Władysław Lachowicz

Władysław Lachowicz (ur. 6 lipca 1910[1] prawdopodobnie w Wilnie[2], zm. 1993[3]) – dziennikarz sportowy związany z „Głosem Robotniczym[4].

Władysław Lachowicz
Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1910
prawdopodobnie Wilno

Data śmierci

1993

Miejsce spoczynku

Stary Cmentarz w Łodzi

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Honorowa Odznaka Miasta Łodzi

Życiorys

edytuj

Lachowicz pochodził z Wilna[2]. W latach 1945–1946 współpracował z katowickim „Sportem” i łódzkim „Sportowcem Ilustrowanym”. W latach 1946–1948 był dziennikarzem „Kuriera Popularnego”, a następnie „Dziennika Łódzkiego” (1949–1952). Od 1952 był redaktorem „Głosu Robotniczego”, ponadto współpracował z „Przeglądem Sportowym[4] i „Expressem Ilustrowanym[1]. Był twórcą szkółki piłkarskiej ŁKS Łódź. Poszukiwał młodych piłkarzy zamieszczając ogłoszenia o naborze, w ten sposób odkrywając talent Marka Dziuby, którego był pierwszym trenerem[2]. Był prezesem Klubu Dziennikarzy Sportowych w Łodzi (1962)[5].

Pochowany został na Starym Cmentarzu w Łodzi w części rzymskokatolickiej (kw. 42 przy ogrodzeniu, rz. 1, gr. 15[3]).

Wyróżnienia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Bogdan Tuszyński, Sprintem przez prasę sportową, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975 [dostęp 2022-11-03] (pol.).
  2. a b c Moje miasto Łódź [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  3. a b Szlakiem pamięci. Wydanie II uzupełnione, Łódź, październik 2015.
  4. a b Bogdan Tuszyński, Prasa i sport, 1881-1981, Sport i Turystyka, 1981, ISBN 978-83-217-2353-2 [dostęp 2023-03-09] (pol.).
  5. Nowe władze KDS w Łodzi, „Dziennik Łódzki” (74), bc.wbp.lodz.pl, 27 marca 1962 [dostęp 2023-03-09].
  6. Bolesław Dudziński, Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi, „2”, bc.wbp.lodz.pl, 17 marca 1967 [dostęp 2023-03-09].
  7. Zasłużone Wyróżnienie, „Dziennik Łódzki” (90), bc.wbp.lodz.pl, 17 kwietnia 1970 [dostęp 2023-03-09].
  8. Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Łodzi (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 2022-09-25].