Prawo rycerskie

Prawo rycerskie – w dawnej Polsce ogół szczególnych uprawnień i obowiązków (zwłaszcza obowiązek służby wojskowej) rycerza-szlachcica, związany z posiadaniem przezeń ziemi. Do uprawnień zalicza się:

1. prawo do wykupu przez władcę w razie popadnięcia w niewolę
2. prawo do odszkodowania za straty poniesione w czasie wyprawy wojennej
3. prawo żądania wynagrodzenia za wyprawę za granicę kraju
4. prawo dziedziczenia ziemi w linii bocznej (później również kobiety)
5. brak obowiązku ogłaszania zapowiedzi przed ślubem.

Bibliografia

• Henryk Samsonowicz: Historia Polski i Świata. T. 1.: Historia Polski – Polska do 1586. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 69. ISBN 978-84-9819-808-9.