Przejdź do zawartości

Brian Kendrick

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brian Kendrick
Ilustracja
Kendrick w marcu 2011
Imię i nazwisko

Brian David Kendrick

Data i miejsce urodzenia

29 maja 1979[1][2]
Fairfax, Wirginia, Stany Zjednoczone[2]

Współmałżonek

Taylor Matheny (2008-)[3]

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

The Brian Kendrick[4]
Brian Kendrick[5][4]
Leonardo Spanky[5]
Spanky[5]

Wzrost

1,73 m[4]

Masa ciała

77 kg[4]

Zapowiadany z

Venice, Kalifornia[6]
Olympia, Waszyngton[4]
Orlando, Floryda[7]

Trenerzy

Texas Wrestling Academy[8]
Rudy Boy Gonzalez
Shawn Michaels

Debiut

24 marca 1992

Multimedia w Wikimedia Commons

Brian David Kendrick (ur. 29 maja 1979 w Fairfax w stanie Wirginia) – amerykański wrestler występujący w federacji WWE w brandzie Raw pod pseudonimem ringowym The Brian Kendrick. Jest byłym posiadaczem tytułu WWE Cruiserweight Championship.

Kendrick jest również znany z występów w federacjach New Japan Pro-Wrestling i Total Nonstop Action Wrestling, jak również w Pro Wrestling Zero1 jako Leonardo Spanky i w federacjach niezależnych jako Spanky. Do dorobku we wrestlingowej karierze Kendricka zalicza się takie tytuły jak NWA/UPW/Zero-One International Junior Heavyweight Championship, NWA International Lightweight Tag Team Championship, TNA X Division Championship, World Tag Team Championship, WWE Tag Team Championship, ICW Tag Team Championship oraz Zero-One United States Openweight Championship[9][10].

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Kendrick urodził się w mieście Fairfax w stanie Wirginia, jest synem Barbary Kendrick i najstarszym z trójki rodzeństwa. Ma brata Neala i siostrę Shannon[11][12]. Przeniósł się do Olympii w stanie Waszyngton i uczęszczał do North Thurston High School w mieście Lacey[5][11][12]. Podczas ostatniego roku nauczania pracował na zmywaku w pizzerii chcąc zaoszczędzić pieniądze na uczęszczanie do szkół zapaśniczych.

Ulubionymi wrestlerami Kendricka z dzieciństwa byli The Ultimate Warrior, Blue Blazer i Koko B. Ware[13]. Był również fanem swojego przyszłego trenera Shawna Michaelsa, a także Chrisa Jericho[13]. We wczesnym etapie kariery był zaprzyjaźniony z przyszłym tag team partnerem Paulem Londonem, jak również z Lance’em Cade’em i Bryanem Danielsonem z którymi rozpoczął wspólny trening[13].

Kariera profesjonalnego wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera (1999–2002)

[edytuj | edytuj kod]

W 1999 Kendrick przeprowadził się do Teksasu by rozpocząć treningi w szkółce NWA Southwest i był później częścią Shawn Michaels Wrestling Academy[11]. Zaadaptował tam pseudonim ringowy „Spanky”[2][5][14]. Zadebiutował w ringu 8 października 1999 w walce z American Dragonem, która po 10 minutach zakończyła się remisem[11]. W październiku 2001, Kendrick przegrał w pojedynku z American Dragonem w pierwszej rundzie turnieju The King of the Indies[15]. Po walce obaj otrzymali owacje na stojąco od publiki[5].

World Wrestling Federation

[edytuj | edytuj kod]

Memphis Championship Wrestling (2000–2001)

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2000 Kendrick podpisał kontrakt rozwojowy z World Wrestling Federation, spędzając rok w federacji rozwojowej Memphis Championship Wrestling (MCW)[2][11]. Kendrick zdobył tam swoje pierwsze mistrzostwo 22 października pokonując American Dragona o MCW Southern Light Heavyweight Championship[16]. Niedługo potem połączył siły z Dragonem i zdobyli jako tag team MCW Southern Tag Team Championship – Kendrick tym samym stał się podwójnym mistrzem[17]. Ich drużyna została rozwiązana po tym jak stracili tytuły na rzecz The Dupps[17]. 30 grudnia, Southern Light Heavyweight Championship zostało zwakowane po walce Kendricka z Derrickiem Kingiem[16]. Odzyskał mistrzostwo pokonując Kinga 6 stycznia 2001[16], następnie stracił ponownie na rzecz Tylera Gatesa po czym odzyskał tytuł 11 maja[16]. 1 czerwca, Spanky’emu został odebrany i zdezaktywowany tytuł, przez co Kendrick jest ostatnim posiadaczem MCW Southern Light Heavyweight Championship[16]. Niedługo potem zamknięto rozwojówkę, zaś kontrakt Kendricka został rozwiązany[2][11].

Ring of Honor (2002)

[edytuj | edytuj kod]

23 lutego 2002 Kendrick zawalczył na pierwszym show federacji Ring of Honor (ROH), gdzie po wygranej podpisał kontrakt z ROH[18]. W międzyczasie Kendrick występował w promocjach takich jak Heartland Wrestling Association i All Pro Wrestling. W czerwcu wystąpił w federacji Pro Wrestling Zero-One pod pseudonimem Leonardo Spanky[2]. Pseudonim ringowy i gimmick zaproponował mu Shinya Hashimoto ze względu na podobieństwo w wyglądzie do Leonardo DiCaprio[19]. 29 czerwca stał się pierwszym posiadaczem tytułu Zero1 International Junior Heavyweight Championship[9][20]. Kilka miesięcy później stracił mistrzostwo na rzecz Low Ki[21].

Powrót do WWE (2002–2004)

[edytuj | edytuj kod]
Kendrick podczas wejścia do ringu

Pod koniec 2002 Kendrick podpisał kontrakt z WWE[2]. Jego debiut telewizyjny nastąpił 11 stycznia 2003 na odcinku tygodniówki Velocity z gimmickiem maskotki reprezentującej drużynę sportową w zależności od miasta, w którym występuje[22]. Kolejnymi pomysłami były występy w ringu w maskach luchadorów, za każdym razem występując pod innym pseudonimem[23][24][25]. Ostatecznie Kendrick zadebiutował w głównym rosterze federacji w 2003, gdzie na jeden odcinek została mu przydzielona rola dostarczyciela depeszy od Big Showa dla The Undertakera. Przez kolejne tygodnie występował w segmentach z generalną menedżerką SmackDown! Stephanie McMahon, gdzie według scenariusza chciał ją przekonać do podpisania z nim kontraktu z federacją. Ostatecznie Kendrick stał się oficjalnym członkiem brandu SmackDown! po tym jak 20 marca 2003 na odcinku SmackDown! pokonał Shannona Moore’a. 1 maja 2003 na odcinku SmackDown! zaczął ponownie występować pod pseudonimem Spanky, gdzie przez kilka odcinków rywalizował z Johnem Ceną o to kto jest lepszy w rapowaniu[26][27]. 30 października, Spanky utworzył tag team wraz z Paulem Londonem i przez kilka miesięcy wspólnie występowali w ringu, lecz 13 stycznia 2004 Kendrick opuścił federację i powrócił do Zero1[19][28][29].

