Brigitte Nielsen
 Brigitte Nielsen w 2010 | |
| Imię i nazwisko |
Gitte Nielsen |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1963 |
| Zawód |
aktorka, modelka, prezenterka, piosenkarka, producentka filmowa |
| Współmałżonek |
Kasper Winding |
| Lata aktywności |
od 1984 |
Brigitte Nielsen, właśc. Gitte Nielsen[1][2] (ur. 15 lipca 1963 w Rødovre) – duńska aktorka, modelka, prezenterka i piosenkarka[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Przyszła na świat w Rødovre[4][5], na przedmieściach Kopenhagi jako jedyna córka bibliotekarki Hanne Nielsen i inżyniera Svenda Nielsena (zm. 1999)[6]. Wychowywała się z młodszym bratem Janem (ur. 1965).
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu szkoły średniej w wieku 16 lat pozostawiła rodzinę i wyjechała do Włoch, by rozpocząć karierę modelki dla renomowanej agencji Elite Models. Pracowała tam między innymi z takimi projektantami mody jak Giorgiem Armanim, Gianni Versace i Gianfranco Ferré. Była ozdobą światowych wybiegów w Rzymie, Mediolanie, Nowym Jorku, Paryżu i Berlinie. Na początku lat 80. pracowała z takimi fotografami jako Greg Gorman i Helmut Newton. Wielokrotnie jej zdjęcia znalazły się w magazynie „Playboy” (w sierpniu 1986, w edycji australijskiej we wrześniu 1986, w edycji francuskiej w październiku 1986, w grudniu 1987, w edycji australijskiej w styczniu 1988)[7], „Penthouse” (we francuskiej edycji w październiku 1994), a w „Marvel Comics” pozowała do zdjęć ubrana jak komiksowy charakter She-Hulk[8].
Na jej zdjęcia trafił włoski producent filmowy Dino de Laurentiis, szukający partnerki dla Arnolda Schwarzeneggera do baśni kostiumowej Czerwona Sonja (Red Sonja, 1984), gdzie zadebiutowała jako tytułowa bohaterka kobieta-wojownik. Jednak krytycy nie byli zachwyceni jej talentem aktorskim, przyznając Złotą Malinę dla najgorszej gwiazdy i nominację dla najgorszej aktorki[9]. Była brana pod uwagę do roli Pani Jane Porter w filmie przygodowym Hugh Hudsona Greystoke: Legenda Tarzana, władcy małp (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes, 1984), którą w rezultacie zagrała Andie MacDowell.
W 1985 wyszła za mąż za Sylvestra Stallone’a. Nielsen i Stallone byli razem na okładce „Muscle & Fitness” (w październiku 1985) i „Vanity Fair” (w brytyjskiej edycji w listopadzie 1985). Stallone zaangażował ją do roli Ludmiły Vobet Drago, żony sowieckiego boksera (Dolph Lundgren) w swoim filmie Rocky IV (1985). Lecz i ta kinowa postać była nominowana do Złotej Maliny w dwóch kategoriach: najgorsza nowa gwiazda i najgorsza aktorka drugoplanowa. U boku swojego męża wystąpiła ponownie w roli prześladowanej przez okrutnego seryjnego mordercę modelki Ingrid w kryminalnym filmie akcji Kobra (Cobra, 1986) i po raz kolejny otrzymała nominację do Złotej Maliny w kategorii „Najgorsza aktorka roku”. W 1987 odbył się głośny rozwód państwa Stallone[10]. Jako Karla Fry, posągowa wspólniczka handlarza bronią, znalazła się w obsadzie komedii sensacyjnej Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II, 1987) z Eddiem Murphym.
W okolicach Bożego Narodzenia 1987 menadżer Nielsen skontaktował się z muzykiem Dieterem Bohlenem (Blue System, Modern Talking), któremu zaoferowano ok. 600 tys. dolarów za realizację nagrań w studiu Spiama w Los Angeles. Po nagraniu kilku taśm demo z Brigitte Nielsen, Dieter wrócił do Niemiec i poprawił demówki. Projekt upadł, ponieważ prawnicy Nielsen zdecydowali, że Bohlen może napisać dla niej tylko trzy piosenki. Po tej wiadomości Bohlen nie był już zainteresowany dalszą współpracą[11]. Pod koniec 1987 Nielsen nagrała w duecie z austriackim piosenkarzem Falco singel „Body Next to Body”, którego producentem był Giorgio Moroder. Piosenka ta trafiła na jej debiutancką płytę Everybody Tells a Story.
