Przejdź do zawartości

344 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
344 Dywizja Piechoty
344. Infanterie-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

25 listopada 1942

Rozformowanie

8 maja 1945

Dowódcy
Pierwszy

Eugen-Felix Schwalbe

Ostatni

Erwin Jollasse(inne języki)

Działania zbrojne
II wojna światowa
walki w Normandii
walki w czasie ofensywy styczniowej
Organizacja
Dyslokacja

Mutzig

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

344 Dywizja Piechoty (niem. 344. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

Sformowana w rejonie Mutzig na mocy rozkazu z 25 listopada 1942 roku, poza falą mobilizacyjną przez V Okręg Wojskowy. Została rozbita przez aliantów w czasie walk w Normandii. Ponownie utworzona w Aachen i rozlokowana w rejonie Krakowa. W czasie ofensywy rozpoczętej 12 stycznia 1945 roku przez Armię Czerwoną zajmowała pozycje na linii Stellung a2. Według źródeł radzieckich po walkach wycofała się na linię Hebdów-Nowe Brzesko a następnie na południe[1].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]
  • Struktura organizacyjna we wrześniu 1942 roku:

854. i 855. forteczny pułk piechoty, 344. pułk artylerii, 344. batalion pionierów, 344. oddział łączności;

  • Struktura organizacyjna w styczniu 1944 roku:

854. i 855. forteczny pułk grenadierów, 344. pułk artylerii, 344. batalion pionierów, 344. batalion fizylierów, 344. oddział przeciwpancerny, 344. oddział łączności, 344. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w listopadzie 1944 roku:

Sztab 832., 1057. i 1058 pułk grenadierów, 344. pułk artylerii, 344. batalion pionierów, 344. oddział przeciwpancerny, 344. oddział łączności, 344. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w styczniu 1945 roku:

857., 1057. i 1058 pułk grenadierów, 344. pułk artylerii, 344. batalion pionierów, 344. oddział przeciwpancerny, 344. oddział łączności, 344. polowy batalion zapasowy.

Dowódcy dywizji

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003, ISBN 3-8289-0525-0.
  • Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.