Federacje niezależne (2004–2005)

[edytuj | edytuj kod]

Po opuszczeniu WWE, Kendrick występował w wielu federacjach niezależnych. Powrócił do Zero1 jako „Spanky” i w krótkim czasie zdobył NWA International Lightweight Tag Team Championship wraz z Low Kim[30]. Stracili tytuły mistrzowskie kilka miesięcy później na rzecz Tatsuhito Takaiwy i Tomohiro Ishii[31]. Kendrick odzyskał tytuły 19 września 2004, lecz z nowym partnerem jakim okazał się Kaz Hayashi[31]. Wspólnie posiadali mistrzostwa do marca 2005, gdzie stracili je w walce z Hidaką i Minoru Fujitą[31]. Pomimo tego, Spanky skupił się na singlowej karierze i tego samego miesiąca zdobył Zero-One United States Openweight Championship[32][33]. Mistrzostwo utracił we wrześniu 2005[34].

W listopadzie 2004, Kendrick wystąpił kilka razy w federacji Total Nonstop Action Wrestling, gdzie pokonał Kaza, Matta Sydala i Amazing Reda w four-way matchu[5].

Powrót to ROH (2004–2005)

[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec 2004, Kendrick powrócił do ROH, a także 17 grudnia 2004 zadebiutował w promocji Full Impact Pro (FIP), wygrywając pierwszy w historii Florida Rumble[5][35]. 25 lutego, Kendrick zawalczył z byłym zawodnikiem WWE Jamesem Gibsonem[36]. W trakcie trwania pojedynku publika wygłaszała takie hasła jak „Welcome Back!” i „SmackDown sucks!”, zaś po walce obaj otrzymali owacje na stojąco[36]. W Ring of Honor, Kendrick był bookowany jako mid-carder, biorąc udział w pojedynkach w górnej części karty walk[37]. Kendrick wziął udział w Trios Tournament, lecz w pierwszej rundzie odpadł wraz ze swoimi partnerami – Gibsonem i Nigelem McGuinnessem[38]. W kwietniu, czerwcu i sierpniu przegrywał walki o kolejno ROH Pure Championship, ROH World Championship i ROH World Tag Team Championship[39][40][41]. W lipcu 2005, Kendrick ogłosił swój powrót do World Wrestling Entertainment tuż po wypełnieniu zobowiązań w federacjach rozwojowych[5]. W FIP, 6 sierpnia 2005 Kendrick zdobył FIP Tag Team Championship z Salem Rinauro[42]; ich utrata nastąpiła w przyszłym miesiącu na rzecz The Heartbreak Express[5].

Drugi powrót do WWE

[edytuj | edytuj kod]

Tag team z Paulem Londonem (2005–2008)

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2005, Kendrick powrócił do WWE. Jego pierwszy występ odbył się na live evencie 22 sierpnia 2005, gdzie przegrał Fatal 4-Way match o WWE Cruiserweight Championship[2]. 30 września na odcinku tygodniówki Velocity, Kendrick zreformował tag team z Paulem Londonem[43]. Od 16 grudnia, para zaczęła nosić charakterystyczne dla nich maski teatralne, kamizelki oraz szorty będące częścią ich gimmicku[44]. Od czasu reformacji drużyny szybko zaczęli otrzymywać szanse na walki przeciwko posiadaczom WWE Tag Team Championship. 10 lutego 2006 na odcinku SmackDown! przegrali z WWE Tag Team Champions MNM (Joeym Mercurym i Johnnym Nitro)[45]. 7 kwietnia ponownie zawalczyli z tą parą tym razem odnosząc zwycięstwo[46], zaś w następnych tygodniach London i Kendrick wygrywali w pojedynczych walkach z Nitrem i Mercurym[47][48][49]. London i Kendrick zdobyli WWE Tag Team Championship na gali Judgment Day[50].

Kendrick jako WWE Tag Team Champion w grudniu 2006.

Ich pierwszymi rywalami po zdobyciu tytułów mistrzowskich byli K. C. James i Idol Stevens, którzy pokonali mistrzów w walce bez tytułów na szali[51]. Podczas ich dalszej rywalizacji do Kendricka i Londona dołączyła Ashley Massaro będąca ich nową menedżerką[52]. 14 października, London i Kendrick stali się najdłuższymi panującymi posiadaczami WWE Tag Team Championship w historii, pobijając poprzedni rekord 145 dni należący do MNM[53][54][55]. Pomimo takiego osiągnięcia, tag team był rozpisywany w scenariuszu jako teoretycznie słabszy (tzw. underdogs), gdzie dla przykładu często przegrywali z drużyną składającą się z Williama Regala i Dave’a Taylora. Regal pokonał Kendricka i Londona w osobnych walkach[56][57], a 8 grudnia na odcinku tygodniówki SmackDown! mistrzowie ponieśli porażkę przeciwko Regalowi i Taylorowi w non-title matchu[58]. London i Kendrick obronili swoje tytuły na gali Armageddon w Fatal 4-Way ladder matchu w którym prócz mistrzów wzięli również udział Regal/Taylor, MNM oraz The Hardys[59].

Kendrick walczący ze Snitskym w 2007

2 lutego 2007, London i Kendrick przegrali walkę bez tytułów na szali z nowo-powstałym tag teamem Deuce ’n Domino[60]. Kolejny ich pojedynek odbył się o tytuły dywizji na gali No Way Out, gdzie wyszli zwycięsko mistrzowie[61]. 20 kwietnia na odcinku SmackDown!, London i Kendrick stracili tytuły na rzecz Deuce ’n Domino, kończąc ich panowanie ze stanem rekordowych 331 dni[62][63][64]. Nie udało im się odzyskać tytułów 1 czerwca w triple threat tag team matchu (w którym wzięli również udział Regal i Taylor)[65], a także 15 czerwca w zwykłym tag teamowym pojedynku[66].

