طرفداری | یکی از بخش‌های قدرنادیده و کمتر دیده‌شده فوتبال، کادر پزشکی باشگاه‌هاست که به ندرت از نقش حیاتی آنها در موفقیت‌های یک تیم یاد می‌شود. دکتر رابین چاکراورتی، که از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ پزشک تیم ملی فوتبال مردان انگلیس بود و پیش از آن ریاست بخش عملکرد و پزشکی باشگاه ولورهمپتون را بر عهده داشت، درباره سخت‌ترین چالش کادر پزشکی یک باشگاه فوتبال صحبت می‌کند. چاکراورتی می‌گوید که آنها باید همیشه بین ریسک‌ها تعادل برقرار کنند و این وظیفه آنهاست.
حتی پرشورترین هواداران هم به ندرت کادر پزشکی باشگاه مورد علاقه خود را می‌شناسند اما آنها نقشی حیاتی در باشگاه دارند و فشار زیادی تحمل می‌کنند. تصمیمات آنها تأثیر زیادی بر سلامتی بازیکن، آینده مربی و موفقیت تیم می‌گذارد. شاید وظیفه اصلی آنها مراقبت از بازیکنان باشد اما این افراد می‌دانند که هر روزی که بازیکن از زمین بازی دور باشد، از دیدگاه باشگاه یک روز از دست رفته محسوب می‌شود.
با این حال و با وجود تمام این فشارها، این شغل هم رضایت‌بخش و هم بسیار ارزشمند است. پیش از دوره شلوغ بازی‌های کریسمس که یکی از شلوغ‌ترین زمان‌های سال برای فوتبال است، وب‌سایت اتلتیک با تعدادی از متخصصان پزشکی که در فوتبال فعالیت دارند یا پیشتر در این عرصه حضور داشته‌اند، صحبت کرد تا درباره چالش‌ها، دستاوردها، فشارها، لذت‌ها و ماهیت همیشه در حال تغییر این حوزه اطلاعات بیشتری کسب کند.
در ۲۵ سال گذشته، فوتبال تغییرات چشمگیری به خود دیده است و بخش‌های پزشکی نیز از این قاعده مستثنی نبوده‌اند. در سال ۱۹۹۹ و زمانی که منچستریونایتد فاتح سه‌گانه شد، تیم پزشکی آنها تنها شامل دو فیزیوتراپ و یک ماساژور بود. اما امروزه باشگاه‌های لیگ برتر ممکن است تا ۲۵ عضو در بخش پزشکی خود داشته باشند، از جمله پزشکان، فیزیوتراپ‌ها، ماساژورها، مربیان قدرت بدنی و استقامت، متخصصان عملکرد جسمانی، مربیان ریکاوری و متخصصان تغذیه.
دکتر رابین چاکراورتی می گوید که مصدومیت بازیکنانش را با آنها زندگی کرده است
چاکراوِرتی، که پیشتر به عنوان رئیس بخش پزشکی فدراسیون دو میدانی انگلیس فعالیت می‌کرد، می‌گوید:
ما در جهانی آرمانی زندگی نمی‌کنیم که همه بتوانند بدون درد یا خطر مصدومیت بازی کنند. اگر هدفت این باشد که هیچ وقت مصدوم نشوی، تقریباً غیرممکن است که به هدف خود برسی. هیچ‌کس مصدومیت را دوست ندارد اما وقتی که بخشی از تیم پزشکی هستید، مصدومیت را با بازیکن زندگی می‌کنید و این تجربه تمام ذهن شما را اشغال می‌کند.
به گفته او در بیشتر مواقع عملکرد یک تیم پزشکی بر اساس مواردی مانند دسترسی به بازیکنان، تعداد مصدومیت‌ها در طول فصل و نحوه بازگشت بازیکنان به بازی - اینکه ریکاوری سریع دارند یا تدریجی ـ ارزیابی می‌شود.
چاکراوِرتی اضافه می‌کند:
تو همیشه سخت‌ترین منتقد همیشه خودت هستی. هیچ‌کس دوست ندارد مسئول مصدومیت بازیکن باشد اما در عین حال نیز نمی‌خواهید شخصی باشید که هنگام کمبود بازیکن در تمرین یا برای بازی، بازیکنان را از تیم کنار می‌گذارد.
او تأکید می‌کند که بهترین شرایط در یک باشگاه زمانی است که همه افراد به سوی یک هدف مشترک حرکت کنند و ارتباط واضح و شفاف در این مسیر اهمیت زیادی دارد.
