Autoportret w okularach (Goya, 1800)
_Autoportrait_aux_lunettes,_Francisco_de_Goya_y_Lucientes,_Mus%C3%A9e_Goya.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1797–1800 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
61,5 × 47,8 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
.jpg)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1797–1800 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
54 × 39,5 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Autoportret w okularach (hiszp. Autorretrato con gafas) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828)[1].
Podczas swojego długiego życia Goya wykonał wiele autoportretów – przynajmniej piętnaście jest uznawanych za autorskie[2], w sumie jest ich ponad trzydzieści. Używał różnych technik: malarstwa, grawerstwa i rysunku. Przedstawiał się także na różne sposoby, np. klasycznie przed sztalugami z atrybutami malarza: Autoportret w pracowni i na wzór Velázqueza i jego Panien dworskich ze swoimi ważnymi klientami: Rodzina Karola IV, Rodzina infanta don Luisa czy Hrabia Floridablanca. Pojawia się także w scenie religijnej Kazanie świętego Bernardyna ze Sieny przed Alfonsem Aragońskim, rodzajowej La novillada (Walka młodych byków), na rysunku ze swoją muzą księżną Albą czy na Autoportrecie z doktorem Arrietą namalowanym jako wotum dziękczynne[3]. Istnieje również kilka podobizn Goi wykonanych przez innych artystów, m.in. przez Vicentego Lópeza (Portret Goi w wieku osiemdziesięciu lat)[4].
W czasie kiedy powstał ten autoportret Goya miał już przynajmniej 50 lat. Nosi okulary prawdopodobnie z powodu choroby przebytej w 1792, która nie tylko pozostawiła go głuchym, ale także pogorszyła wzrok. Ma na sobie elegancki kaftan w zielonym kolorze i biały krawat zawiązany pod szyją. Białe akcenty na guzikach ożywiają kompozycję na ciemnym tle. Gęste, siwe włosy zaczesane do tyłu odsłaniają szerokie bokobrody. Malarz spogląda na widza poważnym i zmęczonym spojrzeniem. Niektórzy krytycy zauważają, że ten autoportret jest bardzo podobny do podobizny malarza z obrazu Rodzina Karola IV z 1800[5].
Autoportret, znany w dwóch wersjach, znajduje się we francuskich zbiorach Musée Goya w Castres oraz w Musée Bonnat-Helleu w Bajonnie[5][6].
Proweniencja
[edytuj | edytuj kod]Francuski malarz Marcel Briguiboul, który studiował w Hiszpanii, w 1881 kupił w Madrycie trzy prace Goi od José Antonia Teradillos: Autoportret w okularach, Portret Francisca del Mazo i Radę Kompanii Filipin. Syn francuskiego artysty, Pierre Briguiboul, przekazał te i inne dzieła sztuki ze swojej kolekcji do Muzeum Goi w Castres w latach 1893–1894[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Luciano di Pietro, Alfredo Pallavisini, Claudia Gianferrari: Geniusze sztuki: Goya. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 80.
- ↑ Goya en tiempos de guerra. Manuela Mena (red.). Madrid: Museo del Prado, 2008, s. 442, kat. 160. ISBN 978-84-95241-55-9.
- ↑ Juan J. Luna, Margarita Moreno de las Heras: Goya. 250 aniversario. Madrid: Museo del Prado, 1996, s. 416, kat. 147. ISBN 84-8731-748-0.
- ↑ Alessandro Bettagno, Christopher Brown, Francisco Calvo Serraller, Francis Haskell, Alfonso E. Pérez Sánchez: Muzeum Prado. Arcydzieła malarstwa. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2011, s. 581, 583. ISBN 978-83-213-4421-8.
- ↑ a b c Autorretrato con gafas. Fundación Goya en Aragón. [dostęp 2019-03-27]. (hiszp.).
- ↑ Manuel Jorge Aragoneses [et al.]: El Arte europeo en la Corte de España durante el sigo XVIII. Madrid: Ministerio de Cultura, 1980, s. 71. ISBN 84-7483-059-1.