17 czerwca 2007, Kendrick wraz z Londonem zostali przeniesieni do brandu Raw podczas draftu uzupełniającego[67]. Ich debiut na Raw odbył się 18 czerwca, gdzie wygrali pojedynek z The World’s Greatest Tag Team (Sheltonem Benjaminem i Charliem Haasem)[68]. We wrześniu zaczęli rywalizację z Lance’em Cade’em i Trevorem Murdochem o tytuły World Tag Team Championship[69]. 5 września podczas gali typu house show pokonali Cade’a i Murdocha zdobywając po raz pierwszy owe tytuły mistrzowskie[70], lecz trzy dni później stracili pasy na rzecz byłych mistrzów[71][72]. Koniec rywalizacji nastąpił na gali Unforgiven, gdzie ponownie ponieśli porażkę w tag team matchu z Cade’em i Murdochem[73]. Do końca 2007, London i Kendrick głównie występowali na tygodniówce Heat[74][75]. Pod koniec roku, London odniósł kontuzję wymagającą przerwy od występów[76]. W rezultacie, Kendrick był rozpisywany jako jobber do czasu powrotu Londona w lutym 2008[77].

Po reformacji drużyny, Kendrick opuścił Londona podczas 2-on-1 handicap matchu z Umagą[78]. Pomimo tego, London i Kendrick dalej występowali wspólnie jako tag team nie wspominając widzom o tamtej sytuacji[79]. Skupili się na ponownym zdobyciu World Tag Team Championship i zdołali pokonać mistrzów Hardcore’a Holly’ego i Cody’ego Rhodesa na tygodniówce Heat, lecz przegrali z nimi o tytuły na najbliższym odcinku Raw.

Kariera solowa (2008–2009)

[edytuj | edytuj kod]
The Brian Kendrick i Ezekiel Jackson w 2009

Jako część draftu uzupełniającego w 2008, Kendrick został z powrotem przeniesiony do brandu SmackDown, lecz tym razem London pozostał członkiem rosteru Raw[80]. Jego pierwsza walka w brandzie odbyła się 18 lipca 2008 na odcinku tygodniówki SmackDown, gdzie w nowej roli antagonisty i przy pomocy ochroniarza Ezekiela pokonał Jimmy’ego Wang Yanga[81]. Niedługo później otrzymał pełny pseudonim Ezekiel Jackson[82], zaś Kendrick był znany jako „The Brian Kendrick”. 22 sierpnia na odcinku SmackDown, Kendrick wygrał 10-osobowy battle royal kwalifikujący do Scramble matchu o WWE Championship na gali Unforgiven[83]. Zgodnie z zasadami pojedynku, mecz trwa równe dwadzieścia minut i każda zmiana posiadacza tytułu oznacza kontynuację walki do końca limitu czasowego bez zapisania się w historii jako mistrz. Podczas pojedynku na gali pay-per-view, Kendrick zdobył WWE Championship; tytuł stracił kilka minut później na rzecz Triple H’a i to on wyszedł jako ostateczny mistrz z walki[84]. Po nieudanym zdobyciu głównego tytułu mistrzowskiego, Kendrick walczył w tag team matchach wraz z Jacksonem, gdzie będąc pretendentami do tytułów WWE Tag Team Championship przegrali walkę z ówczesnymi mistrzami Carlitem i Primo.

15 kwietnia 2009, Kendrick po raz drugi został przeniesiony do brandu Raw w drafcie uzupełniającym, a Jackson trafił do rosteru ECW[85]. Jego intencją było ponowne zdobycie Unified WWE Tag Team Championship; w kolejnych tygodniach, Kendrick przegrywał walki z różnymi tag team partnerami. W jego ostatniej walce mającej miejsce w czerwcu 2009, Kendrick został pokonany przez Kofiego Kingstona po tym jak skupił całą swoją uwagę na obrażaniu komentatora tygodniówki Jerry’ego Lawlera. 30 lipca 2009, WWE ogłosiło zwolnienie Kendricka z federacji[86].

Powrót do federacji niezależnych (2009–2016)

[edytuj | edytuj kod]
Kendrick podczas turnieju Battle of Los Angeles 2009.

Kendrick podpisał kontrakt z federacją Dragon Gate USA 6 sierpnia 2009[87]. W jego pierwszej walce przegrał z Cimą na gali Untouchable, którą wyemitowano jedynie w formie kompilacji najważniejszych momentów pojedynku[88][89]. 28 sierpnia powrócił do promocji Pro Wrestling Guerrilla na gali Speed of Sound gdzie grając rolę heela pokonał Bryana Danielsona po wykonaniu ciosu w krocze („low blow”)[90]. Niedługo potem uformował sojusz z posiadaczami PWG World Tag Team Championship The Young Bucks i rozpoczął rywalizację z El Generico, Coltem Cabaną i PWG World Championem Kennym Omegą. 19 grudnia, Ring of Honor ogłosiło powrót Kendricka do federacji na gali 8th Anniversary Show z 13 lutego 2010[91]. Podczas wydarzenia został pokonany w ringu przez Rodericka Stronga[92].

30 stycznia 2010 na gali WrestleReunion 4 federacji PWG, The Young Bucks zdradziło Kendricka argumentując tym iż nie pasuje do nich, po czym na ratunek przybiegł jego były tag team partner Paul London. Tej samej nocy, Kendrick i London pokonali The Young Bucks w non-title matchu[93]. 27 marca 2010 na nagraniach gali pay-per-view Mercury Rising, Kendrick został pokonany przez Jimmy’ego Jacobsa w Loser Leaves Company tag team matchu, w rezultacie czego musiał opuścić federację na dobre[94].

W marcu 2012, Kendrick zadebiutował w Family Wrestling Entertainment pokonując Mike’a Benetta. W maju wziął udział w turnieju „Absolute Intense Wrestling’s JT Lightning Invitational” i dotarł do półfinału w którym przegrał z B.J. Whitmerem. 28 lipca na gali FWE X zawalczył z FWE Championem Tommym Jayem Lethalem, Tommym Dreamerem i Carlito o tytuł; pojedynek wygrał Dreamer. Trzy miesiące później, London, Kendrick i Lethal pokonali Peteya Williamsa i The Young Bucks. Na pierwszej w historii gali federacji House of Hardcore, London i Kendrick pokonali The Young Bucks.

Kendrick powrócił do Dragon Gate USA 29 stycznia 2013 wygrywając Eight Way Fray match. Następnego dnia, Kendrick został pokonany przez Johnny’ego Gargano o Open the Freedom Gate Championship. W lutym, Kendrick wziął udział w turnieju Road to Glory federacji Preston City Wrestling dochodząc do półfinału w którym przegrał z Noam Darem. Na gali FWE No Limits, Kendrick przegrał walkę o bycie pretendentem do FWE Tri-Borough Championship z Paulem Londonem. 22 czerwca 2013, London i Kendrick (znani razem jako Londrick) zostali pokonani przez The Young Bucks na gali House of Hardcore 2[95].

Kendrick pojawił się ponownie w Ring of Honor 2 lutego 2016 pokonując Willa Ferrarę w walce nietransmitowanej w telewizji[96].

