Mario Draghi

Mario Draghi
Data i miejsce urodzenia	3 września 1947 ; Rzym
	Premier Włoch
Okres	od 13 lutego 2021; do 22 października 2022
Poprzednik	Giuseppe Conte
Następca	Giorgia Meloni
	Prezes Europejskiego Banku Centralnego
Okres	od 1 listopada 2011; do 31 października 2019
Poprzednik	Jean-Claude Trichet
Następca	Christine Lagarde
	Prezes Banku Włoch
Okres	od 2006; do 2011
Poprzednik	Antonio Fazio
Następca	Ignazio Visco
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Mario Draghi (ur. 3 września 1947 w Rzymie^[1]) – włoski ekonomista, urzędnik państwowy i nauczyciel akademicki, profesor. W latach 2006–2011 prezes Banku Włoch, następnie do 2019 prezes Europejskiego Banku Centralnego, w latach 2021–2022 premier Włoch.

Życiorys

W 1970 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Rzymskim – La Sapienza. W 1977 doktoryzował się w zakresie ekonomii na Massachusetts Institute of Technology. Pracę zawodową zaczynał jako nauczyciel akademicki na uczelniach w Trydencie, Padwie i Wenecji. W 1981 związał się zawodowo z Uniwersytetem Florenckim, gdzie do 1991 był profesorem ekonomii i polityki pieniężnej^[1].

W latach 1984–1990 pełnił funkcję dyrektora wykonawczego w Banku Światowym. Później do 2001 zajmował stanowisko dyrektora wykonawczego Skarbu Państwa, od 1993 kierował jednocześnie komisją ds. prywatyzacji. W latach 2002–2005 pracował w sektorze prywatnym jako dyrektor zarządzający i wiceprezes Goldman Sachs International. W latach 2006–2011 kierował włoskim bankiem centralnym. W 2006 powołany w skład tzw. grupy G30^[1].

W maju 2011 na spotkaniu ministrów finansów państw członkowskich Unii Europejskiej zaproponowano, by Mario Draghi został nowym prezesem Europejskiego Banku Centralnego. Po przejściu właściwej procedury nominacyjnej 24 czerwca 2011 podczas zebrania Rady Europejskiej został wybrany na ten urząd^[2]. Na czele EBC stał od 1 listopada 2011 do 31 października 2019.

Na początku lutego 2021 w czasie kryzysu politycznego we Włoszech prezydent Sergio Mattarella powierzył mu misję stworzenia nowego gabinetu^[3]. W wyniku konsultacji uzyskał szerokie poparcie, tworząc polityczno-techniczny gabinet określany jako rząd jedności narodowej^[4]. 12 lutego ogłosił listę kandydatów na ministrów, wśród których znalazły się osoby bezpartyjne oraz przedstawiciele większości głównych ugrupowań parlamentarnych: Ruchu Pięciu Gwiazd, Partii Demokratycznej, Ligi Północnej, Forza Italia, Italia Viva i Artykułu 1^[5]. Następnego dnia prezydent dokonał zaprzysiężenia członków gabinetu, który rozpoczął funkcjonowanie^[6]^[7].

14 lipca 2022 Mario Draghi złożył prezydentowi swoją rezygnację po tym, jak Ruch Pięciu Gwiazd odmówił wsparcia dla rządowego pakietu pomocowego. Sergio Mattarella odmówił przyjęcia jego dymisji^[8]. 20 lipca senatorowie Ligi Północnej, FI i M5S nie wzięli udziału w głosowaniu nad wotum zaufania w izbie wyższej parlamentu^[9]. Następnego dnia premier wygłosił przemówienie w Izbie Deputowanych, po czym ponowił swoją dymisję. Prezydent przyjął rezygnację, rozpisując również przedterminowe wybory parlamentarne^[10]^[11]. Mario Draghi funkcję premiera pełnił do 22 października 2022, kiedy to zastąpiła go Giorgia Meloni.

