Krzysztof Kozłowski
Krzysztof Jan Kozłowski (ur. 18 sierpnia 1931 w Przybysławicach, zm. 26 marca 2013 w Krakowie[1]) – polski dziennikarz, filozof, minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa, senator I, II, III i IV kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1931 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 marca 2013 |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 6 lipca 1990 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Szef Urzędu Ochrony Państwa | |
| Okres |
od 11 maja 1990 |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytuj
Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie[2]. Od 1950 do 1956 studiował filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[3]. Był wykładowcą nauk politycznych na KUL, obronił doktorat w zakresie filozofii[4]. Związany ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, od 1965 do 2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego, a także prezesa Fundacji „Tygodnika Powszechnego” (zrezygnował po zmianach personalno-redakcyjnych w piśmie na początku 2008)[5].
Podczas wydarzeń sierpniowych w 1980 przyłączył się do skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[6]. Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu[3]. Wchodził w skład zespołu ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).
W latach 1989–2001 sprawował mandat senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II, III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2001 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001[7], po czym zrezygnował z bieżącej działalności politycznej. W 2008 wszedł w skład nowo powołanej rady konsultacyjnej przy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego[8].
Był autorem opracowania pt. Drogi do niepodległości (Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 1979, seria Teksty z „Tygodnika Powszechnego”) – wyboru artykułów historyczno-politycznych zamieszczonych w „Tygodniku Powszechnym” w przeciągu 33 lat, autorstwa m.in. Stefana Kieniewicza, Andrzeja Micewskiego, Henryka Wereszyckiego i Stanisława Kutrzeby. W 1991 ukazała się książka Gliniarz z „Tygodnika”. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim, autorstwa Witolda Beresia i Krzysztofa Burnetki (Oficyna Wydawnicza BGW 1991, ISBN 83-70-6616-6-1). W 2009 wydano książkę Historia z konsekwencjami – wywiad rzekę, opracowany przez Michała Komara (Świat Książki, ISBN 978-83-247-1323-3). Rozmowę m.in. z nim, poświęconą Jerzemu Turowiczowi i „Tygodnikowi Powszechnemu”, opublikowała w 2012 Joanna Podsadecka[9].
Zmarł 26 marca 2013 w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Został pochowany 5 kwietnia na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie[10][11] (sektor Gamma/1/1)[12]. W tym samym roku na dziedzińcu przed gmachem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie odsłonięto jego popiersie[13].
Życie prywatne
edytujWnuk Stanisława Postępskiego[14] i Stefana Kozłowskiego, syn Tomasza Kozłowskiego i Jadwigi z domu Postępskiej, brat Stefana Kozłowskiego.
Był żonaty z Alicją, miał córkę[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – 2011[15]
- Krzyż Wolności i Solidarności (pośmiertnie) – 2015[16]
- Odznaka Honorowa imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota” – 2011
- Honorowy członek Stowarzyszenia Siemacha[17]
Przypisy
edytuj- ↑ Krzysztof Kozłowski nie żyje. wyborcza.pl, 26 marca 2013. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ Zmarł senator Krzysztof Kozłowski. radiokrakow.pl, 26 marca 2013. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ a b Krzysztof Kozłowski. gazeta.pl, 3 czerwca 2009. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ a b Biogram na stronie Senatu (IV kadencja). [dostęp 2023-05-10].
- ↑ Hennelowa i Kozłowski odchodzą z „Tygodnika Powszechnego”. dziennik.pl, 15 stycznia 2008. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ Apel (64 intelektualistów wraz z załączonym suplementem zawierającym nazwiska sygnatariuszy apelu). karta.org.pl. [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2001. [dostęp 2023-05-10].
- ↑ Barcikowski wraca do ABW. wprost.pl, 4 marca 2008. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ Joanna Podsadecka, O Jerzym Turowiczu opowiadają: ks. Adam Boniecki, Józefa Hennelowa, Krzysztof Kozłowski, Adam Michnik, Janina Ochojska-Okońska, Anna Szałapak, Andrzej Szczeklik, Stefan Wilkanowicz, Literatura Faktu PWN, Warszawa 2012, ISBN 978-83-01-16884-1.
- ↑ Pogrzeb Krzysztofa Kozłowskiego. interia.pl, 6 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-05].
- ↑ Pożegnanie Krzysztofa Kozłowskiego. prezydent.pl, 6 kwietnia 2013. [dostęp 2013-04-05].
- ↑ Cmentarz Parafialny w Krakowie. Grobonet. [dostęp 2022-06-06].
- ↑ W Warszawie odsłonięto popiersie Krzysztofa Kozłowskiego. Onet Wiadomości, 26 października 2013. [dostęp 2024-02-09].
- ↑ Krzysztof Wojciechowski: Rzecznik ekorozwoju. natura2000.org.pl. [dostęp 2014-12-25].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 775
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 505
- ↑ Członkowie honorowi Stowarzyszenia Siemacha. siemacha.org.pl. [dostęp 2018-08-06].