West-Indische Federatie
De West-Indische Federatie (Engels: West Indies Federation) was een politieke unie van een groep eilanden gelegen in het Caribisch gebied, die bestond van 3 januari 1958 tot 31 mei 1962. Deelnemers waren gebieden die in eerdere eeuwen onder de heerschappij van het Verenigd Koninkrijk waren gebracht ('koloniën') en ook wel Britse Antillen werden genoemd. De bedoeling was dat de West-Indische Federatie een onafhankelijk land zou worden, maar voordat dit verwezenlijkt kon worden viel ze uit elkaar door interne spanningen.[1][2]
West Indies Federation | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
| ||||||
Kaart | ||||||
Algemene gegevens | ||||||
Hoofdstad | Chaguaramas | |||||
Oppervlakte | 20.239 km² (1962) | |||||
Bevolking | 3.264.600 (1962) | |||||
Talen | Engels | |||||
Religie(s) | Christendom | |||||
Munteenheid | West-Indische dollar | |||||
Geschiedenis | ||||||
- | 1958 | |||||
Voorgaande en opvolgende staten | ||||||
|
Deelnemende provincies
bewerkenDe Federatie, een staatkundige eenheid met binnenlands zelfbestuur, bestond uit tien provincies (het zogenaamde Brits West-Indië).[3][4]
De provincies van de West-Indische Federatie waren:
- Antigua en Barbuda
- Barbados
- Dominica
- Grenada
- Jamaica (waarvan de Kaaimaneilanden en de Turks- en Caicoseilanden afhankelijke gebieden waren)
- Montserrat
- Saint Christopher, Nevis en Anguilla (het huidige Saint Kitts en Nevis en Anguilla)
- Saint Lucia
- Saint Vincent en de Grenadines
- Trinidad en Tobago
De hoofdstad van de staat was Chaguaramas, een stad een paar kilometer ten westen van Port of Spain, de huidige hoofdstad van Trinidad en Tobago.
De Bahama's, Bermuda, en de Britse Maagdeneilanden kozen ervoor niet deel te nemen. Brits-Guiana (Guyana) en Brits-Honduras (Belize) waren alleen waarnemende leden aan de federatie.[5]
De munteenheid van de Federatie was de West-Indische dollar, die later werd vervangen door de Oost-Caribische dollar.
Geschiedenis
bewerkenDe federatie werd gevormd in 1958 nadat de roep om onafhankelijkheid niet meer genegeerd kon worden. Het was een poging om aan alle onafhankelijkheidseisen in het gebied te voldoen.
Hoewel de Federatie oorspronkelijk enthousiast werd begroet, hield de unie geen stand. De grootste provincies, Jamaica en Trinidad, overheersten al snel de federale regering, wat de kleinere provincies niet graag zagen. Dit had tot gevolg dat de grotere provincies geen deel meer wilden uitmaken van een federatie waarvan vele leden vijandig tegenover hen stonden.
In 1961 hield de premier van de Jamaicaanse provincie een referendum over onafhankelijkheid zonder verbondenheid met andere eilanden.[6] Deze onafhankelijkheid kreeg instemming, en na het vertrek van Jamaica bleek al snel dat de federatie geen kans van slagen meer had. Ze viel snel uiteen, en de meeste provincies werden onafhankelijke landen, wel nog altijd met de Britse monarch als staatshoofd.[7]
Zie ook
bewerken- Dekolonisatie (staatkundig)
- Caricom
- Staatkundige hervormingen binnen het Koninkrijk der Nederlanden - dekolonisatie van de Nederlandse Antillen
- ↑ The West Indies Shipping Corporation Act. Gearchiveerd op 16 september 2012. Geraadpleegd op 30 juni 2017.
- ↑ Archibald, Charles H. (1962). The Failure of the West Indies Federation. The World Today 18 (6): 233–242. Gearchiveerd van origineel op 16 april 2023. Geraadpleegd op 12 april 2023.
- ↑ UF Digital Collections. ufdc.ufl.edu. Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 12 april 2023.
- ↑ West Indies (Federation) Order in Council 1957. Gearchiveerd op 26 augustus 2017. Geraadpleegd op 30 juni 2017.
- ↑ (en) Black History Month, West Indies Federation
- ↑ Jamaica's Brexit: Remembering the West Indian Federation. Gearchiveerd op 3 april 2018. Geraadpleegd op 30 juni 2017.
- ↑ Oostindie, Gert, Klinkers, Inge (12 april 2003). Decolonising the Caribbean: Dutch Policies in a Comparative Perspective. Amsterdam University Press. ISBN 978-90-5356-654-1.