Drugi Kneset
Drugi Kneset – druga kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1951–1955.
Wybory odbyły się 30 lipca 1951, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 20 sierpnia 1951.
Osobny artykuł:Posłowie
[edytuj | edytuj kod]Posłowie wybrani w wyborach[1]:
Zmiany
[edytuj | edytuj kod]Zmiany w trakcie kadencji[1]:
Następca | Poprzednik | Partia | Data |
---|---|---|---|
Idow Kohen | Mosze Kol | Partia Progresywna | 10 września 1951 |
Jeszajahu Foerder | Awraham Granot | Partia Progresywna | 10 września 1951 |
Eli’ezer Szostak | Ja’akow Meridor | Herut | 2 listopada 1951 |
Rachel Cabari | Jechezkel Hen | Mapai | 4 kwietnia 1952 |
Awraham Kalfon | Eli’ezer Kaplan | Mapai | 13 lipca 1952 |
Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir | Dawid-Cewi Pinkas | Mizrachi | 14 sierpnia 1952 |
Ja’akow Niccani | Jicchak Ben Cewi | Mapai | 8 grudnia 1952 |
Szelomo Hillel | Elijjahu Hakarmeli | Mapai | 21 grudnia 1952 |
Zalman Ben Ja’akow | Awraham Deutsch | Agudat Israel | 24 czerwca 1953 |
Chajjim Kohen-Meguri | Arje Ben Eli’ezer | Herut | 6 lipca 1953 |
Baruch Kamin | Dawid Hakohen | Mapai | 1 grudnia 1953 |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kneset wielokrotnie zajmował się problem arabskich terrorystów, którzy przenikali przez granicę Izraela i atakowali ludność cywilną. Jedna cała debata została poświęcona tragicznemu atakowi terrorystycznemu na autobus w Maale Akrabim (w dniu 18 marca 1954).
Wiele emocji w Knesecie wzbudziło aresztowanie przez Egipt izraelskiego statku „Bat Galim” (28 września 1954), oraz odmowa Egiptu na przejazdu izraelskich statków i ładunków przeznaczonych dla Izraela przez Kanał Sueski.
W sprawach gospodarczych Kneset starał się rozwiązywać problemy związane z masową imigracją, brakiem miejsc pracy, dużymi problemami zdrowotnymi (szczególnie dużymi wśród nowych imigrantów). Ciężkie warunki panujące w przejściowych obozach wymagały rozpoczęcia programów zbiorowego budownictwa mieszkaniowego. Aktywnie wspierano zagraniczne inwestycje, rozwój rolnictwa i przemysłu. Równocześnie uruchomiono państwowy system szkolnictwa, wokół którego wybuchły duże ideologiczne spory.
Istotą izraelskiej demokracji jest związek pomiędzy państwem a religią. Bardzo często ten temat był omawiany podczas obrad drugiego Knesetu.
Trzeci rząd (1951–1952)
[edytuj | edytuj kod]Trzeci rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 8 października 1951.
Premier ustąpił 19 grudnia 1952, w związku ze sporem na tle żądań o zwiększenie wydatków na religijną edukację państwową.
Czwarty rząd (1952–1953)
[edytuj | edytuj kod]Czwarty rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 24 grudnia 1952.
Premier ustąpił 6 grudnia 1953, w związku z jego osobistą decyzją o wycofaniu się z życia politycznego.
Piąty rząd (1954–1955)
[edytuj | edytuj kod]Piąty rząd został sformowany przez Moszego Szareta w dniu 26 stycznia 1954.
Premier ustąpił 29 czerwca 1955, z powodu rozpadu koalicji rządowej. Wynikało to z oskarżenia rządu o niewłaściwe zachowanie podczas rozprawy doktora Israela Kastznera. Doktor Israel Kastzner współpracował podczas II wojny światowej z nazistami, aby ocalić grupę węgierskich Żydów. Doprowadziło to do upadku rządu.
Szósty rząd (1955)
[edytuj | edytuj kod]Szósty rząd został sformowany przez Moszego Szareta w dniu 29 czerwca 1955.
Rząd sprawował swoje obowiązki do czasu przeprowadzenie nowych wyborów i utworzenia nowego rządu.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Members of the Second Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-27].