Za udział w drugorzędnym włoskim dramacie – Bye Bye Baby (1988) u boku Carol Alt, Luca Barbareschi i Jasona Connery otrzymała nominację do Złotej Maliny. Grając w Domino (1988) była w ciąży, którą utraciła podczas kręcenia filmu, który przerwano na dwa tygodnie, zanim wyzdrowiała. Była brana pod uwagę do roli królowej Marii Zofii Bawarskiej w komediodramacie historycznym Luigiego Magniego Król Neapolu (’O Re, 1989), którą przyjęła Ornella Muti. W 1989 New World Studios zatrudniło ją do pozowania do zdjęć promocyjnych przedstawiających postać postać z komiksów Marvel Comics – Kobiety–Hulk w celu dystrybucji jako potencjalnego filmu. I chociaż zdjęcia wzbudziły duże zainteresowanie fanów, nie wzbudziły zainteresowania sponsorów finansowych. W telewizyjnym filmie fantastycznonaukowym CBS Morderstwo w księżycowej poświacie (Murder by Moonlight, 1989) zagrała agentkę NASA[12] z Julianem Sandsem[13]. W dreszczowcu erotycznym Więzienie kobiet 2 (Chained Heat II, 1993) wystąpiła w roli uzależnionej od narkotyków perwersyjnej naczelniczki czeskiego więzienia o skłonnościach lesbijskich[14][15]. Mimo tego była jednak absolutną gwiazdą kina światowego końca lat 80., która zgasła równie szybko, jak się pojawiała. Powodzeniem wśród widzów cieszyły się zwłaszcza jej role kobiet heroicznych, wyrachowanych i żądnych władzy, jak choćby kultowa dziś Czerwona Sonja czy Czarna Wiedźma z serii włoskich baśni telewizyjnych Fantaghiro (Fantaghirò, 1992-1996).
Pojawiła się w teledysku do przeboju Michaela Jacksona „Liberian Girl” (1989) oraz zespołu Korn do piosenki „Make Me Bad”' (2000) jako lekarka z Udem Kierem, Tatjaną Patitz i Shannyn Sossamon. Kandydowała do roli Gayle w sensacyjnym filmie fantastycznonaukowym BattleQueen 2020 (2001), jednak propozycja trafiła do Julie Strain. Miała zagrać postać Fran w komedii sportowej Zabawy z piłką (Dodgeball: A True Underdog Story, 2004), jednak ostatecznie zaangażowano Missi Pyle. Wydała kilka singli z muzyką taneczną, w tym „No More Turn Back” (2000), „Tic Toc” (2001) i „You’re No Lady” (2002) w duecie z drag-queen RuPaul, gdzie użyła swojego prawdziwego imienia Gitta[16].
W lipcu 2017 dostała się do obsady w roli superzłoczyńcy w sensacyjnym serialu Gods and Secrets, gdzie zastąpiła Marka Sallinga, który został aresztowany pod zarzutem posiadania pornografii dziecięcej[17].
W 2018 powróciła na kinowy ekran w dramacie sportowym Creed II jako Ludmilla Drago, ex-żona Ivana (Dolph Lundgren), matka Viktora (Florian Munteanu), która porzuciła go w okresie niemowlęcym[18].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W drugiej połowie lat 70. wyszła za fotografika Lukę Rossiego[19]. W 1982 poznała duńskiego muzyka i kompozytora Kaspera Windinga[20], którego poślubiła w kwietniu 1983. Mają syna Juliana (ur. 12 kwietnia 1984 w Kopenhadze). W październiku 1984 małżeństwo się rozpadło[20].
W latach 1984–1985 romansowała z Arnoldem Schwarzeneggerem[20]. Spotykała się z brytyjskim wokalistą grupy muzycznej Simply Red Mickie Hucknallem[20], aktorem Seanem Pennem[20] i raperem Vanillą Ice[20]. 15 grudnia 1985 w posiadłości Irwina Winklera w Beverly Hills poślubiła Sylvestra Stallone’a. Małżeństwo przetrwało 19 miesięcy i zakończyło się 13 lipca 1987.
Romansowała z reżyserem Tonym Scottem (1987) i jego sekretarką Kelly Sahnger (1987–1988)[21][22]. W latach 1988–1990 była w nieformalnym związku z amerykańskim futbolistą Markiem Gastineau (ur. 1956)[19].
Od 29 września 1990 do maja 1992 tworzyła związek małżeński z Sebastianem Copelandem, kuzynem Orlanda Blooma. Od 17 grudnia 1993 do kwietnia 2005 jej kolejnym mężem był szwajcarski kierowca rajdowy Raoul Meyer Ortolani (ur. 1960), z którym ma dwóch synów: Douglasa Aarona (ur. 20 kwietnia 1993) i Raoula Ayrtona Juniora (ur. 21 maja 1995). W latach 2003–2005 jej narzeczonym był amerykański raper Public Enemy Flavor Flav (ur. 1959).
