Wikipedia

168 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

168 Dywizja Piechoty (niem. 168. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki. Walczyła głównie przeciw Armii Czerwonej.

168 Dywizja Piechoty
168. Infanterie-Division
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1945

Działania zbrojne
II wojna światowa
atak na Związek Radziecki
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

1 Armia Pancerna

Formowanie i walki

edytuj

Sformowana na mocy rozkazu z 1 grudnia 1939, w 7. fali mobilizacyjnej w rejonie Görlitz w VIII Okręgu Wojskowym. Od lipcu 1940 przebywała na terytorium okupowanej Polski. Następnie, od 22 czerwca 1941 uczestniczyła w ataku na Związek Radziecki, biorąc udział w walkach z Armią Czerwoną broniącą Kijowa. W 1943 poniosła ciężkie straty pod Biełgorodem, w czasie odwrotu z rejonu Kurska. Po okrążeniu pod Czerkasami została rozbita, a niedobitki które wyrwały się z okrążenia dołączyły do 1 Armii Pancernej[1].

Na terenie okupowanej Polski dywizja została odbudowana, ale tylko do poziomu grupy bojowej. W 1945, w czasie ofensywy prowadzonej przez Armię Czerwoną od 12 stycznia została rozbita w czasie walk na przyczółku baranowsko-sandomierskim. Niedobitki wycofały się na Śląsk. Żołnierze 168 DP oddali się do niewoli Armii Czerwonej w maju 1945 w Kłodzku[1].

Dowódcy dywizji

edytuj
  • gen. por. Wolf Boysen 11 XII 1939 – 11 I 1940;
  • gen. por. Hans Mundt 11 I 1940 – 8 VII 1941;
  • gen. por. Dietrich Kraiss 8 VII 1941 – 9 III 1943;
  • gen. por. Walter Charles de Beaulien 9 III 1943 – 1 XII 1943;
  • gen. por. Werner Schmidt-Hammer 1 XII 1943 – 8 IX 1944;
  • gen. mjr Karl Anders 8 IX 1944 – 9 XII 1944;
  • gen. por. Werner Schmidt-Hammer 9 XII 1944 – 6 I 1945;
  • płk Maximilian Rosskopf 6 I 1945 – 19 II 1945;
  • gen. por. Werner Schmidt-Hammer 19 II 1945 – 8 V 1945[2]

Struktura organizacyjna

edytuj
  • Stan w grudniu 1939 roku:

417. i 429. pułk piechoty, 248. dywizjon artylerii lekkiej;

  • Stan w styczniu 1940 roku:

417., 429. i 442. pułk piechoty, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 248. oddział rozpoznawczy, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;

  • Stan w listopadzie 1943 roku:

223. grupa dywizyjna (385. i 425. grupa pułkowa), 417. i 442. pułk grenadierów, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 168. dywizyjny batalion fizylierów, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;

  • Stan w lipcu 1944 roku:

385., 417. i 442. pułk grenadierów, 248. pułk artylerii, 248. batalion pionierów, 168. dywizyjny batalion fizylierów, 248. oddział przeciwpancerny, 248. oddział łączności, 248. polowy batalion zapasowy;

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Mitcham 2009 ↓, s. 221.
  2. ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 221,222.

Bibliografia

edytuj
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 831109199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Tadeusz Sawicki, Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim czerwiec 1944-maj 1945 (struktura), Warszawa: Państ. Wydaw. Naukowe, 1987, ISBN 83-01-06556-7, OCLC 834793737.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=168_Dywizja_Piechoty_(III_Rzesza)&oldid=74254345”