – 2004), „Dziennik Zachodni” (Katowice) – cykl felietonów filmowych „W starym kinie” (2004 – 2008)
  • Warszawska Szkoła Filmowa (Warszawa – 2005-2006) – wykładowca (Scenariopisarstwo)
  • LO im. Stanislawa Wyspiańskiego w Bielsku-Białej – o profilu artystycznym oraz LO im. Mikołaja Reja w Bielsku-Białej – warsztaty filmowe (2000-2008)
  • RMF Classic – cotygodniowy felieton filmowy „Odeon Stanisława Janickiego” (od września 2005)
  • Telewizja „KINO POLSKA” – cotygodniowe programy „W Iluzjonie”, przekształcone w „Kalejdoskop polskiego filmu” (od 2004)

Nagrody, wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody dziennikarskie

[edytuj | edytuj kod]
  • Nagroda im. K. Irzykowskiego – dwukrotnie: 1964 i 1976;
  • Nagroda przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji – dwukrotnie: 1969 i 1976;
  • Nagroda tygodnika „Ekran” – „Złoty ekran” – 1977;
  • Nagroda Festiwalu Filmów Niemych w Krakowie – 1999;
  • Nagroda VIII Festiwalu Muzyki Filmowej w Łodzi – 2005.

Nagrody filmowe (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzyżtoporskiej opowieści ciąg dalszy (1975 – Kielce)
  • Budowa parku etnograficznego (1976 – Zakopane)
  • Ach, ta chata rozśpiewana (1979 – Tokio)
  • Bracia polscy (1980 – Kraków, Łódź)
  • Jan Sarkander ze Skoczowa (1995 – Ołomuniec)
  • Brat papieża (2007 – Niepokalanów – I. nagroda w kategorii filmów fabularnych)

Nagrody za całokształt twórczości i działalności

[edytuj | edytuj kod]

Twórczość artystyczna (wybór)

[edytuj | edytuj kod]

Scenariusze do filmów

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisława Grabowskiego – Zaczęło się od iluzjonów (1972)
  • Bogdana Dziworskiego – Krzyż i topór (1973), Tren dla miasta Szydłowa (1973), Podróże Georga Philipa Telemanna z Żar do Pszczyny (1974)

oraz do wszystkich swoich

Reżyseria i scenariusze filmów fabularnych i dokumentów inscenizowanych

[edytuj | edytuj kod]
  • Kruk (1976)
  • Jak cudne są wspomnienia (1977 – serial TV)
  • Wisła (1977 – dla Pathé Cinema)
  • Sąd nad Braćmi Polskimi (1984)
  • Bem (1985 – koprodukcja polsko-węgierska)
  • Domy życia (1987)
  • Jan Sarkander ze Skoczowa (1994)[10]
  • Skoczowskie okruchy (1999)
  • Brat papieża (2006)
  • Marzenia są ciekawsze (3 półgodzinne odcinki) z Andrzejem Wajdą
  • Scena pełna muzyki i tańca (2015)

Reżyseria i scenariusze filmów oświatowych i dokumentalnych

[edytuj | edytuj kod]
  • Sen o Kurozwękach (1974 – debiut)
  • Cienie czasu (1975)
  • Nad brzegiem ruczaju (1980)
  • Filmowy Sezam (1980)
  • Bracia polscy (1982)
  • Rapsod królewski (1982)
  • Skarby katedry wawelskiej (1982)
  • Życie, męczeństwo, śmierć (1982)
  • Elementarz filmu. Rodzaje i gatunki (1982)
  • Konterfekty króla jegomości (1983)
  • Chocim 1673 (1983)
  • Cicha noc (1984)
  • Takie kiedyś były zabawy (1994 – serial TV)
  • Czas przeszły dokonany (1995 – serial TV)
  • Droga Jana Sarkandra (1995)
  • Klub pan Rysia (1995-1996 – program cykliczny TV)
  • Nieustająca love story (1996 – serial TV)
  • Za winy niepopełnione – Eugeniusz Bodo (1997- dla TV)
  • Bielsko-Biała – dwa miasta w jednym (1998)
  • Marzenia są ciekawsze (1998 – serial TV, o niezrealizowanych projektach Andrzeja Wajdy)
  • Idę przez ten świat (1999, o Marii Koterbskiej)
  • Skoczów – nad Wisłą, u stóp gór (1999)
  • Niezwykła podróż Jerzego Zitzmana (2000)
  • Kochany i nienawidzony – Dramat życia i śmierci twórcy „Krzyżaków” (2002 – dla TV, o Aleksandrze Fordzie, 50’)
  • Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc – 2003)
  • Film jest bajką (2005 – dla TV o Ludwiku Starskim)
  • Spełnienie – szkice do portretu Grzegorza Fitelberga (2007 – dla Filharmonii Śląskiej w Katowicach i kin studyjnych „Silesia Film” – 50’)
  • Nie wolno przerwać spektaklu (2008 – o Danucie Szaflarskiej dla TVP – 50’)
  • Geniusz grający również na fortepianie (2008 – o Ignacym Janie Paderewskim – 20’)
  • Miłość ci wszystko wybaczy (2008 – montaż przedwojennych polskich filmów na wystawę na Zamku Królewskim – 13’)
  • Scena pełna muzyki i tańca (2015)
  • Nad Nidą, w cieniu drzew (2017)

