Iwan Jumaszew

Iwan Jumaszew

Иван Степанович Юмашев

Admirał Iwan Jumaszew
admirał
Data i miejsce urodzenia	9 października 1895 Tyflis
Data i miejsce śmierci	2 września 1972 Leningrad
Przebieg służby
Lata służby	1912–1957
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Marynarka Wojenna ZSRR
Jednostki	Flota Czarnomorska, Flota Czarnomorska
Stanowiska	dowódca Floty Czarnomorskiej i Floty Oceanu Spokojnego, dowódca Marynarki Wojennej ZSRR
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Odznaczenia

Iwan Stiepanowicz Jumaszew

Data i miejsce urodzenia	9 października 1895 Tyflis
Data i miejsce śmierci	2 września 1972 Leningrad
Minister sił morskich ZSRR
Okres	od 25 lutego 1950 do 20 lipca 1951
Przynależność polityczna	Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	Aleksandr Wasilewski
Następca	Nikołaj Kuzniecow

Krążownik „Admirał Jumaszew”, 1982

Iwan Stiepanowicz Jumaszew, ros. Иван Степанович Юмашев (ur. 27 września^?/9 października 1895 w Tyflisie, zm. 2 września 1972 w Leningradzie) – radziecki admirał, uczestnik II wojny światowej, zastępca ministra obrony ZSRR i naczelny dowódca Sił Morskich ZSRR, minister Sił Morskich ZSRR (1950–1951), Bohater Związku Radzieckiego (1945), deputowany do Rady Najwyższej ZSRR II kadencji (1946–1950).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się w Tyflisie w Gruzji w rodzinie robotnika kolejowego, z pochodzenia Rosjanin. W 1912 został wcielony do wojska, służył jako marynarz we Flocie Bałtyckiej. Po wybuchu rewolucji październikowej członek komitetu marynarzy.

W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej, a od 1919 służył w marynarce wojennej. W trakcie wojny domowej służył na okrętach Flotylli Astrachańsko-Kaspijskiej i Wołżańsko-Kaspijskiej.

Okres międzywojenny

Po zakończeniu wojny domowej służył w Flocie Bałtyckiej. W latach 1920–1921 oficer artylerii na pancerniku „Pietropawłowsk”, a następnie zastępca dowódcy pancernika. W 1925 ukończył kurs nawigatorów, a następnie służył jako nawigator na niszczycielach „Lenin” i „Wojkow”. W 1926 przeniesiony do Floty Czarnomorskiej, gdzie został starszym zastępcą dowódcy krążownika „Komintern”. W 1927 został dowódcą niszczyciela „Dzierżyński”. W 1932 ukończył kurs dowódców okrętów przy Wojskowej Akademii Morskiej i został dowódcą krążownika „Profintern” (później nosił nazwę „Krasnyj Krym”). W 1934 został dowódcą dywizjonu niszczycieli Floty Czarnomorskiej, a w 1935 dowódcą brygady krążowników.

We wrześniu 1937 został szefem sztabu Floty Czarnomorskiej a w styczniu 1938 dowódcą Floty Czarnomorskiej.

II wojna światowa

W marcu 1939 został dowódcą Floty Oceanu Spokojnego i dowodził nią do 1947. Znacząco przyczynił się do rozwoju i umocnienia floty, budowy bazy marynarki wojennej ZSRR oraz obrony wybrzeża na Dalekim Wschodzie. 4 czerwca 1940 został mianowany na stopień wiceadmirała, a 31 maja 1943 admirała. Od sierpnia do września 1945 wspólnie z wojskami 1. i 2. Frontu Dalekowschodniego brał udział w pokonaniu Armii Kwantuńskiej oraz zajęciu Sachalina i Wysp Kurylskich.

Za dowództwo flotą w walkach z wojskami japońskimi, 14 września 1945 został nagrodzony tytułem Bohatera Związku Radzieckiego i Orderem Lenina.

Okres powojenny

W styczniu 1947 został zastępcą ministra obrony ZSRR i naczelnym dowódcą Sił Morskich ZSRR, a w lutym 1950 ministrem Sił Morskich ZSRR. W latach 1946–1950 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR II kadencji. W 1951 został komendantem Wojskowej Akademii Morskiej im. Klimienta Woroszyłowa i funkcję tę pełnił do 1957 kiedy przechodzi do rezerwy.

Zmarł w dniu 2 września 1972 w Leningradzie i został pochowany na cmentarzu Serafimowskim.

Imię Admirał Jumaszew nosił krążownik rakietowy projektu 1134A, służący w flocie radzieckiej w latach 1977–1993.

Odznaczenia

• Medal „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (14 września 1945)
• Order Lenina – sześciokrotnie
• Order Czerwonego Sztandaru – trzykrotnie
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal „100-lecia urodzin Lenina”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Order Odrodzenia Polski I klasy (1949)

Bibliografia

• BolesławB. Potyrała BolesławB., WładysławW. Szlufik WładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940-1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC 831020923 . Brak numerów stron w książce
• Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Wyd. MON, Warszawa 1967
• Encyklopedia II wojny światowej, Wyd. MON, Warszawa 1975
• (ros.) Radziecka Encyklopedia Wojskowa, Moskwa
• (ros.) Wielka Encyklopedia Radziecka, t. 30, s. 401, Moskwa 1969-1978
• (ros.) Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986
• Иван Степанович Юмашев – Герои страны (ros.)
• Иван Степанович Юмашев – Проект ХРОНОС (ros.)
• Иван Степанович Юмашев (1895-1972) (ros.)