Przejdź do zawartości

Ishigaki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ishigaki
Ilustracja
Centrum miasta Ishigaki
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Japonia

Prefektura

 Okinawa

Wyspa

Okinawa

Region

Kiusiu

Burmistrz

Nagateru Ōhama

Powierzchnia

229,34[1] km²

Populacja (2015)
• liczba ludności
• gęstość


47 564[1]
207,4[1] os./km²

Nr kierunkowy

09808

Kod pocztowy

907-8501

Symbole japońskie
Ptak

wężojad czubaty

Położenie na mapie prefektury Okinawa
Mapa konturowa prefektury Okinawa, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Ishigaki”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko dolnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Ishigaki”
Ziemia24°20′26″N 124°09′20″E/24,340556 124,155556
Strona internetowa

Ishigaki (jap. 石垣市 Ishigaki-shi) – miasto w Japonii, na wyspie Ishigaki, należącej do małego archipelagu Yaeyama, leżącego w południowej części archipelagu Riukiu, administracyjnie należy do prefektury Okinawa[2].

Ishigaki jest znane z własnego gatunku „japońskiej wołowiny” (wagyū) o pewnych cechach podobieństwa do wołowiny z Kobe. Tylko 20% bydła urodzonego na wyspie pozostaje tam do hodowli lokalnie. Reszta jest transportowana do innych regionów Japonii[3][4].

Wołowina ishigaki, podobnie jak inne gatunki tego rodzaju, charakteryzuje się marmurkowatością wynikającą z obecności tłuszczu pomiędzy warstwami mięsa. Tłuszcz ten, o niższej temperaturze topnienia, nadaje mięsu wyjątkowy smak i delikatność. Jest to tłuszcz jednonienasycony, co powoduje obniżenie złego cholesterolu[3][4].

10 lipca 1947 roku status miasta został podniesiony z Ishigaki-chō do Ishigaki-shi.

Galeria (miasto i wyspa)

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c 統計いしがき. 石垣市役所, 2018. s. 19. [dostęp 2019-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-20)]. (ang.).
  2. 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 236, 237. ISBN 978-4-415-11272-5.
  3. a b Ishigaki Beef. Japan Experience, 2018. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  4. a b David Higgins: Ishigaki Beef possesses amazing healthy qualities. Japan Update, 2014. [dostęp 2019-06-22]. (ang.).
  5. The Robert Bowne Story. Takao Club. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).
  6. Grace Peña Delgado: Making the Chinese Mexican. Stanford University Press, 2012. s. 23. [dostęp 2019-06-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]