Reportaże telewizyjne (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • Czas walki, czas miłości (Celuloza i Pod gwiazdą frygijską – Jerzy Kawalerowicz, Lucyna Winnicka, Józef Nowak)
  • Na dnie popiołu... (Popiół i diament – Andrzej Wajda)
  • Śląska opowieść („Krzyż Walecznych” Kazimierz Kutz)
  • Westerplatte (Stanisław Różewicz)
  • Struktura kryształu (Krzysztof Zanussi)
  • Opowieść o Andrzeju Munku
  • Reportaże z udziałem: Tadeusza Konwickiego, Juliusza Lubicz-Lisowskiego, Małgorzaty Braunek, prof. Włodzimierza Zonna, Elżbiety Barszczewskiej, Szymona Kobylińskiego, Wojciecha Siemiona i in.

Tekst i reżyseria

[edytuj | edytuj kod]
  • dramatu „Iskra we mgle” (1980 – Teatr Dramatyczny w Legnicy)

Tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • sztuk japońskich; „To ja jestem duchem” Abe Kobo, „Markiza de Sade” Yukio Mishima, „Wiśnie w kwiatach” Betsuyaku Minoru (drukowanych w „Dialogu” i „Literaturze na świecie”; wystawianych w teatrach polskich m.in. w Teatrze Starym w Krakowie, Ateneum w Warszawie, Teatrze Dramatycznym w Warszawie, także w teatrach w Rzeszowie, we Wrocławiu, w Teatrze Telewizji i innych)

Prowadzenie imprez artystycznych i filmowych

[edytuj | edytuj kod]
  • Lubuskie Lato Filmowe (lata 70.)
  • Era Nowe Horyzonty 2003 w Cieszynie (cykl filmów Yasujiro Ozu)
  • Eko Forum Film Festiwal (festiwal filmów ekologicznych) w Bielsku-Białej
  • Koncerty muzyki filmowej m.in. Bielsko-Biała, Katowice, Zabrze (2 razy), Łódź (2005 i 2008), Warszawa (2007 i 2009), Rzeszów (dwa w 2008 roku), Dębica (2008), Przemyśl (2008), Chorzów (2009), Olsztyn (2009), Tarnów (2009 – 2 razy)

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Eugeniusz Cękalski: monografia, Filmowa Agencja Wydawnicza, 1958
  • Polscy twórcy filmowi o sobie, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1962
  • Aleksander Ford, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1967
  • Film polski od A do Z, Wyd. Artystyczne i Filmowe, 1973 (2 popr. i uzup.)
  • Film japoński: fakty, dzieła, twórcy, ISBN 83-221-0125-2, Wyd. Artystyczne i Filmowe, Łódź 1982 (wyd. II rozszerzone – w przygotowaniu)
  • Film polski: wczoraj i dziś, ISBN 83-223-2004-3, Interpress, Wrocław 1982
  • The Polish film: yesterday and today, ISBN 83-223-2094-9, Interpress, Warszawa 1985
  • W starym polskim kinie, ISBN 83-03-00728-9, KAW, Warszawa 1985
  • Polskie filmy fabularne 1902-1988, ISBN 83-221-0503-7, Warszawa 1990
  • Odeon. Felietony filmowe, ISBN 978-83-7576-191-7, Bosz, Olszanica 2013
  • Marzenia filmowe Andrzeja Wajdy, ISBN 978-83-7866-407-9, Wydawnictwo Austeria, Kraków 2023

Działalność pozaartystyczna

[edytuj | edytuj kod]
  • Prezes honorowy „Stowarzyszenia Szlak Braci Polskich”

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Janicki, członek Stowarzyszenia Filmowców Polskich. [dostęp 2021-11-28].
  2. Stare Kino w Starym Zamku. [dostęp 2017-09-08].
  3. Stare Kino w Starym Zamku 2019-2020. muzeum.bielsko.pl. [dostęp 2020-02-03].
  4. Prezes Honorowy. omen.aplus.pl, 23 maja 2011. [dostęp 2011-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 stycznia 2012)].
  5. Benefis Stanisława Janickiego w 90 urodziny Mistrza. [dostęp 2021-11-28].
  6. Stanisław Janicki. BENEFIS z okazji 90. urodzin. [dostęp 2021-11-27].
  7. W niedzielę benefis obchodzącego 90. urodziny Stanisława Janickiego. [dostęp 2021-11-27].
  8. Filmowcy otrzymali medale Gloria Artis. wp.pl, 29 października 2008. [dostęp 2012-12-05].
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 - Monitor Polski [online], monitorpolski.gov.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
  10. FilmPolski.pl, „FilmPolski” [dostęp 2016-11-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]