W marcu 2005 poznała włoskiego byłego modela i barmana, producenta filmowego Mattię Dessìego (ur. 1978). Para pobrała się 8 lipca 2006 na Malcie[23]. 22 czerwca 2018 urodziła piąte dziecko, córkę Fridę[24].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1985 | Czerwona Sonja (Red Sonja) | Czerwona Sonja | Richard Fleischer |
| Rocky IV | Ludmilla Vobet Drago | Sylvester Stallone | |
| 1986 | Kobra (Cobra) | Ingrid Knudsen | George Pan Cosmatos |
| 1987 | Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II) | Karla Fry | Tony Scott |
| 1988 | Bye Bye Baby | Lisa | Enrico Oldoini |
| Domino | Domino | Ivana Massetti | |
| 1989 | Michael Jackson: „Liberian Girl” (teledysk) | Brigitte Nielsen | James Yukich |
| Morderstwo w kosmosie (Murder by Moonlight, TV) | Maggie Bartok | Michael Lindsay-Hogg | |
| 1992 | 976: Zły 2 (976-EVIL 2: The Astral Factor) | Agnes | Jim Wynorski |
| Fantaghiro 2 (Fantaghirò 2, TV) | Czarna Wiedźma / Czarna Królowa | Lamberto Bava | |
| Misja sprawiedliwości (Jin san jiao qun ying hui) | dr Rachel K. Larkin | Steve Barnett | |
| Agent zero zero (The Double 0 Kid) | Rhonda | Duncan McLachlan | |
| Counterstrike (serial) odc. „Bastille Day Terror” |
Monica Steile | Bruno Gantillon | |
| 1993 | Klątwa czarnoksiężnika (Fantaghirò 3, TV) | Czarna Wiedźma / Czarna Królowa | Lamberto Bava |
| Więzienie kobiet 2 (Chained Heat II) | Magda Kassar | Paul Nicholas | |
| 1994 | Fantaghiro 4 (TV) | Czarna Wiedźma / Czarna Królowa | Lamberto Bava |
| 1995 | Cichy zabójca Yakuza (Codename: Silencer) | Sybil | Talun Hsu |
| Compelling Evidence | Michelle Stone | Donald Farmer | |
| Galaxis | Ladera | William Mesa | |
| 1996 | Fantaghiro 5 (TV) | Czarna Wiedźma / Czarna Królowa | Lamberto Bava |
| Śnieżna akademia (Snowboard Academy) | Mimi | John Shepphird | |
| 1998 | Paparazzi | Pani Gitte | Alain Berbérian |
| 1999 | Ona jest za wysoka (She's Too Tall) | Veronica Lamar / także producentka i scenarzystka | Redge Mahaffey |
| 2000 | Hostile Environment | Minna | David A. Prior |
| Dzień zagłady (Doomsdayer) | Elizabeth Gast | Michael J. Sarna | |
| Un posto al sole (serial TV) | Gitte | Vincenzo Terracciano | |
| 2007 | Voyage: Killing Brigitte Nielsen (TV) | Brigitte | Alki David |
| 2008 | The Hustle | bogata kobieta | Deon Taylor |
| 2009 | The Fish | wojowniczka | Demetrius Navarro |
| Nite Tales: The Series (serial) odc.: „Black Widow” |
Mona | Deon Taylor | |
| 2010 | Big Money Rustlas | żona | Paul Andresen |
| 2011 | Roman barbarzyńca (Ronal the Barbarian, film animowany) | Królowa Amazonek (głos) | Kresten Vestbjerg Andersen, Thorbjorn Christoffersen |
| SOKO Stuttgart (serial) odc.: „Stuttgart ist sexy” |
Gina Wartenberg | Claudia Römer | |
| 2012 | EldoradoEldorado | Angel | Richard Driscoll |
| 2013 | The Key (film krótkometrażowy) | Mayk Azzato | |
| 2014 | Mercenaries | Ulrika | Christopher Ray |
| Dorastająca nadzieja (Raising Hope, serial) odc.: „Road to the Natesville” |
Svetlana | Rebecca Asher | |
| 2015 | Portlandia odc.: „Healthcare” | Brigitte Nielsen | Jonathan Krisel |
| 2018 | Creed II | Ludmilla Drago | Steven Caple Jr. |
| 2019 | The Experience | Katerina Gorshkov | Ezilda |
| 2022 | Strażnicy Sprawiedliwości (The Guardians of Justice, serial) | Anubis Queen | Adi Shankar |
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]albumy
[edytuj | edytuj kod]- 1988: Every Body Tells a Story (wyd. TELDEC)[25]
- 1992: I'm the One... Nobody Else (wyd. Ricordi)[25]
- 2008: Brigitte Nielsen (reedycja I'm the One... Nobody Else i Every Body Tells a Story)[26]
single
[edytuj | edytuj kod]- 1987: „Body Next to Body” – z Falco (nr 6 w Austrii, nr 22 w Niemczech, nr 1 w Japonii)[25]
- 1987: „Every Body Tells a Story” (nr 38 we Włoszech; nr 15 w Niemczech)[25]
- 1988: „Maybe"[25]
- 1988: „Siento” (tylko Ameryka Południowa)[25]
- 1988: „It's a Strange Love"[25]
- 1990: „Rockin' Like a Radio”[25]
- 1991: „My Girl (My Guy)”[25]
- 1992: „How Could You Let Me Go?"[25]
- 1993: „Work That Body"[25]