چاکراورتی توضیح می‌دهد:
همه به دنبال کسب امتیاز هستند. چالشی که در این شغل وجود دارد، تلاش برای برقراری تعادل میان اهداف گاهی متضاد است؛ مانند داشتن عملکرد خوب برای بازیکن یا تیم و مدیریت خطر مصدومیت. این چیزی است که شغل را جذاب می‌کند، چون کار آسانی نیست. گاهی اوقات می‌دانید که اگر آسیب‌دیدگی پیش بیاید، شما مقصر خواهید بود و باید با آن کنار بیایید. نکته اصلی این است که اطلاعات را به گونه‌ای ارائه دهید که تصمیم‌گیری از طریق آن امکان‌پذیر باشد.
اندی رن شاو، که از تابستان ۲۰۱۶ تا نوامبر ۲۰۱۷ مسئول بخش پزشکی تیم اول لیورپول بود، با این نظر موافق است. او می‌گوید چالش همیشه یافتن نقطه تعادل هنگام بروز اختلاف نظرهاست.
او به نشریه اتلتیک می‌گوید:
مدیریت یک تیم ۳۰ نفره پر از سیاست‌های متفاوت است. وقتی یک بازیکن زودتر بهبودی پیدا می‌کند، مربی سریع‌تر بازیکن را در اختیار خواهد داشت و باشگاه نیز سریع‌تر دارایی خود را به دست می‌آورد. اما برخی افراد نظرات خاص خود را در مورد نحوه پیشرفت روند بهبودی دارند و گاهی باید انتظارات را در این زمینه مدیریت کنیم. چالش اصلی در پیدا کردن تعادل بین بازیکنان و کادر فنی است، مدیریت شخصیت‌های مختلف و خوشحال نگه داشتن همه افراد که گاهی بسیار سخت می‌شود. من هیچ وقت احساس نکرده‌ام که از سوی مربی تحت فشار باشم که بازیکنی را زودتر از موعد برگردانم. یورگن به هیج وجه اینطور نبود. رویکردش این بود که «وقتی بازیکن آماده بود، به من بگو.» هیچ فشاری از طرف او روی من وجود نداشت.
در دوران آندریاس کورن مایر، مدیر بخش آمادگی جسمانی، شرایط عملیات پزشکی در لیورپول پیچیده شده بود، چرا که بخش‌های مختلف این باشگاه بر سر بهترین رویکرد و روش‌های آمادگی جسمانی با هم درگیر شده بودند.
آندریاس کورن مایر در لیورپول حضور موثری داشت اما باعث بروز اختلافات بسیاری در این باشگاه شد
در زمان رن شاو، او از گفتگوهای سخت با یورگن کلوپ اجتناب می‌کرد، زیرا لیورپول در فصل 17-2016 در مدیریت مصدومیت‌ها عملکرد خوبی داشت. رن شاو می‌گوید:
یورگن شخصیتی قوی دارد و از بیان نظراتش ترسی نداشت. اگر احساس می‌کرد لازم است، همیشه سوالاتی می‌پرسید مانند اینکه: «چرا این کار را اینطور انجام دادی؟» یا «در مورد این موضوع چه نظری داری؟» او در برخی مسائل نظرات خاص خود را داشت، اما هیچ وقت با هم بحث نمی‌کردیم.
جف اسکات، پزشک دیگری که تجربه بسار زیادی در فوتبال انگلیس دارد، پس از 20 سال کار در تاتنهام و رسیدن به مقام رئیس بخش پزشکی، نقش خود را به عنوان «نشستن در نقطه تقاطع بین سلامت بازیکن و نیازهای تیم» توصیف می‌کند. او با تاکید بر اهمیت تصمیم‌گیری هماهنگ در داخل باشگاه می‌گوید که مدیران همیشه از وضعیت مصدومیت بازیکنان مطلع می‌شوند تا در صورت لزوم برای جذب بازیکن جدید در پنجره نقل‌وانتقالات آمادگی داشته باشند.
اسکات توضیح می‌دهد:
در کوتاه مدت فشار زیادی روی مربی است. برای او بازی بعدی همیشه مهم‌ترین چیز است. از طرف دیگر، برخی بازیکنان حتی زمان مصدومیت نیز می‌خواهند بازی کنند و این می‌تواند به مصدومیت‌های جدی‌تری منجر شود. بنابراین، پیدا کردن تعادل میان این خواسته‌ها همیشه سخت‌ترین بخش کار است.
