Hamid Beširević
| HAMID BEŠIREVIĆ | |
|---|---|
 Hamid Beširević | |
| Mesto rođenja | Višegrad Kraljevstvo SHS |
| Datum smrti | 13. 6. 1943. (24 godina) |
| Mesto smrti | Tjentište, kod Foče ND Hrvatska |
| Profesija | student teologije |
| Član KPJ od | 1942. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije 1941—1943. |
| Narodni heroj od | 27. novembra 1953. |
Hamid Beširević (Višegrad, 7. januar 1919 — Tjentište, kod Foče, 13. jun 1943) bio je učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
Rođen je 7. januara 1919. godine u Višegradu. Potiče iz siromašne porodice. Posle završene osnovne škole, koju je završio u rodnom gradu, otišao je u Sarajevo, gde je upisao šerijatsku gimnaziju, koju je završio 1939. godine. Posle završetka gimnazije, upisao se na Teološki fakultet u Sarajevu.[1]
Za vreme boravka u internatu u Sarajevu, upoznao se sa grupom učenika, koji su bili članovi Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ). Hamid se preko njih, 1938. godine, povezao sa revolucionarnim omladinskim pokretom i počeo da posećuje skojevske kružoke. Godine 1940. primljen je u članstvo Saveza komunističke omladine Jugoslavije.[1]
Posle okupacije Kraljevine Jugoslavije i stvaranja ustaške Nezavisne Države Hrvatske (NDH), aprila 1941. godine, Hamid je napustio Sarajevo i vratio se u rodni Višegrad. Po dolasku u rodno mesto, odmah se povezao sa članovima SKOJ-a i Živkom Gavrilovićem, koji je rukovodio skojevskom organizacijom u Višegradu. Revoltiran ustaškim zločinima nad srpskim stanovništvom, kao i pripadnicima drugih naroda u kojima su ustaše videle pretnju za svoj režim, napušta Višegrad i odlazi kod rodbine u selo Dorići, kod Rudog. Kada je 21. decembra 1941. godine u Rudom formirana Prva proleterska udarna brigada, Hamid je, zajedno sa svojim drugom Jusufom Dorićem, stupio u njen Prvi (lovćenski) bataljon.[1]
Nekoliko dana po stupanju u jedinicu, Hamid se kao predratni član SKOJ-a, uključio u rad aktiva SKOJ-a Treće čete i postao puškomitraljezac. Bio je učesnik Igmanskog marša, januara 1942. godine. U proleće 1942. primljen je u članstvo Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Učestvovao je u mnogim borbama Prve proleterske brigade, a posebno se istakao u borbama kod Uloga, Livna, Ključa, Jajca, na Manjači, Sinjajevini, Ivan-Sedlu, Neretvi, Glavatičevu, Drini i dr.[1]
Posle oslobođenja Jajca, novembra 1942. u Carevom Polju je sa još dva druga uništio neprijateljski bunker. Početkom 1943. godine postavljen je za zamenika političkog komesara Treće čete Prvog (lovćenskog) bataljona. U toku Četvrte neprijateljske ofanzive, je učestvovao u više borbi, a posebno se istako, kada je sa grupom bombaša napao i iznenadio grupu četnika. U toku borbe na Drini, aprila 1943, protiv italijansko-četničkih snaga, dobrovoljno se prijavio u bombaše i učestvovao u najtežem delu bitke — osmočasovnoj borbi na Krčinom brdu, na desnoj obali Drine.[1]
Pošto je u borbi na Drini bio ranjen, upućen je u Centralnu bolnicu, gde se nešto kasnije, kao teški ranjenik, razboleo od tifusa. Umro je 13. juna 1943. iznad Tjentišta, u toku Bitke na Sutjesci.[1]
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 27. novembra 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja Jugoslavije.[1]
- Narodni heroji Jugoslavije tom I. Beograd: Narodna knjiga. 1982. (COBISS)