1 Armia Pancerna (III Rzesza)
 Symbol jednostek 1 Armii Pancernej | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Tradycje | |
| Rodowód | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
Wilhelm Hasse |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa agresja na Polskę inwazja na Francję atak na Związek Radziecki | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Podległość | |
1 Armia Pancerna (niem. 1. Panzer-Armee, później 1 Grupa Pancerna, Panzergruppe 1) – niemiecka armia pancerna sformowana jako XXII Korpus, znana też pod nazwami Grupa von Kleista i 1 Grupa Pancerna (od 16 listopada 1940), uczestniczyła w agresji na Polskę, Francję i Bałkany oraz w ataku na Związek Radziecki.
Utworzona 26 sierpnia 1939 roku w Lüneburgu jako XXII Korpus[1]. We wrześniu brała udział w agresji na Polskę atakując oddziały Armii Kraków[2] a w 1940 roku w inwazji na Francję, występowała pod nazwą Grupa von Kleista[1]. Od 16 listopada 1940 roku zwana 1 Grupą Pancerną. Pod Dunkierką dowodzona przez gen. Kleista mogła zniszczyć m.in. Brytyjski Korpus Ekspedycyjny, jednak na rozkaz Hitlera nie wykonała decydującego ataku[3].
W kwietniu 1941, wraz z 2 Armią gen. Maximiliana von Weichsa i 12 Armią feld. Wilhelma Lista, przeprowadziła inwazję na Jugosławię[1].
W 1941 roku 1 Grupa Pancerna brała udział w ataku na Związek Radziecki, prowadząc walki z Armią Czerwoną na terytorium ZSRR do 1944 roku[1]. W dniu ataku, tj. 22 czerwca 1941 wyposażona była w 586 czołgów, 54 samochody pancerne, 18 niszczycieli czołgów i 36 dział pancernych[4]. Działania bojowe rozpoczęła z terytorium okupowanej Polski atakując w kierunku Kijowa, pod koniec 1941 roku dotarła do Rostowa nad Donem[5]. W dniu 25 października 1941 nadano jej nazwę 1 Armia Pancerna. Wiosną 1944 roku w jej skład wchodziło 10 dywizji pancernych, 1 dywizja zmotoryzowana, 11 dywizji piechoty i 1 dywizja artylerii[6].
Dowódcy armii
[edytuj | edytuj kod]- gen. płk Ewald von Kleist (od 5 października 1941 do 21 listopada 1942)
- gen. płk Eberhard von Mackensen (do października 1943)
- gen. płk Hans-Valentin Hube (od 23 października 1943 do 21 kwietnia 1944)
- gen. Kurt von der Chevallerie (1944)
- gen. płk Gotthard Heinrici (do marca 1945)
- gen. Walther Nehring (do kwietnia 1945)
- gen. Wilhelm Hasse (do zakończenia wojny)[7]
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]Jednostki armijne: 311 Wyższe Dowództwo Artylerii, 1 Dowództwo Wojsk Zaopatrzenia Armii Pancernej i 1 pułk łączności armii pancernej
Skład 3 września 1939 roku[2]:
Skład w marcu 1941 roku:
Skład w 22 czerwca 1941 roku[8]:
- 13 Dywizja Pancerna
- 16 Dywizja Zmotoryzowana
- 25 Dywizja Zmotoryzowana
- DZmot. SS LSSAH oraz Włoski Korpus Ekspedycyjny w Rosji[9] (od 14 sierpnia 1941)
Skład w marcu 1944 roku:
- LIX Korpus Armijny
- XXIV Korpus Armijny
- XXXXVI Korpus Armijny
- III Korpus Armijny
- 1 Dywizja Pancerna
- 17 Dywizja Pancerna
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 3 Dywizja Górska do 2 września 1939 roku wchodziła w skład XVIII Korpusu Armijnego
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Mitcham 2010 ↓, s. 203.
- ↑ a b Steblik 1989 ↓, s. 133.
- ↑ Konecki 2007 ↓, s. 12.
- ↑ Kamenir 2010 ↓, s. 404.
- ↑ Caballero Jurado 2016 ↓, s. 95.
- ↑ Moskalenko 1974 ↓, s. 360.
- ↑ Bishop 2009 ↓, s. 9.
- ↑ Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 46.
- ↑ Müller 2014 ↓, s. 107.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
- Carlos Caballero Jurado: Dywizje pancerne Hitlera. Siły uderzeniowe Wehrmachtu. Warszawa: 2016. ISBN 978-83-11-14190-2.
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Victor Kamenir: Krwawy trójkąt. Zagłada Armii Czerwonej na Ukrainie 1941. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11871-3.
- Tadeusz Konecki: Labirynt dezinformacji w drugiej wojnie światowej. Od Compiegne 22 czerwca 1940 roku do hasła Dortmund 22 czerwca 1941 roku. Warszawa: 2007. ISBN 978-83-05-13506-1.
- Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
- Kiriłł Moskalenko: Uderzenie za uderzeniem 1943-1945. Warszawa: 1974.
- Rolf-Dieter Müller: Wspólnicy Hitlera. Formacje sojusznicze Wehrmachtu na froncie wschodnim. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-11-13245-0.
- Władysław Steblik: Armia Kraków 1939. Warszawa: 1989. ISBN 83-11-07434-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]| Armie | |
|---|---|
| Armie górskie | |
| Armie spadochronowe | |
| Armie pancerne |
.svg){kind=small}