Powrót do TNA

[edytuj | edytuj kod]

EV 2.0 (2010)

[edytuj | edytuj kod]
Kendrick występujący z nowym gimmickiem we wrześniu 2010.

17 stycznia 2010 na gali pay-per-view Total Nonstop Action Wrestling (TNA) zatytułowanej „Genesis”, Kendrick powrócił do promocji przegrywając z Amazing Redem w walce o TNA X Division Championship, gdzie kontynuował występy jako heel[97]. 7 kwietnia 2010, Dixie Carter ogłosiła na Twitterze, że Kendrick podpisał wieloletni kontrakt z federacją[98]. 3 maja 2010 na odcinku tygodniówki TNA Impact!, Kendrick oficjalnie przeszedł faceturn po tym jak skonfrontował się w ringu z Douglasem Williamsem i obaj zostali zaatakowani przez Samoa Joe[99]. W następnym tygodniu, Kendrick zdobył swoje pierwsze zwycięstwo od czasu powrotu w TNA pokonując Williamsa z pomocą Kazariana[100]. Dzięki tej wygranej, Kendrick otrzymał szansę na ponowną walkę z Williamsem, lecz tym razem o jego X Division Championship na gali Slammiversary VIII; walkę wygrał Williams[101]. Miesiąc później na gali Victory Road, dwójka ponownie spotkała się w ringu o tytuł, lecz tym razem w Ultimate X submission matchu, który ponownie wygrał Williams[102]. 2 września na odcinku Impact!, Kendrick dołączył do ugrupowania EV 2.0, którego członkami głównie byli wrestlerzy federacji Extreme Championship Wrestling[103]. Na gali Bound for Glory, Kendrick zainterweniował w Lethal Lockdown matchu pomiędzy ugrupowaniami EV 2.0 i Fortune, gdzie pomógł swojej drużynie wygrać walkę[104]. Na gali Turning Point, EV 2.0 zawalczyło z Fortune w 10-osobowym tag team matchu, gdzie każdy członek EV 2.0 stawiał na szali swoją karierę w TNA. Kendrick został wyłączony z walki na samym jej początku kiedy został zaatakowany przez Douglasa Williamsa. Ostatecznie EV 2.0 przegrało walkę i Sabu został wyrzucony z TNA[105].

X Division Champion (2011–2012)

[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu grupy EV 2.0, Kendrick spędził miesiące walcząc głównie na galach typu house show. Powrócił do telewizji przy okazji gali Lockdown, gdzie wziął udział w ośmioosobowym Xscape matchu, który wygrał Max Buck[106]. 12 czerwca na gali Slammiversary IX, Kendrick nie zdobył X Division Championship w triple threat matchu z Abyssem i Kazarianem[107]. Miesiąc później na gali Destination X, Kendrick pokonał Abyssa i zdobył mistrzostwo po raz pierwszy w karierze[108]. 21 lipca na tygodniówce Impact Wrestling, Kendrick obronił mistrzostwo pokonując Alexa Shelleya[109], a tydzień później pokonał Abyssa w Ultimate X matchu, tym samym kończąc ich rywalizację[110]. 7 sierpnia na gali Hardcore Justice, Kendrick obronił tytuł w three-way matchu z Alexem Shelleyem i Austinem Ariesem[111]. 11 września na kolejnej gali No Surrender, Kendrick stracił X Division Championship na rzecz Ariesa[112]. 29 września na odcinku Impact Wrestling, Kendrick wygrał pięcioosobowy ladder match gwarantujący rewanż z Ariesem[113]. 16 października na gali Bound for Glory, Kendrick nie odzyskał tytułu od Ariesa i była to jego ostatnia walka na gali pay-per-view federacji[114]. 17 listopada na odcinku Impact Wrestling, Kendrick połączył siły z Jessem Sorensenem i pokonał Ariesa i Kid Kasha w tag team matchu, co później okazało się ostatnim pojawieniem się Kendricka w programach TNA. Po trzymiesięcznej absencji, TNA ogłosiło rozwiązanie kontraktu z Kendrickiem[115].

New Japan Pro-Wrestling (2011–2013)

[edytuj | edytuj kod]

18 czerwca 2011 na gali Dominion 6.18, Kendrick bez wcześniejszej zapowiedzi zadebiutował w New Japan Pro-Wrestling dołączając do drużyny Geda i Jado w six-man tag team matchu, gdzie wspólnie pokonali Jushina Thunder Ligera, Kushidę i Tiger Maska[116]. Trzy dni później, Kendrick, Gedo i Jado zostali wyeliminowani z turnieju J Sports Crown Openweight 6-Man Tag Tournament w pierwszej rundzie przez IWGP Heavyweight Championa Hiroshiego Tanahashiego, Kushidę oraz Máscara Doradę[117]. Podczas pobytu w New Japan, Kendrick był członkiem ugrupowania Chaos i walczył w imieniu grupy przy okazji wielu pojedynków w federacji.

11 maja 2012 New Japan ogłosiło, że Kendrick powróci do promocji jako część turnieju „2012 Best of the Super Juniors” będąc zastępcą Daveya Richardsa[118][119]. Na stopniu rozgrywania turnieju w systemie kołowym, który trwał od 27 maja do 9 czerwca, Kendrick wygrał pięć z ośmiu pojedynków, lecz przegrał z Ryusuke Taguchi co spowodowało brak dalszego udziału w półfinale turnieju[120][121]. Kendrick powrócił ponownie do New Japan 21 października gdzie razem z Low Kim wzięli udział w turnieju „2012 Super Jr. Tag Tournament” jako duo pod nazwą „Chaos World Wrestling Warriors”[122]. Przygoda z turniejem zakończyła się szybko, gdyż w pierwszej rundzie wyeliminowali ich Apollo 55 (Prince Devitt i Ryusuke Taguchi)[123].

W maju 2013 Kendrick wziął udział w kolejnej edycji turnieju Best of the Super Juniors, lecz po wygranej czterech z ośmiu walk nie zdołał zakwalifikować się do półfinałów[124]. Podobnie sytuacja wyglądała z kolejnym turniejem Super Jr. Tag Tournament – Kendrick założył tag team z Berettą i odpadli w pierwszej rundzie po przegranej z The Young Bucks i interwencji ze strony ugrupowania Bullet Club[125]. Do końca obowiązującego kontraktu z federacją, Kendrick łączył siły z członkami grupy Chaos w wielu sześcioosobowych i ośmioosobowych tag team matchach[126][127].

