Max Tau

Max Tau
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1897 ; Bytom
Data i miejsce śmierci	13 marca 1976 ; Oslo
Dziedzina sztuki	literatura
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Max Tau (ur. 19 stycznia 1897 w Bytomiu^[1]^[2], zm. 13 marca 1976 w Oslo) – niemiecki i norweski pisarz, publicysta i edytor pochodzenia żydowskiego^[1].

Życiorys

Wychował się w żydowskiej rodzinie^[3], na którą silnie oddziaływały ideały haskali. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnym mieście. Studiował germanistykę, historię sztuki, filozofię i psychologię na uniwersytetach w Berlinie, Hamburgu i Kilonii. Doktoryzował się w Kilonii na podstawie rozprawy o Theodorze Fontane. W 1938 wyemigrował do Norwegii^[1], a w 1942 wyjechał do Szwecji. Do Oslo wrócił po zakończeniu wojny. W 1950 przyjął obywatelstwo norweskie. Po wojnie działał na rzecz pojednania norwesko-niemieckiego. Wydawał wielotomową Bibliotekę Pokoju (Die Friedensbücherei).

Od 1944 aż do swojej śmierci był żonaty z norweską dziennikarką i działaczką społeczną – Tove Filseth Tau^[4]^[5].

Nagrody i wyróżnienie

1950 – Nagroda Pokojowa Księgarzy Niemieckich
1965 – Nagroda Nelly Sachs
1967 – Order Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
1970 – duńska Nagroda Sonning
1974 – Górnośląska Nagroda Kultury

Twórczość

Bruno Arndt. Sein Wesen und Werk (Die Zeitbücher, Band 98), Verlag der Fr. Lintz’schen Buchhandlung, Trier 1920
Landschafts- und Ortsdarstellung Theodor Fontanes, Schwartz, Oldenburg 1928
Tro paa mennesket, 1946
Glaube an den Menschen, Herbig Verlagsbuchhandlung, Berlin 1948
For over oss er himmelen, 1954
Denn über uns ist der Himmel, Hoffmann und Campe, Hamburg 1955
Das Land das ich verlassen mußte, Hoffmann und Campe, Hamburg, 1961
Landet jeg måtte forlate, Aschehoug, Oslo 1961 (norwegische Ausgabe von Das Land das ich verlassen musste, aus dem Deutschen von C.F. Engelstad)
Ein Flüchtling findet sein Land, Hoffmann und Campe, Hamburg 1964
En flyktning finder sitt land, Aschehoug, Oslo 1964
Auf dem Weg zur Versöhnung, Hoffmann und Campe, Hamburg 1968
Trotz allem! Lebenserinnerungen aus siebzig Jahren, Siebenstern, Hamburg o. J.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Jonathan C.J.C. Friedman Jonathan C.J.C., The Routledge history of the Holocaust, Routledge, 2012, ISBN 978-0-415-52087-4, OCLC 812340223 .
↑ Gossage i inni, A history of the Frankfurt Book Fair, Dundurn Press, 2007, s. 145, ISBN 9781550027440, OCLC 150223120 (ang.).
↑ Joanna (red.)J.() Rostropowicz Joanna (red.)J.(), Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności, Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2005, s. 247, ISBN 83-88672-77-0, OCLC 503333319 .
↑ Tau, Tove Filseth. arkivportalen.no, 2023-12-10. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-12)]. (norw.).
↑ Max Tau. nbl.snl.no. [dostęp 2023-02-28]. (norw.).

Bibliografia

Eugeniusz Klin: Tau Max. W: Bytomski słownik biograficzny. Jan Drabina. Bytom: 2004, s. 263–264.

[Friedman-1] Jonathan C.J.C. Friedman Jonathan C.J.C., The Routledge history of the Holocaust, Routledge, 2012, ISBN 978-0-415-52087-4, OCLC 812340223 .

[Gossage_Carolyn_1933_Wright2007-s145-2] Gossage i inni, A history of the Frankfurt Book Fair, Dundurn Press, 2007, s. 145, ISBN 9781550027440, OCLC 150223120 (ang.).

[Rostropowicz_Joanna_red2005-s247-3] Joanna (red.)J.() Rostropowicz Joanna (red.)J.(), Ślązacy od czasów najdawniejszych do współczesności, Górnośląskie Centrum Kultury i Spotkań im. Eichendorffa, 2005, s. 247, ISBN 83-88672-77-0, OCLC 503333319 .

[4] Tau, Tove Filseth. arkivportalen.no, 2023-12-10. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-12)]. (norw.).

[5] Max Tau. nbl.snl.no. [dostęp 2023-02-28]. (norw.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]