اعضای کادر پزشکی باید خود را با تغییر شرایط، مانند تغییر مربی، وفق دهند. مربی جدید نه تنها تاکتیک‌ها یا سبک بازی را تغییر می‌دهد، بلکه روش‌های تمرینی جدیدی نیز وارد باشگاه می‌کند. از آنجایی که بازیکنان به ریتم و شدت تمرینات مربی قبلی عادت کرده‌اند، این تغییرات معمولاً باعث افزایش مصدومیت‌ها می‌شود.
در تاتنهام، اسکات این تغییرات را چالش‌برانگیز می‌دانست. او می‌گوید:
اگر شدت بازی سبک تیم بیشتر شود، خیلی زود باعث مصدومیت خواهد شد. برخی از مربیان تاتنهام، مثل مائوریسیو پوچتینو، سبک هجومی‌تری داشتند. ما باید خود را با این سبک‌ها تطبیق می‌دادیم و برای ارائه عملکردی مناسب در این سبک، به دنبال ویژگی‌های لازم در بازیکنان می‌گشتیم.
علاوه بر این، به‌ویژه وقتی که فشار زیادی از طرف مربی روی شماست، این کار به تصمیم‌گیری‌های سختی نیاز دارد. لوک آنتونی، رئیس سابق پزشکی ورزشی در ردینگ، می‌گوید:
وقتی بازیکنی در تمرینات یا در طول هفته مصدوم می‌شود و دیگر در دسترس نباشد، صحبت کردن با مربی واقعا ناراحت‌کننده است. برخی از مربیان حتی این موضوع را شخصی می‌کنند و اینطور به نظر می‌رسد که تقصیر شماست. احساس اینکه قرار است خبری بد به مربی بدهید، بسیار دردناک است. وقتی مصدومیت‌ها پشت سر هم اتفاق می‌افتد، کار حتی سخت‌تر می‌شود زیرا مربی نیز تحت فشار و استرس زیاد است.
لوک آنتونی می‌گوید که برخی مدیران این احساس را در شما ایجاد می‌کنند که مصدومیت بازیکنان تقصیر شماست
آنتونی درباره فشار اضافی که هنگام بازگرداندن یک بازیکن مصدوم به شرایط آمادگی کامل وجود دارد، توضیح می‌دهد. برخی از بازیکنان محتاط هستند و اگر حتی کمی درد یا کشیدگی احساس کنند، از انجام بازی خودداری می‌کنند، در حالی که برخی دیگر حاضر هستند که از درد و خطر مصدومیت خود چشم‌پوشی کنند و در میدان حضور داشته باشند.
وظیفه پزشک تیم، پیدا کردن تعادل مناسب است. آنتونی می‌گوید:
وقتی بازیکنان در حال بازگشت به تمرینات هستند، نباید در روند توانبخشی و ریکاوری، آنها را تحت فشار قرار دهید. مشکل اینجا است که فشار آوردن بیش از حد ممکن است باعث آسیب دیدگی مجدد آنها شود. گاهی این کار نتیجه می‌دهد، گاهی هم نه. بدترین احساس ممکن این است که بازیکنی پیش از آمادگی کامل تمرین یا بازی کند و دوباره مصدوم شود. البته باید بگویم که این اتفاق زیاد رخ نمی‌دهد. شما همیشه در حال تلاش برای پیدا کردن تعادل بین احتیاط بیش از حد و زود برگرداندن بازیکنان هستید.
استیو هارد، رئیس فعلی بخش پزشکی باشگاه پورتسموث، توضیح می‌دهد که هرچه یک باشگاه به لیگ‌های بالاتر می‌رود و در جدول صعود می‌کند، کار پیچیده‌تر می‌شود. او می‌گوید:
هر چه به لیگ‌های بالاتر بروید و در جدول صعود کنید، بازیکنان ارزش بیشتری پیدا می‌کنند و باشگاه‌ها دستمزدهای بالاتری ارائه می‌دهند. در این صورت تعامل شما نیز با ایجنت‌ها بیشتر می‌شود، چرا که بازیکن برای آنها یک دارایی است.