Trzeci powrót do WWE

[edytuj | edytuj kod]

Trener (2014–2016)

[edytuj | edytuj kod]

11 grudnia 2014 Kendrick pojawił się na zapleczu gali NXT TakeOver: R Evolution starając się o posadę trenera w WWE Performance Center. Kendrick powrócił do WWE ponownie jako „The Brian Kendrick” 12 grudnia 2014 podczas nagrań tygodniówek NXT przegrywając w dark matchu z Solomonem Crowe’em. Kendrick pojawił się w telewizji 25 lutego 2015 na odcinku NXT przegrywając z Finnem Bálorem w walce wieczoru. Niedługo potem prośba Kendricka została spełniona i zaczął pracę jako trener w Performance Center, między innymi szkoląc divę WWE Evę Marie i uczestników szóstego sezonu Tough Enough Darię Berenato i Mady Abdelhamida[128]. Kendrick pojawił się w kilku odcinkach sezonu trzeciego reality show Total Divas.

205 Live (od 2016)

[edytuj | edytuj kod]

13 czerwca 2016 Kendrick został ogłoszony jednym z trzydziestu dwóch uczestników turnieju Cruiserweight Classic[129]. Turniej rozpoczął się 23 czerwca, gdzie Kendrick w pierwszej rundzie pokonał Raula Mendozę[130]. W drugiej rundzie z 14 lipca, Kendrick pokonał Tony’ego Nese’a[131]. W walce ćwierćfinałowej poniósł porażkę będąc pokonanym przez Kotę Ibushiego, lecz jego występ docenił komentator i przyjaciel Daniel Bryan, a publika pomimo przegranej wynagrodziła owacją na stojąco[132].

22 sierpnia na odcinku tygodniówki Raw, Kendrick został ogłoszony jednym z członków nowej dywizji Cruiserweight będącej ekskluzywną dla brandu Raw[133]. 19 września na odcinku Raw nastąpił oficjalny powrót Kendricka do głównego rosteru, gdzie wygrał Fatal 4-Way match pokonując Cedrica Alexandra, Grana Metalika i Richa Swanna. Dzięki wygranej, Kendrick zmierzył się na gali Clash of Champions z T.J.'em Perkinsem o WWE Cruiserweight Championship, lecz przegrał przez submission. Po walce Kendrick uściskał Perkinsa, lecz po chwili zaatakował go wykonując headbutt tym samym oficjalnie potwierdzając swoją rolę heela[134]. 3 października na tygodniówce Raw, Kendrick pokonał Perkinsa poprzez submission, ponownie stając się pretendentem do tytułu. Na gali Hell in a Cell, Kendrick zdobył tytuł od Perkinsa po odwróceniu uwagi rywala przez sfałszowanie kontuzji, rozpoczynając swoje pierwsze panowanie jako mistrz[135]. Kendrick zawalczył z Kalisto (wrestlerem brandu SmackDown) na gali Survivor Series w pojedynku o mistrzostwo z dodatkową stypulacją, że jeśli Kalisto wygra, to mistrzostwo i dywizja cruiserweight zostanie przeniesiona do brandu SmackDown. Kendrick wygrał walkę przez dyskwalifikację za interwencję ze strony barona Corbina. Stracił tytuł na rzecz Richa Swanna na premierowym odcinku tygodniówki 205 Live. Tydzień później na tygodniówce 205 Live wykorzystał klauzulę rewanżu, lecz nie udało mu się odzyskać tytułu od Swanna. Na gali Roadblock: End of the Line przegrał ze Swannem i T.J. Perkinsem w Triple Threat matchu[136].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Kendrick jest żonaty z finalistką Tough Enough Taylor Matheny od sierpnia 2008[3].

Media

[edytuj | edytuj kod]

8 marca 2011, Kendrick wziął udział w amerykańskim teleturnieju The Price Is Right[137]. Prócz tego, Kendrick był powracającą postacią czwartego sezonu Total Divas występując w klipach video przedstawiających jego treningi w ringu z Evą Marie[138].

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
Kendrick wykonujący Irish Whip na Snitskym.
Paul London (po lewej) i Brian Kendrick (po prawej) jako posiadacze WWE Tag Team Championship.

