Merops (wieszczek)
| król Perkote wieszczek grecki | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Dzieci | |
Merops (gr. Μέροψ) – w mitologii greckiej występuje kilka postaci o tym imieniu.
Jednym z nich był słynny wieszczek, król frygijskiego Perkote[1]. Miał dwóch synów: Adrastosa i Amfiosa oraz dwie córki: Arisbe i Kleite. Obdarzony był proroczymi zdolnościami i przewidział śmierć swoich synów, ci jednak zignorowali jego ostrzeżenia. Obaj zginęli w wojnie trojańskiej zabici przez Diomedesa lub Agamemnona[2][3].
Wnuk Ajsakosa, syn Arisbe, która była pierwszą żoną Priama, odziedziczył po nim dar jasnowidzenia i Merops szkolił go w interpretacji snów. Druga córka Kleite wyszła za Kyzikosa, króla Dolionijczyków[2].
Jako sojusznik Troi Merops wysłał oddział, by pomógł królowi Priamowi podczas wojny trojańskiej. Dowodzili nim jednak nie synowie Meropsa, ale Asjos, syn Arisbe i jej drugiego męża Hyrtakosa[2].
Prawdopodobnie ziemie Meropsa zostały podzielone. Leżały one naprzeciwko siebie, oddzielone Hellespontem. Perkote to miasto w Troadzie, naprzeciwko Chersonezu Trackiego, zaś Adrastia to region na europejskim wybrzeżu Hellespontu, w pobliżu wejścia do Propontis. W Iliadzie Homera Hyrtakosi, wnukowie Meropsa, określeni są jako Perkotianie, zaś jego synowie jako Adrastianie[4].
W kulturze
[edytuj | edytuj kod]- Homer, Iliada[5]
- Apollonios z Rodos, Argonautica[6]
- Apollodoros z Aten, Bibliotheke[7]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Carlos Parada: Seers. Greek Mythology Link. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
- ↑ a b c Robert Graves: Mity greckie. Warszawa: PIW, 1992. ISBN 83-06-02284-X.
- ↑ Lucyna Stankiewicz: Ilustrowany słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 242–243. ISBN 978-83-65634-98-6.
- ↑ Carlos Parada: Trojan Leaders. Greek Mythology Link. [dostęp 2018-01-02]. (ang.).
- ↑ Lycophron: Apollonius Rhodius, Argonautica. Theoi Project. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
- ↑ Lycophron: Homer, Iliad >> Book 11. Theoi Project. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).
- ↑ Lycophron: Apollodorus, The Library >> Epitome. Theoi Project. [dostęp 2018-01-04]. (ang.).