یکی از تغییرات بزرگ فوتبال این است که اکنون بسیاری از بازیکنان تیم پزشکی مخصوص خود را دارند که با آنها روی برنامه‌های شخصی سازی‌شده خارج از باشگاه کار می‌کنند. به عنوان مثال گابریل، مدافع آرسنال، با شرکت ولت اسپورت ساینس (Volt Sport Science) همکاری می‌کند. با این وجود گابریل تنها نیست، به ویژه بازیکنان خارجی که ترجیح می‌دهند با کسی کار کنند که زبان مادری آنها را صحبت می‌کند یا کسی که پیش از این در دوران حرفه‌ای خود با او همکاری کرده‌اند. هارد می‌گوید:
من این را درک می‌کنم چرا که گاهی اوقات ارتباطات گرفتن برای برخی از بازیکنان چالش برانگیز است. من هیچ وقت جلوی این کار را نمی‌گیرم. اگر بازیکن بخواهد که با افرادی که پیش از این با آنها همکاری کرده کار کند، تنها چیزی که از او خواسته می‌شود این است که باید ارتباطی بین باشگاه و آن شخص وجود داشته باشد.
اسکات هم نظر مشابهی دارد:
در باشگاه‌های بزرگ، بعضی از بازیکنان تیم‌های تخصصی خود را دارند. نکته مهم این است که همه با هم هماهنگ باشند. این اتفاق هم می‌تواند جواب دهد و هم کار را سخت کند. با این حال من فکر می‌کنم که این جریان به سمتی می‌رود که در نهایت باشگاه کارکنان خودش را خواهد داشت و بازیکنان نیز کارکنان خودشان را.
اعتماد متقابل میان بازیکن و کادر پزشکی باشگاه بسیار حیاتی است، اما می‌تواند به عواقب غیرمنتظره‌ای نیز منجر شود. در اولین شغل خود در میلوال، هارد یک بار مجبور شد ساعت دو صبح برای نجات بازیکنی که در یک باشگاه شبانه دچار مشکل شده بود، بیرون برود. هارد که پیشتر به عنوان دربان کار کرده بود، توانست با استفاده از چند تماس و ارتباطات خود وضعیت را آرام کرده و بازیکن را سوار ماشینش کند.
او داستان را اینگونه به یاد می‌آورد:
به بازیکن گفتم، این موضوع را به مربی نگویی. این اتفاق نیفتاده است. او حسابی مدیون من شد.
پزشکان اغلب نقش پرستار، رازدار و مشاور را برای بازیکنانی که تحت مراقبت آنها هستند، ایفا می‌کنند.
کالوم ویلسون در سال 2015 دچار پارگی رباط صلیبی قدامی شد
هارد که در گذشته در بورنموث کار می‌کرد، دو بار مجبور شد به کالوم ویلسون اطلاع دهد که رباط صلیبی قدامی او پاره شده است. این تنها نمونه‌ای از گفتگوهای دشواری است که پزشکان باید با بازیکنانی که چیزی بیش از یک بیمار برایشان هستند، داشته باشند. او می‌گوید:
بارها پیش آمده که یا به بازیکن زنگ زده‌ام یا با او نشسته و نتایج را بررسی کرده‌ایم. این سخت است چون گاهی رابطه نزدیکی با آنها برقرار کرده‌ای و مثل فرزندانت می‌مانند. آنها را مثل خانواده‌ات دوست داری و حالا باید به آنها بگویی که نمی‌توانند کاری را که دوست دارند انجام دهند. این خیلی سخت است.
تمامی پزشکانی که اتلتیک با آنها صحبت کرده، اذعان دارند که طبیعت همه‌جانبه شغل پزشکی یکی از بزرگترین چالش‌های آن است. روز کریسمس برای پزشکان، بازیکنان و مربیان یک روز کاری معمولی است و تطبیق دادن کار و تعهدات خانوادگی نیز دشوار است.
آنتونی توضیح می‌دهد:
شما نمی‌توانید تلفن‌تان را خاموش کنید. ممکن است یک بازیکن شب شنبه یا یکشنبه بخواهد با شما تماس بگیرد و شما باید بر اساس آن عمل کنید. این شغل تقاضای مداوم است. شما باید همیشه در دسترس باشید. یک بار تلاش کردم که یک معاینه پزشکی را زمانی که در تعطیلات تابستانی هستم، ترتیب دهم. در جایی بودم که سیگنال ضعیف بود. در حال صرف شام با همسرم بودم و مجبور شدم نیم مایل پیاده روی کنم تا سیگنال پیدا کنم و بتوانم معاینه را سازماندهی کنم. این کار باعث اذیت شدن اطرافیان شما می‌شود. گاهی اوقات مراسم عروسی و رویدادهای دیگر را از دست می‌دهید چون آنها در روزهای شنبه و در طول فصل هستند. اینکه بگویی در دسترس نیستی، غیرقابل تصور است. این قسمت سخت کار از نظر شخصی است.