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e ブライアン・ケンドリック, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-10-22] (jap.).
  2. ↑ a b c d e f g h SLAM! Sports – Wrestling – Brian Kendrick, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 12 marca 2006 [dostęp 2007-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18].
  3. ↑ a b Taylor Matheny [online], Online World of Wrestling [dostęp 2015-08-19].
  4. ↑ a b c d e f g The Brian Kendrick, [w:] WWE.com [online], WWE [dostęp 2016-07-14].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Brian Kendrick [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-06-02].
  6. ↑ Pro Wrestling Guerrilla roster [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2010-03-07].
  7. ↑ a b Brian Kendrick Bio [online], Total Nonstop Action Wrestling [dostęp 2010-03-07] [zarchiwizowane z adresu 2011-05-19].
  8. ↑ TWA Graduates [online], Texas Wrestling Academy [dostęp 2007-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-29].
  9. ↑ a b c Zero1 International Junior Heavyweight Championship history [online] [dostęp 2016-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  10. ↑ Paul London Bio [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-10], Cytat: London & Kendrick would hold those titles for nearly a year before being defeated, making them the longest running WWE Tag Team Champions in history..
  11. ↑ a b c d e f Spanky Interview [online], Total Wrestling magazine, sierpień 2003 [dostęp 2007-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-09].
  12. ↑ a b Rob Bernstein, Your Lunch Money, Please, „WWE Magazine” (18), grudzień 2007, s. 21.
  13. ↑ a b c Spanky (Brian Kendrick) Interview [online], SoCalUncensored [dostęp 2008-03-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-08-08].
  14. ↑ Matt Christensen, London and Kendrick’s Excellent Adventure, „WWE Magazine”, czerwiec 2007, s. 27.
  15. ↑ King Of The Indies Tournament 2001 [online], RFVideo [dostęp 2008-03-23].
  16. ↑ a b c d e f MCW Light Heavyweight Championship history [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2007-08-04].
  17. ↑ a b c MCW Southern Tag Team Championship history [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2007-08-04].
  18. ↑ ROH – Past Results [online], Ring of Honor [dostęp 2011-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-13].
  19. ↑ a b Spanky explains WWE departure, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 17 lutego 2004 [dostęp 2007-07-25] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-23].
  20. ↑ ZERO-ONE Creation tour results [online], Strong Style Spirit [dostęp 2007-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-29].
  21. ↑ International Junior Heavyweight Title [online], Wrestling-titles [dostęp 2008-03-23].
  22. ↑ SmackDown! results – January 9, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  23. ↑ SmackDown! live event results – January 11, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  24. ↑ SmackDown! results – January 16, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  25. ↑ SmackDown! results – January 23, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  26. ↑ SmackDown! results – May 1, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  27. ↑ SmackDown! results – May 22, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  28. ↑ SmackDown! results – October 30, 2003 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-28].
  29. ↑ Brian „Spanky” Kendrick hands in notice to the WWE [online], LordsofPain, 14 stycznia 2004 [dostęp 2007-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2008-03-14].
  30. ↑ ZERO1 results – February 19 – 27, 2004 [online], zerooneusa.com [dostęp 2007-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-06].
  31. ↑ a b c d ZERO1-MAX Lightweight Tag Team Champions [online], Zero1-Max USA [dostęp 2008-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2009-01-21].
  32. ↑ ZERO1 results – September 12 – 19, 2004 [online], zerooneusa.com [dostęp 2007-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-05].
  33. ↑ ZERO1 results – March 21 – May 6, 2005 [online], zerooneusa.com [dostęp 2007-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-05].
  34. ↑ ZERO1-MAX US Openweight title [online], Zero1-Max USA [dostęp 2008-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-10].
  35. ↑ a b Full Impact Pro 2004 results [online], Full Impact Pro [dostęp 2007-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-30].
  36. ↑ a b Ring of Honor – 3rd Anniversary Part 2 [online], Online World of Wrestling, 25 lutego 2005 [dostęp 2008-03-23].
  37. ↑ Ring of Honor – 3rd Anniversary Part 3 [online], Online World of Wrestling, 25 lutego 2005 [dostęp 2008-03-23].
  38. ↑ Ring of Honor – Trios Tournament [online], Online World of Wrestling, 5 marca 2005 [dostęp 2008-03-23].
  39. ↑ Ring of Honor results – April 16, 2005 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-31].
  40. ↑ Ring of Honor results – June 4, 2005 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-31].
  41. ↑ Ring of Honor results – August 13, 2005 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-07-31].
  42. ↑ Full Impact Pro 2005 results [online], Full Impact Pro [dostęp 2007-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2007-06-26].
  43. ↑ SmackDown! results – September 30, 2005 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2007-08-03].
  44. ↑ Velocity results – December 16, 2005 [online], Rajah.com, 16 grudnia 2005 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-06], Cytat: London and Kendrick are sporting new matching ring attire and theatrical themed mimist masks..
  45. ↑ Deadman’s Return [online], World Wrestling Entertainment, 10 lutego 2006 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-05].
  46. ↑ Breaking New Ground [online], World Wrestling Entertainment, 7 kwietnia 2006 [dostęp 2007-08-03].
  47. ↑ The Wrestling Machine snaps [online], World Wrestling Entertainment, 14 kwietnia 2006 [dostęp 2007-08-03].
  48. ↑ Something to Celebrate [online], World Wrestling Entertainment, 21 kwietnia 2006 [dostęp 2007-08-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-09].
  49. ↑ The Dream stays alive [online], World Wrestling Entertainment, 28 kwietnia 2006 [dostęp 2007-08-03].
  50. ↑ London & Kendrick are golden; MNM are broken [online], World Wrestling Entertainment, 21 maja 2006 [dostęp 2008-01-05].
  51. ↑ Dead Man Walking? [online], World Wrestling Entertainment, 11 sierpnia 2006 [dostęp 2007-08-04].
  52. ↑ All the King’s men [online], World Wrestling Entertainment, 8 września 2006 [dostęp 2007-08-04].
  53. ↑ History of the WWE Tag Team Championships – MNM [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-15], Cytat: MNM Dec. 30, 2005 – May 21, 2006 (Note: SmackDown! was recorded on Tuesday, making their title reign commence on Dec. 27, 2005).
  54. ↑ MNM’s title reign [online], CalendarHome.com [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27], Cytat: 145 Days.
  55. ↑ London and Kendrick’s title reign [online], CalendarHome.com [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27], Cytat: 146 Days.
  56. ↑ Ani-mauled [online], World Wrestling Entertainment, 17 listopada 2006 [dostęp 2007-08-04].
  57. ↑ Prelude to Survivor Series [online], World Wrestling Entertainment, 24 listopada 2006 [dostęp 2007-08-04].
  58. ↑ A united front [online], World Wrestling Entertainment, 8 grudnia 2006 [dostęp 2007-08-04].
  59. ↑ Climbing the rungs of respect [online], World Wrestling Entertainment, 17 grudnia 2006 [dostęp 2007-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07].
  60. ↑ Chairman’s Bombshell [online], World Wrestling Entertainment, 2 lutego 2007 [dostęp 2007-08-04].
  61. ↑ Against the odds [online], World Wrestling Entertainment, 18 lutego 2007 [dostęp 2007-01-05].
