Przejdź do zawartości

Samogłoska półprzymknięta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Samogłoska półprzymknięta – typ samogłoski występujący w niektórych językach. Charakteryzuje się tym, że w trakcie wymawiania język jest ułożony w dwóch trzecich wysokości między pozycjami, w których wymawia się samogłoski otwarte i samogłoski przymknięte.

W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA przewidziano odrębne symbole dla sześciu samogłosek półprzymkniętych:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.).