رن شاو موافق است و می‌گوید:
راستش زندگی‌ات را می‌گیرد. حتی وقتی در ماه ژوئن روی تخت و زیر آفتاب دراز کشیده‌ای ـ تنها دو هفته‌ای که واقعاً به تعطیلات می‌روی ـ تلفنت زنگ می‌زند و به تو می‌گویند که یک بازیکن جدید نیاز به تست قلبی دارد. آیا می‌توانی وقتی از هواپیما پیاده می‌شود به این منطقه بروی؟. آیا این بیمارستان در دسترس است؟ این روند قطع نمی‌شود و روی کارکنان باشگاه فشار زیادی می‌آورد.
با این حال، اگر فکر می‌کنید که کار در بخش پزشکی یک باشگاه فوتبال چیزی است که باید فقط آن را تحمل کرد و از آن لذت نمی‌برید، برداشت اشتباهی است. لحظات خوشی هم در کنار سختی‌ها وجود دارد، به ویژه وقتی که می‌بینی یک بازیکن پس از یک مصدومیت جدی به سطح عملکرد قبلی خود باز می‌گردد. برای اسکات، این پاداش «صدها ساعت کار درمانی است که در تمام تخصص‌های مختلف برای یک بازیکن صرف می‌شود.»
هارد از یک بازی کسل‌کننده میان بورنموث، تیم سابقش، و اکرینگتون استنلی را به‌عنوان بهترین بازی تمام عمرش یاد می‌کند. او می‌گوید:
شاید یکی از بدترین بازی‌هایی بود که تا به حال دیده‌ام. فکر می‌کنم ۲-۰ برنده شدیم. ولی دلیل اینکه این بازی مورد علاقه‌ام است این بود که شاون کوپر، مدافع تیم، حدود نه تا ده ماه به دلیل مشکل مفصل ران غایب بود. آن زمان، این یک عمل جراحی بزرگ محسوب می‌شد و مشخص نبود که آیا او قادر به بازگشت و بازی کردن در این سطح خواهد بود یا نه. اما او برگشت، بازی کرد و به کلین شیت تیم کمک کرد. این بازی مورد علاقه من بود، زیرا دیدم که او بعد از آن همه سختی که پشت سر گذاشته بود، دوباره بازی می‌کند.
مزایای دیگری هم در این شغل وجود دارد، از جمله هیجانی که در کنار یک تیم بودن به همراه دارد. آنتونی ادامه می‌دهد:
چیزی که از آن لذت می‌بردم این بود که بخشی از یک تیم و یک گروه هستید. شما برای رسیدن به یک هدف تلاش می‌کنید و وقتی در طول فصل به چیزی دست پیدا می‌کنید، احساس رضایت بزرگی به شما دست می‌دهد.
شادی بازیکنان و کادر فنی تاتنهام پس از صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۹
اسکات جزو تیم تاتنهام بود که در سال ۲۰۱۹ تحت هدایت پوچتینو به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید. او می‌گوید:
آن پیروزی‌ها مقابل منچسترسیتی و آژاکس فراموش‌نشدنی هستند. آن مسیر و دیدن پیشرفت بازیکنانی مثل دله آلی و هری کین در تاتنهام، انگیزه‌ای برای کادر فنی ایجاد می‌کند تا به کار خود ادامه دهند.
رن شاو نیز اضافه می‌کند:
من دلتنگ آن آدم‌ها هستم. به چالش کشیدن خود از نظر حرفه‌ای فوق‌العاده است.
پس این شغل چه تغییری کرده و آینده آن چگونه خواهد بود؟ هارد به تغییرات زیادی که در طول 15 سال حضورش در بورنموث شاهد آن بود، اشاره می‌کند. دوره‌ای که از سال 2006 آغاز شد.
وقتی که به تیم ملحق شدم، تنها بودم. من مسئول فیزیوتراپی، جلسات ورزشی و تغذیه تیم بودم. تا سال 2011 نتوانستم کسی را استخدام کنم که به‌طور تمام‌وقت در بخش پزشکی با من همکاری کند. ما کسی را برای علوم ورزشی به تیم آوردیم تا کارهای مربوط به آمادگی جسمانی در زمین را انجام دهد. این زمانی بود که اد (ادی هاو) به تیم پیوست. به مرور زمان، تیم پزشکی بزرگتر شد. وقتی در سال ۲۰۲۱ از بورنموث رفتم، خودم، پنج فیزیوتراپ، پنج متخصص علوم ورزشی تمام‌وقت، یک پزشک تمام‌وقت، سه ماساژور و افرادی که گاهی به‌طور موقت می‌آمدند، مانند یک کایروپراکتیک در کادر پزشکی حضور داشتند. این بخش به شدت رشد کرد.