- 2000: „No More Turning Back” (jako Gitta); realizacja Jive; (nr 1 w Hiszpanii, nr 1 Eurodance chart; nr 64 w Holandii, nr 54 w Wielkiej Brytanii)[25]
- 2000: „Everybody's Turning Back” (jako Gitta i Rozalla)[25]
- 2001: „Tic Toc” (jako Gitta; 2001; realizacja Blanco y Negro Music)[25]
- 2002: „You're No Lady” (jako Gitta z RuPaul); realizacja Do It Yourself (nr 1 w Hiszpanii)
- 2012: „Misery” (jako Gitte Nielsen z Spleen United)[25]
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
|---|---|---|---|
| 1986 | Złota Malina | Najgorsza nowa gwiazda | Czerwona Sonja (1985) Rocky IV (1985) |
| Najgorsza aktorka drugoplanowa | Rocky IV (1985) | ||
| 1987 | Brązowa statuetka Bravo Otto, przyznana przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo” | Najlepsza aktorka[27] | – |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Personalidade: Brigitte Nielsen (Dinamarca). InterFilmes.com. [dostęp 2016-05-21]. (port.).
- ↑ Brigitte Nielsen. Listal. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2016-05-21]. (rum.).
- ↑ Brigitte Nielsen Actor, Singer. „TV Guide”. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Artista Brigitte Nielsen (15 de Julho de 1963). Filmow. [dostęp 2017-07-21]. (port.).
- ↑ Brigitte Nielsen Biography (1963-). Film Reference. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen Magazines. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Cher Martinetti (2017-07-18): Chosen One of the Day: Brigitte Nielsen as She-Hulk. Syfy Wire. [dostęp 2017-07-21]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen Awards. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Dieter Bohlen: Blue System and other artists. The Dieter Bohlen site. [dostęp 2022-05-21]. (niem.).
- ↑ Hal Erickson: Brigitte Nielsen Biography. AllMovie. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Murder by Moonlight (1989). Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Magda Kassar (Chained Heat II). The Female Villains. [dostęp 2021-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-07-29)]. (ang.).
- ↑ Chained Heat II (1993). Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen Trivia. FamousFix.com. [dostęp 2021-07-29]. (ang.).
- ↑ Todd Spangler (2017-07-14): Brigitte Nielsen Joins ‘Adi Shankar’s Gods and Secrets’ Series, Replacing Actor Busted for Child Porn. „Variety”. [dostęp 2017-07-21]. (ang.).
- ↑ Mike Vulpo (2018-05-27): 'Creed 2' exclusive: Brigitte Nielsen discusses her knockout return. „USA Today”. [dostęp 2018-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-06)]. (ang.).
- ↑ a b Peter Beresford: Hollywood. Romanse i skandale. Ring, 1991, s. 133. OCLC 830999173. (pol.).
- ↑ a b c d e f Brigitte Nielsen Relationships. FamousFix. [dostęp 2022-05-26]. (ang.).
- ↑ The Stallones: Sex on the Sly?. „People”. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Peter Beresford: Hollywood. Romanse i skandale. Ring, 1991, s. 134. OCLC 830999173. (pol.).
- ↑ Ross Mcdonagh (2017-07-07): The look of love! Brigitte Nielsen, 53, and husband Mattia Dessi, 38, head for lunch hand-in-hand in Los Angeles. „Daily Mail”. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Brigitte Nielsen została matką. Była żona Sylvestra Stallone ma 54 lata. Interia.pl. [dostęp 2018-06-25]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Brigitte Nielsen w bazie Discogs.com (ang.)
- ↑ Brigitte Nielsen Album Discography. AllMusic. [dostęp 2016-05-21]. (ang.).
- ↑ Die Otto sieger 1987. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-12-24]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kim jest ta osoba?. „Film”. nr 30/1991 (2193) (XLVI), s. 18–19, 28 lipca 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X.
- Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.
- Brigitte Nielsen. Amazonka ze Skandynawii. „Cinema Press Video”. nr 6/1995 (52) (VI), s. 35, czerwiec 1995. Kielce: Agencja Wydawnicza „Domino”.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Brigitte Nielsen w bazie IMDb (ang.)
- Brigitte Nielsen w bazie Filmweb
- Brigitte Nielsen w bazie Notable Names Database (ang.)