  62. ↑ London and Kendrick’s title reign [online], CalendarHome.com [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27], Cytat: 331 Days.
  63. ↑ History of the WWE Tag Team Championship – Deuce & Domino [online], World Wrestling Entertainment, 20 kwietnia 2007 [dostęp 2008-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-28].
  64. ↑ Mayhem in Milan [online], World Wrestling Entertainment, 20 kwietnia 2007 [dostęp 2007-08-04].
  65. ↑ Draft patterns [online], World Wrestling Entertainment, 1 czerwca 2007 [dostęp 2007-08-04].
  66. ↑ Backdraft [online], World Wrestling Entertainment, 15 czerwca 2007 [dostęp 2007-08-04].
  67. ↑ 2007 Supplemental Draft results [online], World Wrestling Entertainment, 17 czerwca 2007 [dostęp 2007-08-04].
  68. ↑ RAW results – June 18, 2007 [online], Online World of Wrestling, 18 czerwca 2007 [dostęp 2007-08-04].
  69. ↑ Tag Team Showdown at Unforgiven [online], World Wrestling Entertainment, 3 września 2007 [dostęp 2007-09-12].
  70. ↑ a b Brian Kendrick and Paul London’s first World Tag Team Championship reign [online], World Wrestling Entertainment, 5 września 2007 [dostęp 2008-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-05].
  71. ↑ World Tag Team Titles change hands twice in South Africa [online], World Wrestling Entertainment, 9 września 2007 [dostęp 2007-09-10].
  72. ↑ History Of The World Tag Team Championship – Lance Cade & Trevor Murdoch [online], World Wrestling Entertainment, 8 września 2007 [dostęp 2007-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29], Cytat: Just three days after[...].
  73. ↑ Undertaker’s return highlight of underwhelming Unforgiven, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 16 września 2007 [dostęp 2008-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  74. ↑ WWE Raw Results – November 5, 2007 – Internet Heat Tapings [online], Online World of Wrestling, 5 listopada 2007 [dostęp 2008-03-23].
  75. ↑ WWE Raw Results – November 12, 2007 – Internet Heat Tapings [online], Online World of Wrestling, 12 marca 2007 [dostęp 2008-03-23].
  76. ↑ Jim Ross, J.R.’s Random Ramblings.. [online], 22 stycznia 2008 [dostęp 2008-01-24] [zarchiwizowane z adresu 2008-01-27].
  77. ↑ World Domination [online], World Wrestling Entertainment, 4 lutego 2008 [dostęp 2008-02-24].
  78. ↑ RAW results – March 17, 2008 [online], Online World of Wrestling [dostęp 2008-03-22].
  79. ↑ Back on the attack [online], World Wrestling Entertainment, 1 kwietnia 2008 [dostęp 2008-06-02].
  80. ↑ Official 2008 WWE Supplemental Draft Results [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2008-06-25].
  81. ↑ Love bites [online], World Wrestling Entertainment, 18 lipca 2008 [dostęp 2008-07-26].
  82. ↑ Ezekiel Jackson Bio [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2010-08-07].
  83. ↑ Four chances at ultimate glory [online], WWE, 22 sierpnia 2008 [dostęp 2008-09-06].
  84. ↑ Scramble matches make for wild Unforgiven, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 8 września 2008 [dostęp 2011-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  85. ↑ 2009 WWE Supplemental Draft results [online], World Wrestling Entertainment, 15 kwietnia 2009 [dostęp 2009-04-15].
  86. ↑ Brian Kendrick released [online], World Wrestling Entertainment, 30 czerwca 2009 [dostęp 2009-07-30].
  87. ↑ Brian Kendrick Signs With DGUSA [online], Dragon Gate USA [dostęp 2009-08-07] [zarchiwizowane z adresu 2009-08-09].
  88. ↑ RADICAN’S DGUSA „Untouchable” PPV review – Doi vs. Danielson, Shingo vs. Richards [online], PWTorch, 2 listopada 2009 [dostęp 2009-12-20].
  89. ↑ Dragon Gate USA News: Kendrick Upset, Open The Freedom Gate Card, Looking For New Markets, More [online], 411Mania, 17 listopada 2009 [dostęp 2009-12-20].
  90. ↑ Break It Down: PWG Speed of Sound [online], 411Mania, 7 grudnia 2009 [dostęp 2009-12-20].
  91. ↑ Ring Of Honor Announces Return To New York [online], 411Mania, 19 grudnia 2009 [dostęp 2009-12-20].
  92. ↑ Ongoing Results From ROH’s 8th Anniversary Show [online], 411Mania, 13 lutego 2010 [dostęp 2010-02-14].
  93. ↑ L.A. convention maybe the best, most organized ever, [w:] Slam! Sports [online], Canadian Online Explorer, 5 lutego 2010 [dostęp 2011-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  94. ↑ Dragon Gate USA Wrestlemania Weekend Night 2: Mercury Rising PPV Taping Results [online], CagesideSeats, 28 marca 2010 [dostęp 2011-06-20].
  95. ↑ Show results – 6/22 HOH in Philadelphia, Pa.: MVP vs. Sami Callihan, Dreamer vs. Storm main event, Steiners, J-Mo, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 23 czerwca 2013 [dostęp 2013-06-23].
  96. ↑ Brian Kendrick’s 2016 ROH matches [online], cagematch.net [dostęp 2016-09-16].
  97. ↑ Caldwell’s TNA Genesis PPV Report 1/17: Ongoing „virtual time” coverage of AJ Styles vs. Kurt Angle, Hulk Hogan’s TNA PPV debut [online], Pro Wrestling Torch, 17 stycznia 2010 [dostęp 2010-01-18].
  98. ↑ Signed Brian Kendrick & Christy Hemme to multi-yr contracts today. LOVE Christy in her new role & excited to see what Brian brings to X Div [online], Twitter, 7 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-07].
  99. ↑ TNA Impact Results 5/3: Keller’s ongoing „virtual time” coverage of live show from Orlando [online], Pro Wrestling Torch, 3 maja 2010 [dostęp 2010-05-13].
  100. ↑ TNA Impact Results 5/13: Keller’s live ongoing coverage of return to Thursdays, Jeff RVD vs. Hardy vs. AJ Styles, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 13 maja 2010 [dostęp 2010-05-18].
  101. ↑ Caldwell’s TNA Slammiversary results 6/13: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – RVD vs. Sting, Hardy & Anderson, „nice surprise” [online], Pro Wrestling Torch, 13 czerwca 2010 [dostęp 2010-06-13].
  102. ↑ Caldwell’s TNA Victory Road PPV results 7/11: Ongoing „virtual time” coverage live on-site from Orlando – four-way TNA Title match, Flair vs. Lethal [online], Pro Wrestling Torch, 11 lipca 2010 [dostęp 2010-07-11].
  103. ↑ Wilkenfeld’s TNA Impact report 9/02: Ongoing „virtual time” coverage of Spike TV broadcast (updated), [w:] Pro Wrestling Torch [online], 2 września 2010 [dostęp 2010-09-03].
  104. ↑ Caldwell’s TNA Bound for Glory PPV results 10-10-10: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Angle vs. Anderson vs. Hardy, „they” reveal, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 10 października 2010 [dostęp 2010-10-10].
  105. ↑ Caldwell’s TNA Turning Point PPV results 11/7: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Hardy vs. Morgan, EV2 vs. Fortune, Team 3D „retirement” match, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 7 listopada 2010 [dostęp 2010-11-07].
  106. ↑ Caldwell’s TNA Lockdown PPV results 4/17: Ongoing „virtual time” coverage of live all-cage match PPV – Sting vs. Anderson vs. RVD, Angle vs. Jarrett, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 17 kwietnia 2011 [dostęp 2011-05-06].
  107. ↑ Caldwell’s TNA Slammiversary PPV results 6/12: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Sting vs. Anderson, Angle vs. Jarrett blow-off, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 12 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-12].
  108. ↑ a b Caldwell’s TNA Destination X PPV results 7/10: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Styles vs. Daniels, Ultimate X, RVD vs. Lynn, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 10 lipca 2011 [dostęp 2011-07-11].
  109. ↑ Wade Keller, Keller’s TNA Impact Wrestling report 7/21: Ongoing „virtual time” report on Sting title win fallout, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 21 lipca 2011 [dostęp 2011-07-21].
  110. ↑ Wade Keller, Keller’s TNA Impact report 7/28: Live ongoing „virtual time” coverage of Spike TV telecast, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 28 lipca 2011 [dostęp 2011-07-29].
  111. ↑ Caldwell’s TNA Hardcore Justice PPV results 8/7: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Sting vs. Angle, five title matches, BFG Series matches, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 7 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-07].