Odznaczenia

Order Zasługi Republiki Włoskiej II klasy (2000)^[12]
Wielki Krzyż Zasługi Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2020)^[13]
Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy (2022)^[14]

Zobacz też

Rząd Maria Draghiego

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Prezes Europejskiego Banku Centralnego: Mario Draghi. ecb.europa.eu. [dostęp 2015-07-14].
↑ Leaders Name Draghi European Bank Head. wsj.com, 25 czerwca 2011. [dostęp 2015-07-14]. (ang.).
↑ Mattarella sceglie un governo del presidente e convoca Mario Draghi: „Voto non opportuno con l’emergenza, serve pienezza delle funzioni”. ilfattoquotidiano.it, 3 lutego 2021. [dostęp 2021-02-03]. (wł.).
↑ Governo Draghi, Berlusconi: «Governo di unità nazionale, non nascerà una maggioranza politica». corriere.it, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
↑ Governo, Draghi scioglie la riserva e annuncia i ministri: Franco all'Economia, Cingolani alla Transizione ecologica, Cartabia alla Giustizia. repubblica.it, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
↑ Cerimonia di giuramento del Governo Draghi. quirinale.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
↑ Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).
↑ Davide Ghiglione, Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi offers resignation after coalition falls apart. bbc.com, 14 lipca 2022. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).
↑ Fine del governo Draghi Lega, Forza Italia e M5s non votano la fiducia. Il premier stasera non sale al Quirinale. ilfoglio.it, 20 lipa 2022. [dostęp 2022-07-21]. (wł.).
↑ Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi resigns after week of turmoil. bbc.com, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).
↑ Arkadiusz Grochot: Mario Draghi złożył dymisję z funkcji premiera Włoch. rmf24.pl, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21].
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 5 kwietnia 2000. [dostęp 2020-02-04]. (niem.).
↑ Ordensverleihung an Mario Draghi. bundespraesident.de, 31 stycznia 2020. [dostęp 2020-02-04]. (niem.).
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[bio-1] Prezes Europejskiego Banku Centralnego: Mario Draghi. ecb.europa.eu. [dostęp 2015-07-14].

[2] Leaders Name Draghi European Bank Head. wsj.com, 25 czerwca 2011. [dostęp 2015-07-14]. (ang.).

[3] Mattarella sceglie un governo del presidente e convoca Mario Draghi: „Voto non opportuno con l’emergenza, serve pienezza delle funzioni”. ilfattoquotidiano.it, 3 lutego 2021. [dostęp 2021-02-03]. (wł.).

[4] Governo Draghi, Berlusconi: «Governo di unità nazionale, non nascerà una maggioranza politica». corriere.it, 9 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).

[5] Governo, Draghi scioglie la riserva e annuncia i ministri: Franco all'Economia, Cingolani alla Transizione ecologica, Cartabia alla Giustizia. repubblica.it, 12 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).

[6] Cerimonia di giuramento del Governo Draghi. quirinale.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).

[7] Governo, ora il primo Cdm. Draghi e i suoi 23 ministri hanno giurato al Quirinale. Mascherine e nessuna stretta di mano: è la prima cerimonia in era Covid. repubblica.it, 13 lutego 2021. [dostęp 2021-02-13]. (wł.).

[8] Davide Ghiglione, Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi offers resignation after coalition falls apart. bbc.com, 14 lipca 2022. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).

[9] Fine del governo Draghi Lega, Forza Italia e M5s non votano la fiducia. Il premier stasera non sale al Quirinale. ilfoglio.it, 20 lipa 2022. [dostęp 2022-07-21]. (wł.).

[10] Paul Kirby: Italian PM Mario Draghi resigns after week of turmoil. bbc.com, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21]. (ang.).

[11] Arkadiusz Grochot: Mario Draghi złożył dymisję z funkcji premiera Włoch. rmf24.pl, 21 lipca 2022. [dostęp 2022-07-21].

[12] Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 5 kwietnia 2000. [dostęp 2020-02-04]. (niem.).

[13] Ordensverleihung an Mario Draghi. bundespraesident.de, 31 stycznia 2020. [dostęp 2020-02-04]. (niem.).

[14] УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]