اسکات همچنین تغییرات بزرگی در بخش پزشکی باشگاه تاتنهام در طول همکاری طولانی‌مدت خود در لندن دید.
وقتی او شروع به کار کرد، حدود هفت یا هشت نفر در بخش پزشکی تیم اول حضور داشتند. اما وقتی از تیم رفت این تعداد به ۲۵ نفر افزایش یافته بود که شامل متخصصان مختلف از جمله علوم ورزشی، پزشکان، فیزیوتراپیست‌ها و متخصصان تغذیه بود. برای مقابله با تقاضاهای روزافزون ورزشی، چنین رشد سریعی لازم بود.
او اضافه می‌کند:
در نهایت، لیگ برتر هر سال سریع‌تر می‌شود و انتظارات از آمادگی جسمانی بازیکنان هر سال افزایش می‌یابد.
تغییرات شگرفی نیز به دلیل پیشرفت تکنولوژی به وجود آمده است و به ویژه با پیشرفت‌های هوش مصنوعی، این روند در سال‌های آینده ادامه خواهد داشت.
اندازه‌گیری تمام داده‌های یک بازیکن با استفاده از دستگاه‌های جی پی اس
در یک باشگاه فوتبال، هر جلسه تمرین و هر بازی تحلیل می‌شود. دستگاه‌های جی پی اس که در سطح حرفه‌ای به‌طور استاندارد استفاده می‌شوند، همه چیزهایی که یک بازیکن انجام می‌دهد را اندازه‌گیری می‌کنند. این دستگاه‌ها حجم زیادی از داده را برای بخش پزشکی باشگاه تولید می‌کنند که باید آنها را پردازش کرده و اطلاعات مربوط را برای کمک به بازیکنان استخراج کنند.
هوش مصنوعی می‌تواند این کارها را به طور مؤثرتر، در مقیاس بزرگتر و با کمک پیش‌بینی خطرات آسیب‌های احتمالی انجام دهد. اسکات در این مورد می‌گوید:
هوش مصنوعی باعث شده تا داده‌های جی پی اس با دقت بیشتری پردازش شوند زیرا قدرت پردازش بیشتری دارد و خیلی سریع‌تر عمل می‌کند.
حوزه دیگری که در حال پیشرفت است، هدست‌های واقعیت مجازی (VR) هستند که می‌توانند به‌طور خاص وظایفی برای بازیکنان تنظیم کنند تا مهارت‌هایی مانند زمان واکنش، تمرینات شناختی و هماهنگی دست و چشم را به چالش بکشند.
رومئو لاویا برای کمک به بازگشتش به تمرینات چلسی، به طور منظم از هدست واقعیت مجازی استفاده می‌کرد تا موقعیت‌هایی را شبیه‌سازی کند که هنگام بازگشت به زمین بازی با آنها مواجه می‌شود. او از این دستگاه برای آمادگی خود به منظور پیش‌بینی موقعیت‌های هم‌تیمی‌ها و حریفانش استفاده می‌کرد.
این روزها شرکت‌های فناوری خدمات ویژه‌ای به باشگاه‌ها ارائه می‌دهند تا ویژگی‌های جسمانی مختلفی مانند قدرت عضلانی، تعادل، تکنیک پرش و چابکی حرکت بازیکنان را بهبود دهند.
اسکات می‌گوید:
حتی پنج سال پیش چنین خدماتی وجود نداشتند. حالا می‌توانیم توانایی‌های بازیکنان را در موقعیت‌های مختلف بسنجیم که خیلی مفید است.
در حالی که داده‌ها و تکنولوژی پیشرفت زیادی کرده‌اند، مراقبت پزشکی هنوز یک فرایند کاملاً انسانی است که نیاز به صبر، همدلی و قضاوت درست دارد. تمام این‌ها در مواجهه با فشردگی تقویم بازی‌های تعطیلات کریسمس آزمایش خواهند شد.
یادداشت تام باروز از وب‌سایت اتلتیک با اندکی دخل و تصرف