  112. ↑ Caldwell’s TNA No Surrender PPV results 9/11: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – three-way TNA Title match, BFG Series finals, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 11 września 2011 [dostęp 2011-09-11].
  113. ↑ Impact Wrestling Results – 9/29/11, [w:] WrestleView [online], 30 września 2011 [dostęp 2011-09-30].
  114. ↑ Caldwell’s TNA Bound for Glory PPV results 10/16: Ongoing „virtual time” coverage of live PPV – Angle-Roode, Hogan-Sting, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 16 października 2011 [dostęp 2011-10-16].
  115. ↑ X Division wrestler released by TNA, [w:] WrestleView [online], 27 lutego 2012 [dostęp 2012-02-27].
  116. ↑ NJPW News: Results from Dominion PPV Saturday – MVP’s first IWGP IC Title defense, TNA wrestler appears, key title change, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 18 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-21].
  117. ↑ 「J Sports Crown」 ～無差別級6人タッグトーナメント～, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2011-06-21] (jap.).
  118. ↑ Spanky is Coming!! リチャーズの代替選手は、あのブライアン・ケンドリック!! 『Super Jr.』出場が電撃決定!!, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 11 maja 2012 [dostęp 2012-05-11] (jap.).
  119. ↑ NJPW: Former WWE star replacing Richards in BOSJ tourney, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 11 maja 2012 [dostęp 2012-05-11].
  120. ↑ NJPW 40th anniversary Tour Best of the Super Jr. XIX ～The door to the glory～, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-06-09] (jap.).
  121. ↑ NJPW 40th anniversary Tour Best of the Super Jr. XIX ～The door to the glory～, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-06-09] (jap.).
  122. ↑ 【いよいよ開幕!!】10.21＆11.2後楽園で 「Super Jr.Tag Tournament」!! あのネグロ・カサスも来日!!, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 19 października 2012 [dostęp 2012-10-21] (jap.).
  123. ↑ NJPW 40ｔｈ anniversary Tour Road to Power Struggle, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-10-21] (jap.).
  124. ↑ Best of the Super Jr. XX, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-06-06] (jap.).
  125. ↑ Road to Power Struggle, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-10-25] (jap.).
  126. ↑ Road to Power Struggle, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-11-20] (jap.).
  127. ↑ Road to Power Struggle, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-11-20] (jap.).
  128. ↑ Bobby Melok, Exclusive interview: Eva Marie and Brian Kendrick on the „Total Divas” star’s reinvention [online], WWE, 22 kwietnia 2015 [dostęp 2015-04-25] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-22].
  129. ↑ All 32 wrestlers announced for WWE’s cruiserweight tournament, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 13 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-13].
  130. ↑ WWE Cruiserweight Classic round one spoilers: Sabre Jr., Swann, Gargano, Ibushi, more!, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 23 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-24].
  131. ↑ WWE Cruiserweight Classic round two spoilers, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 14 lipca 2016 [dostęp 2016-07-14].
  132. ↑ 8/26 WWE Cruiserweight spoilers – Full taping results from the Elite 8 Round and D-Bryan involvement, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 26 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-27].
  133. ↑ First five members of Raw’s cruiserweight division are..., [w:] Pro Wrestling Insider [online], 22 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-23].
  134. ↑ WWE Clash of Champions 2016 Results: Winners, Grades, Reaction and Highlights | Bleacher Report [online], bleacherreport.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  135. ↑ Powell’s WWE Hell in a Cell 2016 live review: Sasha Banks vs. Charlotte for the WWE Women’s Championship, Kevin Owens vs. Seth Rollins for the WWE Universal Championship, Roman Reigns vs. Rusev for the U.S. Championship, [w:] Pro Wrestling Dot Net [online] [dostęp 2016-10-30].
  136. ↑ Jason Powell: Powell’s WWE Roadblock: End of the Line 2016 live review: Sasha Banks vs. Charlotte in an Iron Man match for the Raw Women’s Championship, Kevin Owens vs. Roman Reigns for the WWE Universal Title. (ang.).
  137. ↑ Video – TNA „star” Brian Kendrick turns up on The Price Is Right – Cageside Seats [online], cagesideseats.com [dostęp 2017-11-22].
  138. ↑ 411’s Total Divas Report 8.05.15 [online], 411 Mania [dostęp 2015-08-19].
  139. ↑ Brian Kendrick def. Raul Mendoza (First Round Match), [w:] WWE [online] [dostęp 2016-08-18].
  140. ↑ Brian Kendrick vs. TJ Perkins set for WWE Clash of Champions, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online] [dostęp 2016-09-26].
  141. ↑ 7/27 Zim’s WWE Cruiserweight Classic TV Live Review: The third week of first-round matches [online], Pro Wrestling Dot Net [dostęp 2016-09-03].
  142. ↑ Wilkenfeld’s TNA Impact report 6/24: Ongoing „virtual time” coverage of Spike TV broadcast [online], Pro Wrestling Torch, 24 czerwca 2010 [dostęp 2010-07-02].
  143. ↑ Impact Results – 7/1/10 [online], WrestleView, 1 lipca 2010 [dostęp 2010-07-02].
  144. ↑ a b Early Smackdown TV report for September 5 [online], Wrestling Observer Newsletter, 5 września 2008 [dostęp 2008-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-06].
  145. ↑ Ironman Heavymetalweight Title [online], Wrestling-Titles.com [dostęp 2016-08-12].
  146. ↑ FIP Tag Team Championship history [online], Full Impact Pro [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  147. ↑ Insane Championship Wrestling ‘Helter Skelter’ Results *NEW CHAMPION* | Wrestle Ropes [online], wrestleropesuk.wordpress.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  148. ↑ LAW Holy War « Events Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  149. ↑ Pro Wrestling Illustrated Award Winners – Tag Team of the Year, [w:] Pro Wrestling Illustrated [online], Wrestling Information Archive [dostęp 2008-03-21] [zarchiwizowane z adresu 2008-05-16].
  150. ↑ Pro Wrestling Illustrated Top 500 – 2003, [w:] Pro Wrestling Illustrated [online], Wrestling Information Archive [dostęp 2008-07-19] [zarchiwizowane z adresu 2009-03-04].
  151. ↑ Zero1 United States Heavyweight Championship history [online] [dostęp 2016-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-11].
  152. ↑ SBW Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  153. ↑ SPW Provincial Championship « Titles Database « CAGEMATCH – The Internet Wrestling Database [online], cagematch.net [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  154. ↑ a b Texas Wrestling Alliance championship histories [online], Wrestling Information Archive [dostęp 2007-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-30].
  155. ↑ Brian Kendrick and Paul London’s first WWE Tag Team Championship reign [online], World Wrestling Entertainment [dostęp 2007-08-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Cam Gagnon
  • Chase Kline
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Elijah Holyfield
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Kyle Klink
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Trill Williams
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Bayley Humphrey
  • Dani Raye
  • Darci Khan
  • Derrian Gobourne
  • Hayley Montoya
  • Kali Armstrong
  • Karyn Best
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Sirena Linton
  • Tatyanna Dumas
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze World Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Posiadacze World Tag Team Championship (1971–2010)
1970-1979
1980-1989
1990-1999
2000-2009
2010
Posiadacze NXT Cruiserweight Championship
2016–2019
2020–2022
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brian_Kendrick&oldid=74588041”